در روزهای ۲۶، ۲۷ و ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۵ جشن سالانه حزب کمونیست اسپانیا در شهر ریواس در حومه مادرید برگزار شد. بیش از هزار نفر از اعضا و دوستداران حزب همراه با ده ها هیئت نمایندگی احزاب بین‌المللی در این فستیوال شرکت داشتند.
در ميتينگ مرکزی جشن، آیدا کاستی‌یخو شهردار ریواس (از حزب کمونيست اسپانیا)، آغاز گر مراسم بود. وی با تشکر از انتخاب شهرش جهت برگزاری جشن، بر ضرورت ایجاد یک جریان قدرتمند از درون مدیریت شهری تأکید نمود تا در برابر ایزابِل دیاس آیوسو(نماینده راست افراطی و پرزیدنت ایالت مادرید) ایستادگی شود؛ کسی که او وی را «نماینده اصلی صهیونیسم دولتی» خواند. او خواستار بسیج عمومی برای مطالبه تحریم کامل اسرائیل شد و فرمان سلطنتی اخیر را ناکافی دانست.
سپس میگل مونترو، دبیرکل ایالت مادریر حزب کمونیست اسپانیا، در همین راستا سخن گفت. او شرایط کنونی را که با «نسل‌کشی فلسطینی‌ها» و «تحریم تور دوچرخه‌سواری اسپانیا»* مشخص می‌شود، تحلیل کرد.
او هشدار داد که نباید «بیش از اندازه با ساز راست‌گرایان برقصیم»، زیرا وظیفهٔ ما ترسیم افق‌های انقلابی و یافتن راه‌حل‌های صریح است:
«یا باید اموال کلان‌مالکان مصادره و اجاره‌ها قانون‌مند شود، یا هرگز به پیشرفت واقعی دست نخواهیم یافت.»
او همچنین از آغاز یک فرآیند بحث درون‌حزبی سرنوشت‌ساز خبر داد که در کنگرهٔ آینده به اوج خواهد رسید و حزب کمونیست را «بهترین ابزار برای غلبه بر سرمایه‌داری» توصیف کرد.
سخنران بعدی کریستینا سیمو، دبیر حوزهٔ فمینیستی حزب، از زنان مبارز تقدیر کرد و هشدار داد که «جنگ با حقوق ما تأمین مالی می‌شود»؛ او جنگ را درگیری‌ای طبقاتی و جنسیتی دانست. وی همه زنان را به اتحاد تزلزل‌ناپذیر علیه دشمن مشترک، یعنی ائتلاف حزب مردم اسپانیا ( پ پ و فوکس راست افراطی) فراخواند و همبستگی خود را با زنان فلسطینی، صحرای غربی و کوبانی ابراز کرد. سخنانش را با این فراخوان به پایان برد:
«باید زنانی باشیم که در برابر هرگونه ستم، به پا می‌خیزند.»
پس از آن پیام ویدیویی ژرژ عبدالله مبارز لبنانی که اخیرا پس از ۳۰ سال از زندان اسرائیل آزاد شده، پخش شد.
در پایان، انریکه سانتیاگو، دبیرکل حزب کمونیست اسپانیا سخنان خود را در ۳ بخش ارائه داد.
او نسل‌کشی در فلسطین را «فوری‌ترین مسئله برای همبستگی بین‌المللی» دانست و خواستار تحریم و اعمال مجازات علیه اسرائیل شد؛ با این حال، حمایت قاطع خود را از آرمان‌های صحرای غربی، کوبا و ونزوئلا نیز اعلام کرد.
در همین چارچوب بین‌المللی، او نسبت به افزایش تسلیحات در اتحادیه اروپا و ناتو و همچنین رشد فاشیسم در اسپانیا ــ که آن را وارث مستقیم رژیم فرانکو توصیف کرد ــ هشدار داد و بر لزوم اتحاد نیروهای چپ برای مقابله با آن تأکید نمود. او سخنانش را با پیامی خوش‌بینانه به پایان رساند، و امید را در اتحادهای جایگزینی چون بریکس دید؛ بلوکی که «نمایندهٔ نیمی از بشریت است و از الگوی چندجانبه‌گرایی و صلح دفاع میکند».
