نوامبر 2025

طبقه حاکم درایران بخصوص در سالهای گدشته در ادامه انتقام و مقابله با اعتراضات اجتماعی گسترده زنان، احکام بی اساس و پایه ای را علیه بیشماری از زنان صادر نموده است. احکام اعدام، دستگیری و شکنجه و زندان و نیز با تحت فشار گذاشتن اجبار به خودکشی کردن و همچنین با تهمت زدن به مشکلات روانی، آنها را به بیمارستان روانی منتقل می کنند. زنان بیشماری امروز در خطر اعدام قرار دارند و فعالین زنان بیشماری بی پایه و اساس کماکان در زندان می باشند.

نگاه نخست گذار را در فروپاشی و عبور کامل از کلیت نظام سیاسی می‌بیند؛ نگاهی که به دیدگاه آقای کریمی نزدیک است. در این چارچوب، گذار بدون شکستن ساختارهای اصلی قدرت ناممکن تلقی می‌شود و نتیجه آن شکلی از براندازی و قطع کامل تداوم نهادی است. این نگاه، جذابیت احساسی و اعتراضی دارد اما از منظر سیاسی با خطرهای جدی همراه است: بی‌ثباتی طولانی، قطبی‌سازی شدید، امنیتی شدن فضا، مداخله بازیگران خارجی و از دست رفتن امکان مدیریت دوران گذار.

صدور دست‌خط از خامنه‌ای، منتفی است و لذا همچنان می‌‌بایست بر جنبش‌های اجتماعی - سیاسی ایستاد، با تمام قوا برای هماهنگی‌های وسیع در اپوزیسیون کوشید و با افق‌نمایی رفراندوم برای تغییر قانون اساسی ولایی، محاصره‌ی مدنی برج و باروی ولایت فقیه را پی گرفت تا به خلع آن از قدرت رسید. از همینجا هم است که می‌گویم وقتی پای ترجمه‌ی تحلیل اوضاع به روی‌کرد میدانی در میام می‌آید دو سیاست سربرمی‌آورد: یکی نشستن در انتظار به راه آوردن ولی فقیه و «تغییر رفتار» او با رشته «تغییرات ساختاری» و دیگری در دستور دانستن لغو ولایت فقیه بمثابه‌ی سنگ پایه‌ی جمهوری اسلامی و استقرار حکومتی سکولار دمکرات به جای آن.

چپ ایران در اغلب مقاطع ایدئولوژیک‌تر از آن بود که ارگانیک باشد.روشنفکری‌تر از آن بود که توده‌محور باشد و تشکیلاتی‌تر از آن که اجتماعی باشد.از نظر تحلیلی، همین «فاصلهٔ اجتماعی» زمینه‌ساز برخی ویژگی‌های روانی–سیاسی در درون چپ شد.

برنامه و سیاستهای  کوتاه‌مدت مهار بحران اقتصادی ویرانگر و مخرب، یک ابزار آگاهی‌بخشی، مطالبه‌سازی، و پیوند دوبارهٔ سیاست با زندگی روزمرهٔ مردم است. اپوزیسیون زمانی نیروی تاریخی می‌شود که هم از آزادی دفاع کند و هم از نان. هم بر پایان‌دادن به استبداد تأکید کند و هم بر کاهش رنج فوری مردم.

در مقاطع ای از تاریخ مشاهده شده است که ایالات متحده آمریکا، به‌عنوان یک قدرت جهانی، به‌صورت مستقل درباره انتقال قدرت یا پایان یک بحران تصمیم‌گیری کرده و دولت‌های مستقر را در روند مذاکرات مشارکت نداده است. سه نمونه مشخص این رویکرد را می‌توان در ایرانِ دوران انقلاب ۱۳۵۷، افغانستان در دوره اشرف غنی، و وضعیت کنونی اوکراین مشاهده کرد. آنچه این سه نمونه را به هم پیوند می‌دهد، دور زدن حکومت‌های رسمی توسط آمریکا است؛ هرچند شرایط هر کشور و زمینه‌های داخلی آن متفاوت بوده‌اند.

بخش قابل توجهی از هواداران رضا پهلوی مدتی است که آخرین «شاهکار» مجازی او را با عنوان تازه‌ای معرفی کرده‌اند: گارد جاویدان؛ طرحی که با تکیه بر ایدۀ تشکیل «گروه‌های کوچک» قرار است زمینه ‌ساز «خیزش بزرگ ملی» شود. این نخستین‌ بار نیست که سازوکار تبلیغاتی پیرامون رضا پهلوی، با ادبیات پرطمطراق و وعده‌های بزرگ، ابتکاری تازه را به ‌عنوان «راه‌ حل نهایی» معرفی می‌کند؛ اما آنچه این چرخه را مسئله دار می ‌سازد، انباشت پروژه‌های نیمه تمام، بی‌اثر و بدون گزارش دهی است .

نخیر آقایان ، قانون کار تهی شدە از محتوا و تبدیل شدە بە قانون حمایت از سرمایە داران نە گرەای از کار کارگران باز می کند،و نە قابل حمایت است. جهت مبارزە باید بسوی فراهم کردن الزامات تهیە قانون کار جدید کە ایجاد سازمان دهی تشکل های کارگری مستقل و تغییر توازن نیرو از طریق مبارزات سازمان دهی شدە ، امکان پذیر می گردد جهت دادە شود. آنهایی کە شرایط تحمیل دو قانون کار در دو رژیم را در ظرف  ٤٥ سال فراهم کردند، قادرند قانون سوم کار را نیز بە هر رژیمی تحمیل کنند.پس پیش بسوی قانون کار سوم

بیش از 29 میلیون کارگر یا یک چهارم (24.5 درصد) نیروی کار در ایالات متحده دستمزدی در سطح فقر دریافت می‌کنند. سطح دستمزدهای فقر در بازار 7.36 دلار است، در حالی که برای کل نیروی کار 18.07 دلار است. همچنین در فعالیتهای غیر دستمزدی مانند کارهای خانگی یا فعالیتهایی که والدین یا اعضای بزرگسال خانواده را آزاد می‌کند تا در مشاغل دستمزدی مشارکت کنند، تعداد کمی به سطح یادگیری یا تحصیلات مناسب دست می‌یابند. به عبارت دیگر، اشتغال به تنهایی مانع ورود به فقر نمی‌شود اگر دستمزدها بسیار پایین باشند.

این سخنان وزیر کار دولت "وفاق" کە در واقع یکی از خشنترین و استثمارگرترین دولتهای سرمایە داری بعد از انقلاب شکستە خوردە ٥٧ است در شرایطی بە عنوان تصمیم برای پاسخ بە موج اعتراضات هر هفتە بازنشستگان دادە می شود کە در عمل بجای افزایش حقوق بازنشستگی باعث کاهش حقوق و دریافتی شاغلین می شود. چرا کە دولت کە تا کنون حق بیمە و کسورات دیگر بابت اضافە کاری و مزایا را از  حقوق کسر نمی کرد با اصلاح قانون از حقوق های ناچیز کسر خواهد کرد و خالص دریافتی کارمندان و کارگرانی کە هنوز بازنشستە نشدەاند را کاهش می دهد.