هست آن تپه هنوز.
پرندگانش'
راوی قصه ای از مادر بزرگ.
شبی مهتاب 'رگبار گلوله.
بلند قامتانی که سجده کردند'
بر نور ماه.
وحک شدندسایه هاشان'
در دل سنگ.
تاسنگ باشد وسایه.
تا هست پرنده ای در پرواز'
چشم داریم ما'
به آن بلندا.
..............
س_خرم
۱۴۰۴/۱۲/۲۹
افزودن دیدگاه جدید