سانتیاگو تأکید کرد که حزب کمونیست اسپانیا در چارچوب همین پروژهٔ جهانی جای دارد و هدفش «دفاع از صلح، عدالت اجتماعی و سوسیالیسم» است.
بحث های مختلف فستیوال
این جشن به لحاظ شرکت کننده و وسعت با جشن اومانیته قابل قیاس نیست، گرچه در گذاشته از وسعت و استقبال بیشتری برخوردار بوده است. اما بلحاظ سیاسی و سازمان دهی بحث های مهمی که هم با مسائل روز جامعه و هم با مهم‌ترین مسائل جهانی و بین‌المللی تماس برقرار میکند، حائز اهمیت است. در بونکر های بتونی که در یک ردیف کنار یکدیگر قرار داشتند، بحث ها برگزار می‌شد. سیاست های ترامپ، ناتو، پیش‌روی راست افراطی، نسل کشی دولت و ارتش اسرائیل در غزه، زنان، اوضاع آمریکای لاتین، کوبا، ونزوئلا و انرژی و محیط زیست. انریکه سانتیاگو دبیر کل حزب کمونیست اسپانیا و آنتونیو مویر دبیر کل جبهه متحد چپ اسپانیا از جمله سخنرانان دبات های مختلف فستیوال بودند.
احزاب اروپایی و بین‌المللی
بجز نمایندگان ایالات های مختلف از حزب کمونيست اسپانیا، جبهه متحد چپ اسپانیا ( ایسگردا اونیدا)، حزب کمونیست فرانسه، حزب کمونیست پرتغال، حزب چپ اروپا، حزب بازسازی کمونیستی ایتالیا، حزب کارگران بلژیک، حزب چپ ترکیه، حزب کمونیست لبنان، جنبش آزادیبخش صحرا، حزب کمونیست فلسطین، حزب کمونیست بریتانیا، حزب کمونیست پرو، حزب کمونیست ونزوئلا و حزب کمونیست کوبا شرکت داشتند.
حزب چپ ایران بعنوان تنها جریان ایرانی در این جشن شرکت داشت. هیئت نمایندگی حزب؛ مهدی ابراهیم زاده و محمود علیزاده دبات های مختلف فستیوال از نزدیک دنبال کردند. در جلسه ویژه ای که انریکه سانتیاگو با نمایندگان احزاب بین‌المللی داشت، با اشاره به خطر میلیتاریسم و مقابله جدی با آن مطرح نمود، که باید روی خروج از ناتو و انحلال این پیمان نظامي فکر کرد، همان‌گونه که پیمان ورشو منحل شد. هزینه ای که صرف ناتو می‌شود، باید برای بهبود زندگی مردم هزینه شود. ابراهیم زاده با تأیید سخنان سانتیاگو ازجمله اضافه نمود :" ... کار ما بسیار دشوار تر از شماست، زیرا باید هم‌زمان با رژیم جمهوری هم مبارزه کنیم، رژیمی که از یکسو خود را در خطر حمله ازطرف اسرائیل میداند، و از سوی دیگر از جمله در پدید آوردن این وضعیت نقش جدی داشته و دارد.
جمهوری اسلامی همین امروز دستگیر شدگان جنبش انقلابی "زن، زندگی، آزادی" در سال ۲۰۲۲ را به جوخه های اعدام می‌سپارد. پاسخگوی مطالبات کارگران و دیگر مزدبگیران نیست و اعتراضات آنها را سرکوب میکند و در یک کلام ناتوان از حل مشکلات اقتصادی، اجتماعی، آب و انرژی است. ایران با فاجعه محیط‌زیستی مثل ورشکستگی آب و فرونشست زمین روبروست، اما جمهوری اسلامی بی توجه و ناتوان از ایفای سهم خود در کاهش این فاجعه است.." **
سخن پایانی
آنچه در برگزاری این فستیوال حائز اهمیت بود، فضای همبستگی صمیمانه و عمیق با مردم فلسطین، محکومیت صریح و شجاعانه جنایت و نسل کشی دولت اسرائیل، توسط دولت اسپانیا که حزب کمونیست در قالب جبهه سومار و یا جبهه متحد چپ در ائتلاف حاکم شرکت دارند و مقايسه آن با بخورد سایر دول اروپای غربی است. از نگاه یک شرکت کننده در این گردهمایی، حضور و نقش زنان و جوانان در ساختار و فعالیت ها سیاسی و اجتماعی حزب برجسته و مثال زدنی است.
