فوریه 2019

گردهمایی بزرگداشت چهل و هشتمین سالگرد حماسه سیاهکل و اولین سالگرد تشکیل حزب چپ ایران (فدائیان خلق) در شامگاه جمعه 19 بهمن 1397 برابر با 8 فوریه 2019 در شهر کالگری - کانادا، برگزار گردید.

گروه های تروريستی بر بستر عقب‌ماندگی منطقه، فقر و بيکاری گسترده و نقض حقوق ملی ـ قومی مردم و اقدامات سرکوبگرانه جمهوری اسلامی شکل می‌گیرند. راه پايان دادن به موجوديت آن‌ها، توسعه منطقه، پايان دادن به فقر، بيکاری و سرکوب و تأمین حقوق ملی ـ قومی و مطالبات مردم است.

گزارش مراسم حزب چپ ایران (فدائیان خلق) - برلین به همراه ویدئو کلیپ.
«آزادی و دمکراسی مرکزی‌ترین مسئله و نیاز جامعه ما بوده و هست»

ابتدا خانم ژولیا ویدمن گرداننده برنامه از حزب چپ آلمان ضمن خوش‌آمد گویی به حاضرین، دلیل برگزاری برنامه، دلایل و نتایج انقلاب بهمن در ایران و نقش چپ‌ها در آن، را توضیح داد و سپس به معرفی سخنرانان، مهدی ابراهیم‌زاده از حزب چپ ایران (فداییان خلق) و نیما مواسات از حزب چپ آلمان و عضو پارلمان آلمان، پرداخت.

"مادران خاوران" دست در دست هم، از فروبردن انگشتان زخمناک جستجوگر در خاک سرد و سفت گورهای بی‌نام‌ونشان خاوران آغاز کردند تا نشانه‌ای از فرزندان برگیرند. این جمع، و مادر لطفی در زمرۀ ثابت‌قدم‌های آن، خیزش برای درهم شکستن سکوت گورستانی درباره قربانیان جمهوری اسلامی را از زمهریر زمستان تا تفتان تابستان و زیر دشنام و باطوم "سربازان گمنام امام زمان" پایدار نگهداشتند تا به بر بنشانند.

خوشبختانه بحث و گفتگوها پس از پایان مراسم ادامه یافت و در حدود ۲۵ نفر در سالن جلسه تا ساعت یازده شب باقی ماندند و هر یک نظرات خود را در مورد حزب چپ ایران، جریانات اپوزیسیون، انقلاب بهمن و ... برای حاضرین و مسئولین حزب چپ ایران مطرح کردند. جلسه بروکسل جلسه موفقی بود و بسیاری از شرکت‌کنندگان فضای جلسه را صمیمی و موضوعات بحث را آموزنده و مفید دانستند.

در شرایط کنونی که بحرانی همه جانبه عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اخلاقی و ایدئولوژیک حاکمیت را فرا گرفته و رژیم درمانده‌تر از همیشه است، برای دستیابی به آزادی، عدالت اجتماعی، توسعه، پس راندن نیروهای واپس‌گرا و ارتجاعی و قطع دست و طمع امپریالیسم، کشورمان به اتحاد نیرومندی از نیروهای مترقی و آزادیخواه نیازمند است. اتحاد چپ می‌تواند هسته این اتحاد گسترده دموکراتیک کشورمان باشد.

اینک که او دیگر در میان ما نیست، مهر خود را از خود در قلب و جان ما به یادگار، به ودیعه، گذاشت و رفت. رفت، همانند بسیار پدران و مادران داغ‌دار دیگر، بی‌آنکه شاهد دادخواهی از بیدادی باشد که در حق او، در حق پسرش و در حق دیگر آزادی‌خواهان سربلند این سرزمین اعمال شد، که همهٔ آنان را چون فرزند دلبند خود دوست داشت.