اینها از نتایج دستپخت مجلس شماست

اعتراض در میان کارگران ، (شرکت تکنوانرژی سپهر (تسکو) پیمانکار طرف قرارداد شرکت نفت و گاز اروندان در منطقه نفتی آزادگان جنوبی مانند اعتراضات در شرکتهای دیگر مدتی است شدت گرفتە است. کارگران  این سرکت کە اکثرا نیروی متخصص و فنی هستند مطالبات متعددی دارند کە کارفرما از پذیرش آنها طفرە می رود. یکی از مطالبات درخواست افزایش دستمزد است کە قرار بود امسال با اجرای طبقە بندی مشاغل افزایش پیدا کند. با این همە، تا کنون کارفرما نە حاضر بە اجرای طبقە بندی کە قبلا وعدە اجرای آن را دادە بود شدە است و نە دستمزدها را حاضر شدە افزایش بدهد. در این میان معلوم نیست چرا یک دفعە یکی از نمایندگان مجلس کە تا کنون در قبال اعتراضات همە روزە کارگری مهر سکوت بر لب زدە بود ظاهرا بفکر دخالت و کمک بە کارگران افتادە است. آنطور کە خودش شرح دادە است دخالت اش نیز تا کنون بی ثمر بودە است  

نبی‌الله محمدی، عضو "فراکسیون کارگری مجلس" در واکنش به مشکلات کارگری شرکت تسکو، یکی از شرکت‌های اقماری ایران ترانسفو است ، از بی‌توجهی کارفرمایان به حقوق کارگران  این شرکت انتقاد کرد و گفت: «در این شرکت، حقوق کارگران به‌ویژه در حوزه‌های سختی کار و بازنشستگی، به درستی مورد توجه قرار نمی‌گیرد و تعاملات کارفرما با کارگران مطلوب نیست.و در ادامە افزودە است" «به‌جای احترام به حقوق کارگران و بررسی مطالبات آنان، کارفرما از تهدید و عدم تمدید قرارداد به‌عنوان ابزاری برای مدیریت استفاده می‌کند که این مسئله تنها  بر نارضایتی کارگران افزوده است"

آنچە در انتقاد این نمایندە مجلس و عضو بە اصطلاح فراکسیون کارگری مجلس فراموش شدە، این واقعیت است کە مجلس و همین فراکسیون  با تصویب تغییرات ضد کارگری در قانون کار بە کارفرمایان و سرمایە داران اختیار قانونی دادەاند کە کارگر ان حق طلب را بە محض هر تلاشی برای حق خواهی بدون هیچ مانعی اخراج نمایند . کما اینکە در سال ١٤٠٢ کارفرما با استناد بە مادە اصلاح شدە ٢٧ قانون کار پنج تن از کارگران رینکە جلوی بازنشستگی شان را بگیرد از کار اخراج کرد و کسی غیر از خود کارگران بە این عمل ستمگرانە اعتراض نکرد. آن هنگام هنلوز قانون بازنشستگی در کارهای سخت و زیان آور بە ضرر کارگر دگرگون نشدە بود. با این حال آن موقع هم کارفرما مادە ٢٧ را کە تازە دگرگون شدە بود را داشت تا بتواند بخاطر حقی کە قانون بە وی دادە بود نە تنها کارگران را اخراج نماید بلکە جلوی بازنشستگی شان را بگیرد

درمورد اختلاف مربوط بە بازنشستگی کە بین کارگران و کارفرما بوجود آمدە نیز، تغییر قانون بازنشستگی عادی و بازنشستگی در کارهای سخت و زیان آور، کە دست کارفرما را برای سوء استفادە باز گذاشتە تا هر جور کە میل داشت با کارگر برخورد کند نیز  دست پخت همین   مجلس است. همین قانون عملا اکثر کارگران شاغل در رشتە های شغلی سخت و زیان آور را از شمول قانون بازنشستگی در کارهای سخت و زیان آور حذف کردە، و عملا  قانون مذکور را از اعتبار انداختە است و آنچە را کە از قانون باقی ماندە نە کارفرمایان اجرا می کنند و نە دولت دولت بە دادخواهی کارگران وقعی می گذارد.

حتی اگر این موارد وجود نداشت، قراردادهای موقت بە تنهایی راە را بر اعمال هر ستمی توسط سرمایە دار بر کارگر فراهم کردە است. مگر نە این است کە مجلس در تصویب و تائید همە ی این تغییرات یا نقش داشتە و یا سکوت اختیار کردە است؟

این بە اصطلاح فراکسیون کارگری مدعی حقوق گر مگر مردە بود کە هنگام تصویب این قوانین خفە خون گرفتە بود؟ ابزار حق کشی و اخراج  و استثمار مضاعف را شما در اختیار سرمایە داران رانتی قرار داید، حالا چطور انتظار دارید آنها حقوق کارگر را محض رضای خدا رعایت کنند. کارخانە ها را مفت و مجانی با زد و بند و هزار و یک نیرنگ  تحت عنوان خصوصی سازی بە برداران خودی بخشیدید، قوانین را هم بە نحوی تغییر دادید کە مانعی سر راە  استثمار مضاعف طبقە کارگر نداشتە باشند، حالا مدعی حق طلبی شدەاید؟ کسی کە واحدهای بزرگ تولیدی را مفت و مجانی و بدون زحمت صرفا بواسطە داشتن رابطە با سرکردگان قدرت بدست آوردە، معلوم است برایش سخت است کە حق و حقوق کارگر را رعایت کند

این آقا اگر اعتراض جدی نسبت بە کارفرمای این شرکت دارد و عیب و ایرادی بە قوانین کە او و رفقایش در مجلس تصویب کردەاند، نمی بیند، چرا نمی رود یقە ادارە کار را کە بە حکم وظیفە بایستی کارفرمای متخلف را موظف بە رعایت حقوق کارگر بنماید بگیرد؟

معلوم نیست کە اعتراض این نمایندە بە علت اختلافی است کە بر سر منافع و سهم بین او و شرکت تسکو پیش آمدە کە پس از سالها سکوت اش را شکستە یا برای فریب کارگران این شرکت است. این گزارشی کە ایشان از وضعیت کارگران تسکو می دهد متاسفانە عمومیت دارد و در موارد زیادی وضعیت کارگران حتی بدتر از  شرکت تسکو است کە این آقا شرح دادە است. بنا بر این بایستی بداند کە این یک پدیدە عمومی است کە رفع آن نیازمند تغییرات اساسی است و با گلە و توصیە این و آن رفع شدنی نیست. در کشوری کە همە ی نهادهای قدرت در اختیار مشتی غارتگر بی رحم و نوکیسە است ، رهایی از وضعیتی کە طبقە کارگر و بلکە اکثریت مردم را بە فقر و فلاکت کشاندە است، کار خود طبقات تحت ستم است و لاغیر.