مخاطبان مقدم: نیروهای سیاسی فلسطین

دیدار روز گذشتۀ مقامات امریکائی، از جمله کامالا هاریس، معاون رئیس جمهور امریکا، و آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجۀ آن، با بنی گانتز، وزیر بدون وزارت کابینۀ جنگی اسرائیل، نشان داد که دولت امریکا نیز ترجیح می دهد دراسرائیل با کس دیگری جز نتانیاهو طرف باشد و حداقل در همین حد، از سیاستی که نتانیاهو در تجاوزش به غزه پیش می برد، خشنود نیست. مخالفت صریح نتانیاهو با سفر گانتز به امریکا و دیدار مذکور البته نباید موجب شبهه ای در بارۀ مواضع گانتز نسبت به مسئلۀ فلسطین گردد. او نیز همچون نتانیاهو مخالف سرسخت راه حل دو دولت است و نسبت به حماس نیز کمابیش همان مواضع نتانیاهد را دارد. اما فرستادن این سیگنال توسط امریکا، خاصه برای نتانیاهو باید حاوی معنای قابل اعتنائی باشد.

چندی پیش کار دادگاه بین المللی عدالت (دادگاه لاهه) برای استماع نظر رسمی نمایندگان بیش از 50 کشور در بارۀ این سؤال که آیا اشغال فلسطین توسط اسرائیل را می توان اشغال موقت نامید یا نه، خاتمه یافت. مجمع عمومی سازمان ملل از دادگاه مذکور خواسته است که در این باره قضاوت کند و این دادگاه در آیندۀ نزدیک رأی خود را صادر خواهد کرد. ارزیابیها عموماً بر این اند که رأی دادگاه علیه اسرائیل خواهد بود.

از این قرار می توان گفت که اکنون قریب به اتفاق عوامل، به قیمت رنج بیکران مردم غزه، علیه دولت اسرائیل و تجاوز غزه توسط آن عمل می کنند و تداوم این وضع را برای اسرائیل ناممکن و ناممکن تر. پس گزافه نیست اگر نیروهای سیاسی فلسطین را مخاطب مقدم لحظه برای پایان دادن به این رنج بدانیم. اول از همه تفرق بین آنها، موجلی بوده است تا نتانیاهو و دیگر شخصیتها و نیروهای راست اسرائیل با بهانۀ "در میان فلسطینی ها طرفی برای مذاکره از جانب آنان وجود ندارد"، حتی از مذاکره تن بزنند. مسئولیت بس سنگینی به عهدۀ نیروهای فلسطینی است که شرایط را برای پایان دادن به رنج بیکران مردم شان تسهیل کنند.