تاوان سنگین یک رژیم دیکتاتوری

سقوط غافلگیرانە و برق آسای رژیم دیکتاتوری بشار اسد در اثر حملە جریانات  تروریستی اسلامگر تحت حمایت و رهبری ترکیە بدون کمترین مقاومت جدی از طرف ارتش و رژیم و متحدین و حامیان رژیم اسد و پیامدهای اولیە آن مهمترین سوژە بحث این روزها در محافل سیاسی و بسیاری از مردم عادی است.  سقوط رژیم دیکتاتوری و خودکامە اسد سویەها مختلفی دارد کە در روزهای اخیر هر کس از منظر دیدگاە و منافع خود بە آن برخورد کردە ومی کند و پاسخ مطلوب نظر خود را بە آن می دهد. ناتانیاهو، اردوغان و بایدن نیز در این میان هر یک سعی می کنند سقوط رژیم اسد را نتیجە موفقیعت سیاست ها و رفتار دولت خود عنوان کنند. در این میان عدەای از آن جملە عناصر وابستە بە رژیم فقاهتی و حامیان آنها کە تا کنون برای سرپا نگاە داشتن بساط دیکتاتوری رژیم اسد از هیچ کمکی بە وی مضایقە نکردەاند، همە ی علل سقوط آنرا یکسرە بە توطئە دشمنان خارجی و نقشە های آنان برای ضربە زدن بە رژیم نسبت می دهند و سعی وافری در انکار نقش عامل دیکتاتوری در فروپاشی رژیم اسد دارند. در اینکە دولتهای و بیشتر از همە دولت های اسرائێڵ، ترکیە و امریکا کە بیشترین سود را از این بابت علی الحساب بردەاند جای کمترین شک و شبهەی نیست. کشور سوریە اکنون حکم گوشت قربانی را پیدا کردە کە مورد هجوم گرگانی قرار گرفتە کە هر یک می خواهند سهمی از آن را تصاحب کنند. لشگر را اردوغان فرستادە و ظاهرا بیشترین سهم از سوریە را طلب می کند، اما تا اینجا اسرائیل بیشترین سهم از کشور سوریە را از آن خود کردە و گام بلندی بسوی توسعە طلبی این کشور برای تشکیل کشوری "از نیل تا فرات "کە از اهداف بنیاگذاران اسرائیل است بر داشتە است. آری رژیم دیکتاتوری و خودکامە ی بشار اسد بە تاریخ پیوستە و مـردم سوریە از این بابت احساس شادی میکنند و در همان حال کە اشغالگران بە مردم وعدە آزادی می دهند در سایە فضایی کە ایجاد کردەاند، اسرائیل بخش دیگری از خاک سوریە را بە اشغال خود در می آورد و امکانات نظامی سوریە را مانند یک کشور بی صاحب منهدم می کند. در چنین فضایی کە بر سوریە مستولی شدە، این استقلال سرزمینی و سیاسی سوریە است کە آشکارا در سایە تسلط تروریستهای اسلامگرا ی تحت هدایت اردوغان و حمایت آشکار و پنهان امریکا و اسرائیل بە تاراج بردە می شود.
با این اوصاف شکل گیری یک نظام دمکراتیک بر ویرانەهای سوریە در آیندە چندان محتمل بە نظر نمی آید. وضعیت امروز سوریە بیش از هر عامل دیگری حاصل رژیم دیکتاتوری و خودکامە بشار اسد و شکاف ژرفش و پر ناشدنی است کە این رژیم بین خود و مردم این کشورر بوجود آوردە بود و همێن آن نقطە ضعفی است کە امکان دخالت تسلط عوامل کشورهای خارجی و خود آنها بخصوص ترکیە و اسرائیل را بوجود آورد. 
رژیم استبدادی فقاهتی خامنەای نیز بواسطە حمایتهای دست و دلبازانە بە رژیم اسد سهمی در رقم زدن سرنوشت فاجعە بار امروز سوریە و آخر و عاقبت رژیم اسد بە عهدە داشت. اگر دیکتاتوری در سوریە و حمایتهای همە جانبە رژیم ایران نبود، سوریە و مردم آن می توانست سرنوشت بهتری داشتە باشند. تجربە سوریە در واقع آینە عبرتی باید باشد از بی عاقبتی رژیم استبدادی حاکم بر ایران، اما بعید است از آن عبرتی گرفتە شود. روزگاری نە چندان دور اصلاح طلبان حکومتی برای کشاندن مردم پای صندوق رای انتخابات فرمایشی، مردم را از سوریەای شدن ایران می ترساندند، اما نە شرکت در آن چنان انتخاباتی و نە حمایت اصلاح طلبان از عمدە رویکردهای رژیم استبدادی حاکم بر ایران و نە تشکیل دولت سرهم بندی شدە موسوم بە وفاق ملی، نە دیکتاتوری تحت حمایت رژیم در سوریە را از سقوط نجات داد و نە آن حمایتها می تواند تضمینی برای بقای رژیم استبدادی حاکم بر ایران شود، رژیم استبدادی حاکم بر ایران نیز یقینا سرنوشت بهتری از رژیم اسد پیدا نخواهد کرد. وقایع سوریە اما اگر برای رژیم مایە عبرت نیست، ولی اثرات آن روی گسترش مبارزات مردم برای از میان برداشتن رژیم و پیشگیری از سرنوشتی مانند سوریە غیر قابل انکار است.