در چند ماه اخیر و پس از بالا گرفتن دامنه و شدت جنگ غزه و تغییر اشکال اعتراضات خیابانی و اتفاقات پیرامون آن، جمهوری اسلامی سرکوب آزادیخواهان و عدالت پژوهان را در داخل کشور تشدید و اجرای احکام اعدام را سرعت بیشتری بخشیده‌است. آخرین نمونه‌ای که خشم مردم را به اوج رساند، اعدام محمد قبادلو و فرهاد سلیمی بود که با اعتراضات و انزجار زیادی در داخل و خارج از کشور روبرو شد. اعتراض ۶۱ زن دلیر در زندان اوین، که پشت میله‌های زندان و زیر سایه سرکوب بدون هراس اعتراض خود به اعدام ها، با دست زدن به اعتصاب غذا اعلام شد، اوج بی‌باکی و رزمندگی کسانی است که در زیر سرکوب سینه در برابر حکومتیان سپر کردند. در خارج از زندان نیز، اعتراضات در ایران و خارج از کشور تداوم داشته‌است.
اهمیت تقویت حرکات اعتراضی و تلاش برای تبدیل آن به جنبشی گسترده و فراگیر، قبل از هر چیز در این است که جمهوری اسلامی ده‌ها تن از زندانیان سیاسی را در صف اعدام دارد. مشارکت در اعتراض از سوی هر فرد و هر جریان و هر نهاد به هر شکل و هر اندازه، به سهم خود می‌تواند سدی در برابر اعدام‌های بعدی ایجاد کند. هم اکنون جمهوری اسلامی خانواده‌ی چهار زندانی سیاسی کرد: محسن مظلوم، محمد(هژیر) فرامرزی، وفا آذربار و پژمان فاتحی را برای آخرین ملاقات فراخوانده‌است. چند ده تن دیگر نیز محکوم به اعدام شده‌اند و منتظر اجرای احکام خود در زندان به‌سر می‌برند. امروز خانواده زندانیان سیاسی که جان بستگانشان در معرض خطر فوری است نیاز به یاری و همبستگی ما دارند. وقت آن است که هر کس در هر حد که می‌تواند وارد کارزار مبارزه علیه اعدام شود تا مادران و پدران و بستگان زندانیان، تنها نمانند.
اعدام نیروهای سیاسی سابقه‌ای به درازای عمر جمهوری اسلامی دارد. حکم اعدام در قانون اساسی جمهوری اسلامی به روشنی مورد تاکید قرار گرفته‌است. این رژیم طی چهل و چند سال حکومتش به‌طور مداوم و سیستماتیک معترضان را به جوخه‌ی مرگ سپرده‌است. اعدام، تبعیض و حجاب اجباری، از ارکان فکری حکومت بوده و هم‌چنان با قوت تمام بدان عمل می‌کند. تا این حکومت سرکوبگر و تمامیت‌خواه هست حداقل این سه اصل یعنی اعدام و حجاب و تبعیض نیز در قانون دست نخواهد خورد. اما می‌توان با مبارزه گسترده و نیرومند و پیش از این‌که بساط این حکومت مستبد کاملا برچیده شود، احکامی چون حجاب اجباری و اعدام را غیرقابل اجرا نمود. به هر میزان که صدای مخالفت با اعدام پر طنین شود به همان اندازه نیز دست حاکمان برای صدور و اجرای حکم اعدام بیشتر خواهد لرزید.
حزب چپ ایران از مدافعان حقوق بشر، فعالان سیاسی و مدنی، نهادها و انجمن های دموکراتیک، از احزاب و سازمان های سیاسی دعوت می‌کند که برای توقف اعدام به هر شکل و در هر اندازه‌ای که می‌توانند اقدام کنند. ما می‌توانیم مشترکا یا جدا از همدیگر جنبش اعتراضی همگانی را به شکل اعتصابات، تظاهرات و دیگر اشکال اعتراضی در مقابل زندان ها و خیابان ها و در خارج از ایران هماهنگ کنیم. این حکومت پایدار نخواهد ماند و جنبش نیرومند مردم ایران آن‌را به‌گور خواهد سپرد، اما تا زمانی که در قدرت نشسته است تنها فشار گسترده و نیرومند مردمی است که می‌تواند آن‌را از دست زدن به اعدام های بیشتر و سرکوب گسترده تر باز دارد.
هیئت سیاسی - اجرائی حزب چپ ایران
۸ بهمن ۱۴۰۲ - ۲۸ ژانويه ۲۰۲۴
افزودن دیدگاه جدید