ژوئیه 2019

اوضاع داخلی ایران فقط به ایرانی ها مربوط است و توجیهی نه برای تحریم اقتصادی و نه برای دخالت نظامی نیست. تهدیدهای دائمی به ضرر نیروهای ترقیخواه در ایران است چرا که به ملایان فرصت می دهند اذهان را از بحران اقتصادی به وجود آمده توسط خود آنها منحرف و به منتقدانشان را به دستور گرفتن از آمریکا متهم کنند.

مهم است اشاره کنیم که مبارزه برای صلح و علیه دخالت امپریالیستی ارتباط نزدیکی با مبارزه برای دموکراسی و حقوق بشر دارد. حزب ما تمامی اقدامات سرکوبگرانه علیه نیروهای میهن‌دوست و دموکراتیک و علیه نیروهای چپ، ترقی، سوسیالیسم و کمونیسم در خاورمیانه و سراسر جهان را محکوم می‌کند.

دولت آمریکا باید در جهت پایان دادن به تحریمها قدم برداشته و به عادی سازی روابط روی آورد. در این شرایط خطیر، سازمان ها، احزاب و افراد طرفدار صلح باید در جهت برقرای رابطه و همکاری فراتر از مرزهای جغرافیایی تلاش کنند.

ایران کشوری دمکراتیک نیست. برعکس؛ و این را شما بهتر از هر کس می‌دانید، چرا که بسیاری از شما مستقیماً از پیگرد توسط رژیم رنج برده اید. شما در اینجا زندگی می‌کنید چرا که در ایران یک زندگی توام با انتخاب آزاد سیاسی ممکن نیست؛

هدف جمهوری‌خواهان، استقرار نظامی سکولار و دمکرات در ایران است. نظامی که با رأی و اراده آزاد همه شهروندان کشور فارغ از تبار، جنسیت،عقیده، مرام و مذهب آن‌ها می تواند مستقر شود. از نظر ما دستیابی به این هدف با اتکا به اراده‌ی آگاهانه مردم، تکیه به نهادهای مدنی و جنبش‌های اعتراضی و رأی مردم ممکن است.

حزب توده ایران شعار پیش بسوی تشکیل جبهه واحد ضد دیکتاتوری می‌‌دهد، اما به علت عملکرد سکتاریستی این حزب در گذشته، هیچ سازمان و حزبی به جز حزب چپ حاضر به همکاری با آن‌ها نیستند. اگر روزی این جبهه با حضور این دو حزب تشکیل شود، حزب توده باید سپاسگزار حزب چپ باشد چون حزب توده همه اتصالات همکاری خود با احزاب دیگر را سوزانده است.

این واقعیتی است که خود رژیم بیش از همه به آن واقف است. برای رژیم مسأله مهم و اکنون ایجادگشایشی در عرصه تحریم‌های خفقان آور نفتی و مالی است و بقیه تاکتیک‌ها و رویکردها، ترفندهائی برای تقویت موقعیت ضعف کمابیش مطلق خود در وادی مذاکره است.