اجلاسی نه برای صلح!

به ابتکار زلنسکی روزهای ۱٥ و ۱۶ ماه ژوئن، در سوئیس به منظور یافتن راه کار بین المللی با عنوان "نشست صلح" بر اساس فرمولبندی زلنسکی برگزار خواهد شد.

این اجلاس که در ظاهر رسیدن به اجماعی جهانی برای تأیید این فرمولبندی که در رأس آن بازگشت نیروهای روسیه به مرزهای سال ۱۹۹۱ است، در حقیقت نه در سمت یافتن راه های رسیدن به توافق و پایان جنگ، بلکه نشستی است با هدف "سوق دادن" جامعه جهانی به پذیرش استفاده از سلاح های پیشرفته آمریکا و ناتو، آنهم نه در خط مقدم جبهه، بلکه هدف قرار دادن شهرها در اعماق روسیه.

هرچند از آغاز سال نو میلادی به اینسو شهرهای واقع شده در جوار مرزهای روسیه و اکرایین  بویژه در استان بلگورد در روسیه مورد موشکباران ارتش اکرایین قرار گرفته و تا کنون قربانیان بسیاری از جمله کودکان را در بر گرفته است، و این با سکوت مطلق رسانه های بین المللی همراه بوده است؛ اما تدارکی که این روزها برای دستیابی به هدف اصلی این اجلاس صورت می گیرد را نمی توان تدارکی برای رسیدن به صلح نامید.

سفر اخیر ماکرون، به آلمان و سخنرانی معنا دار در شهر درسدن که در فوریه سال ۱۹۴٥ مورد بمباران نیروی هوایی آمریکا و انگلیس قرار گرفت، در حالی که هیچگونه اهمیت از نقطه نظر جنگی نداشت، در حقیقت با هدف آماده سازی افکار عمومی جهان برای "عادی" نشان دادن اقدامی مشابه، این بار از جانب سازمان ناتو بود. در همین سفر بود که ماکرون موضوع اعزام "مشاوران" نظامی فرانسوی را دوباره مورد تأکید قرار داد.

اگر سخنان دو روز پیش دبیرکل ناتو، استوتنبرگ را مبنی بر دعوت از وزرای دفاع کشورهای اتحادیه اروپا برای بررسی امکان حمله اکرایین به شهرهای روسیه با استفاده از سلاح های ارسال شده از جانب کشورهای این اتحادیه به اکرایین را در کنار اظهارات زلنسکی در سفرهای اخیر خود که گفت به زانو در آوردن روسیه فقط از طریق حمله به اعماق آن میسر خواهد شد و درخواست اجازه از مقامات آمریکا و ناتو برای چنین اقدامی، و سخنان ماکرون در سفر آلمان، قرار دهیم، روشن خواهد گشت که اجلاس سوئیس نه از برای صلح، بلکه تداوم جنگ و کشتار است.