ژانویه 2018

به باور من برای یک حزب چپ دمکرات باز و گشاده رو، روش درست در این زمینه آنست که اعضایش مختار باشند تا پیش از خود آن لحظه سیاسی مقطع تحقق رقابت عملی در پای صندوق رای ـ در تولید سیاست مطلوب خود چه در درون حزب و چه بیرون از آن آزادانه بکوشند. اما وقتی آن لحظه رسید دیگر نباید مرتکب اراده شکنی علیه حزب خود شوند

بخش دوم نام پیش‌نهادی نشانهٔ پیوند تاریخی سازمان نوبنیاد با جنبش فداییان خلق است. برای من بودن شکلی از گذارهٔ «فداییان خلق» در گامهٔ نخست هستی سازمان نوبنیاد، پودمانی تعیین‌کننده در پیوستنم به آن است.از سوی دیگر اما باور ندارم که نام سازمان نوبنیاد باید همان نام تاریخی باشد. نام این جنبش تاریخی، وابسته به بازه‌ای تاریخی است که دوران آن دیری است گذشته است

احزاب و جریان‌های سیاسی فعلی در ایران همگی در این زمینه که بتوانند بصورتی راستین این جنبش مردمی را نمایندگی و رهبری نمایند اشکالات جدی دارند. نه تنها باید شما نسلی که پلاتفورم انقلابی سیاسی نسل نیروی سوم را مطرح می‌کنید، این مسئولیت تاریخی را بر عهده بگیرید، بلکه بخش‌هائی دیگر از نیروهای چپ سنتی را کنده و به جریانی حرکتی خویش بیافزائید.

خيزش مردم برحق است و بايد از آن حمايت کرد. وظيفه خود می دانيم صدای مردم معترض ایران را بازتاب جهانی دهيم تا جهانيان از آنچه در ایران می گذرد، آگاه شوند. ما از همرزمان خود و نيروهای آزاديخواه در خارج از کشور می خواهيم که گام جلو گذارند، تظاهرات و گردهمائی های اعتراضی در دفاع از خيزش مردمی را سازمان دهند و در تظاهراتی در دفاع از مردم ایران علیه استبداد حاکم و برای آزادی و دموکراسی برگزار می شود، فعالانه شرکت کنند.

در این شرایط، مردم معترض ایران به بازتاب جهانی صدایشان نیاز دارند. افکار عمومی جهان باید از آنچه در ایران می گذرد آگاه شوند و بدانند در ایران، مردم علیه ستم، بی عدالتی و استبداد به پا خواسته اند و با صراحت اعلام می کنند که جمهوری اسلامی را نمی خواهند. دولت هائی که با جمهوری اسلامی رابطه دارند و به ویژه دولت های اروپایی باید مجبور به پافشاری بر رعایت حقوق بشر در ایران شوند تا حکومت ایران نتواند آسوده از عواقب بین المللی، به سرکوب ادامه دهد

"به پيش" اين طرح بحث را در ارتباط با مباحث الگوهای حزبی تهيه کرده است. اميد است نيروهای سه جريان، دوستداران وحدت چپ و صاحب نظران در اين بحث مشارکت کنند و الگوی حزبی مورد نظر خود را ارائه دهند.

مشروعيت سياسی برای حکومت ها مهمترين مسئله است. حکومت های استبدادی همواره با بحران مشروعیت روبرو هستند و برای حفظ سلطه خود به زور و سرکوب متوسل می شوند و دستگاه های متعدد امنیتی و پلیسی راه می اندازند. در حالی که حکومت های دمکراتيک از مشروعیت مردمی و ثبات سیاسی برخوردارند.

خیزش توده‌ای جاری در کشور که استبداد مذهبی، نظام ولایت‌فقیهی و فساد ساختاری رژیم را نشانه گرفته است، هم از نظر فراگیری و گسترش سریع به نقاط مختلف کشور، هم به لحاظ نوع شعارهای مطرح شده و هم مرزبندی با هر دو جناح اصلاح‌طلب و اصولگرا، در نوع خود قابل تعمق و توجه ویژه است. هیچ کدام از خیزش‌های اعتراضی دهه‌های اخیر در کشور بر بستر مطالبات اقتصادی و معیشتی و ارتقا آن به سطح مطالبات رادیکال سیاسی علیرغم بار سنگین امنیتی حضور معترضانه در خیابانبه این سرعت فراگیر نشده بود

در این جنبش محرومترین اقشار، اقشار نیمه مرفه و حتی بخشی از سرمایه داران خواهان تولید حضور دارند. این ها همه ناراضی هستند و خواهان ادامه وضعیت موجود نیستند. این جنبش پایه اجتماعی وسیعی دارد. مردم آزادی می خواهند. این خواست ملی جامعه ایران بوده و هست مشارکت در امور دولتی و در امور خود را می خواهند عدالت می خواهند، قوه قضائیه دارد بیداد می کند

در چند روز گذشته مردم در بیش از 68 شهر ایران در اعتراض به گرانی، فساد و نابسامانی‌های اقتصادی و اجتماعی به خیابان‌ها آمده‌اند. این اعتراضات مسالمت آمیز به سرعت به مخالفت آشکار با دیکتاتوری و نبود آزادی و برای دفاع از حق اعتراض، آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی و عدالت اجتماعی فرا روییده است. معترضین شعارهای ضد حکومتی و مشخصاً علیه شخص علی خامنه‌ای، ولی فقیه و رهبر جمهوری اسلامی ایران سر داده‌اند. تا کنون در جریان این اعتراضات تعدادی کشته و زخمی و صدها نفر دستگیر شده‌اند