یکی از کارگران سیمان اردکان بە خبرگزاری ایلنا گفتە است با وجود گذشت دوسال از درخواست ایجاد تشکل در کارخانە کارفرما و ادارە کار هنوز بە درخواست آنها پاسخ ندادەاند. این کارگر گفتە است نە اجازە شورا و انجمن می دهند و نە حتی حاضرند اجازە انتخاب نمایندە بە کارگر بدهند.
همانطور کە این کارگر گفتە است، قصد آنها تشکیل یکی از سە نوع تشکلی است کە در قانون کار تشکیل آنها مجاز شمردە شدە است. با این وصف وزارت کار و کارفرما اجازە تشکیل هیچ یک از آنها را ندادە است. ببینیم علت چیست.
البتە تنها در یک یا چند کارخانە نیست کە ادارات کار تقاضا برای ایجاد تشکل را بی پاسخ گذاشتەاند. این یک پدیدە همە گیر و سراسری است. کە هدف از آن خلع سلاح کردن کامل طبقە کارگر در مقابل رژیم سرمایە داری حاکم است. وزارتخانە کارو وزیر آن نیز بخشی از نظام حاکم و مدافع منافع سرمایە داران رانتی است.
در قانون کار با شرط و شروطی اجازە تشکیل سە نوع تشکل دادە شدە. شورای اسلامی، انجمن صنفی و انتخاب نمایندە کارگری. البتە تشکیل شورای اسلامی در واحد های بزرگ تولیدی و خدماتی با همە ی زنجیر های کە در قانون و آیین نامە های مربوطە بستەاند، بدون تائید هیئت وزیران ممکن نیست. بهمین دلیل در حال حاضر در واحدهای تولیدی و خدماتی بزرگ بندرت بتوان جایی را پیدا کرد کە در آنجا اجازە تشکیل شورای اسلامی دادە باشند. در قانون اما اساسا اسمی از تشکیل اتحدیە و سندیکای کارگری نیست. البتە تشکیل اتحادیە و سندیکا برای کارفرمایان مجاز شناختە شدە و صدها سندیکا و اتحادیە کارفرمایی سالهاست بدون هیچ مزاحمتی مشغول فعالیت هستند و حتی کارفرمایان نهادی مانند اتاق بازرگانی و پارلمان دارند کە قدرت و نفوذشان از نهادهای دولتی اگر بیشتر نباشد کمتر نیست. با این اوصاف وزارت کار اجازە تشکیل نمایندە را با وجود اینکە در قانون بە رسمیت شناختە شدە را هم نمی دهد و موانع و محدودیت های زیادی سر راە فعالیت تشکلهایی کە کاملا تابع و مطیع سیاستهای حاکم نیستند قرار می دهند تا آنها را بە راە بیاوند و اگر موفق نشدند، رهبران شان را اخراج و زندانی و فعالیت شان را ممنوع می کنند. با تغییراتی کە در قوانین بوجود آوردە اند، اساسا چە ادارات کار در این امور دخالت کنند یا نکنند، با کمک قانون قراردادهای موقت کارفرما از این حق برخوردار شدە تا جلوی ایجاد هر تشکلی را سد کند و با اخراج رهبران تشکلهایی کە قبلا ایجاد شدەاند آنها را تعطیل کند.
بهمین دلیل تعداد تشکلهایی مانند شوراهای اسلامی بە یک پنجم کاهش پیدا کردە و آنهایی هم کە باقی ماندەاند بود و نبودشان بە حال کارگر فرقی ندارد. با این حال در کشوی میز وزرای کار لیست بلند بالایی از تشکلهای کارگری جعلی برای ارائە بە سازمان بین المللی کار وجود دارد کە بنی بشری از وجود آنها خبر ندارد.
اساسا کارگران حق دارند مانند کارفرمایان مطابق مقاولە نامە های سازمان بین المللی کار، بدور از دخالت کارفرمایان و دولتها بدون هر نوع محدودیتی اتحادیە های خود را بوجود آورند و خود اساسنامە آنها را تدوین کنند، بنا بر این لزومی بە گرفتن اجازە برای تشکیل اتحادیە وجود ندارد و همە ی موانع بە اصطلاح قانونی کە برای تشکیل نهاد کارگری در قانون آمدە خود خلاف حق تشکل و مغایر با مقاولە نامە های سازمان بین المللی کار هستند و باید لغو شوند. بهمین جهت لازم است کارگرانی کە برای ایجاد تشکل با موانع دولتی روبرو می شوند، از دولت بە سازمان بین المللی کارنیز شکایت کنند.
اینکە با وجود همە نوع کنترل پلیسی و غیر پلیسی حتی بر تشکلهای حکومتی اجازە تشکیل این نوع تشکلها را هم نمی دهند و بجای آن ادارات کار کە خود دست کمی از نهادهای اطلاعاتی ندارند دست بە جعل تشکل می زنند، بە دلیل آن است کە می ترسند همان تشکلها ی رسمی تحت کنترول متاثر از رادیکالیسمی کە در میان کارگران شایع است، از مسیری کە برایشان تعیین شدە هنگام برآمدهای اجتماعی خارج شوند. علت ندادن اجازە بە کارگران سیمان نیز در همین نکتە است. وقتی کارگران یک شرکت بیش از دو سال برای ایجاد تشکل با کارفرما و ادارە کار کنجار می روند، هیچ معنی دیگری غیر از این ندارد کە مقصود و انتظار آنها از تشکل ١٨٠ درجە با تشکلهای مد نظر مقامات دولتی تفاوت دارد. کارگران تشکلی را می خواهند کە مطالبات آنها را پیگیری و از حقوق شان دفاع کند. و این درست همان چیزی است کە بە مذاق حکومت و سرمایە داران خوش نمی آید. آنها البتە فعلا می توانند برای مدتی با جلوگیری از ایجاد تشکل و اخراج و تهدید و تهیە لیست های سیاە و سفید کارگران را سر بدوانند، اما برای مدتی طولانی نمی توانند مانع از ایجاد تشکلهای مستقل کارگری کە خواست کارگران است بشوند. اصرار فزایندە کارگران برای ایجاد تشکل نشانە رشد آگاهی طبقاتی و مبارزاتی طبقە کارگر است. این رشد از دل مبارزات و تجربیات هزاران اعتصاب و اعتراض طی دە ها سال حاصل شدە است، هم از این رو با امتناع و سرکوب و زندان و هیچ وسیلە دیگری ، نمی شود آنرا از طبقە کارگر باز پس گرفت. تشکلهای کارگری بدون اجازە سرمایە داران مبتنی بر تجربیات بدست آمدە جنبش کارگری در هر حال سر بر خواهند آورد و کسی را یارای جلوگیری از آن نیست.
نگاهی از دریچە اعتراض کارگر کارخانە سیمان اردکان بە موضوع تشکل
چرا حکومت دیگر تشکلهای رسمی را هم بر نمی تابد؟

افزودن دیدگاه جدید