پانوشت:
*اشاره به به تظاهرات بزرگ و گسترده مردم اسپانیا علیه اسرائیل و جلوگیری از ورود تیم دوچرخه سواری اسرائیل به شهر مادرید و عملا ناتمام ماندن تورنمنت دور اسپانیا،
**متن کامل سخنان مهدی ابراهیم زاده در جمع نمایندگان احزاب بین‌المللی حاضر در فستیوال حزب کمونيست اسپانیا :
رفقای گرامی،
هیچ انسانی، نمی‌تواند نسبت به جنایاتی که امروز در غزه و سرزمین فلسطین میگذرد، بی تفاوت بماند. اینها مصداق آشکار نسل کشی و جنایت علیه بشریت است. رنج کودکان، زنان، پدران و مادران فلسطینی رنج همه ما و رنج بشریت است. شرمندگی و ننگ است برای کسانی که چشم بر آن ببندند.
برنامه ی نسل کشی (گنوساید) در غزه، راندن فلسطینی ها از سرزمین و خانه و کاشانه خود و ممانعت برای ارسال کمک های انسانی به غزه، باید فورا متوقف شود. ما از به رسمیت شناختن دولت فلسطینی (از طرف چهار کشور اروپائی) استقبال می‌کنیم، و در عین حال میگوئیم این اقدام ، امری سمبولیک است. اقدامات عملی بیشتری – ازجمله تحریم اسرائیل و توقف ارسال اسلحه به اسرائیل- ضروری است، تا ماشین کشتار دولت و ارتش اسرائیل متوقف شود.
بحث دیگر؛ سیاستهای ترامپ در بحرانی کردن وضع جهان است. ما به سمت جهانی پر آشوب پیش میرویم. ترامپ به افزایش گرمای جهان – محیط زیست – هیچ اهمیتی نمی دهد و آن را مسخره میکند. درگیری او از نوع ضد انقلاب ارتجاعی علیه دموکراسی است، که با روش بلیونرهای بساز و بفروش دنیا را به لبه ی پرتگاه جنگ سوم جهانی میکشاند. راست افراطی در اروپا نیز با ترامپیسم ۲ همراه شده و خطر جدی برای صلح، حفظ دستاوردهای اجتماعی و حفاظت از محیط زیست محسوب می‌شوند.
احزاب و نیروهای راست و راست افراطی در اروپا با چشم بستن بر تفاوت سطح زندگی در" شمال و جنوب" جهان با و شرکت در "ارکستر " ترامپ با دادن شعار های پوپولیستی و عوامفریبانه کاستی ها و مشکلات جوامع سرمایه داری غرب را که محصول بهره کشی افسارگسیخته سیستم سرمایه‌داری داری است را، به گردن مهاجران می‌گذارند و آنها را عامل اصلی مشکلات معرفی می‌کنند و از این طریق احزاب چپ و ترقیخواه را تحت فشار قرار می‌دهند. تجربه دولت کنونی و ائتلاف چپ اسپانیا در مقابله با راست افراطی و ترامپیسم از تجربه اروپای مرکزی بویژه آلمان، مؤثر تر بوده است.
اینها چالش‌هایی است که شما و همه نیروهای ترقیخواه و چپ با آن درگیر هستند؛ در این مبارزه ما نیز همراه و در کنار شما هستیم.
در عين حال، ما عميقا نگران بخطر افتادن صلح و آغاز جنگ دیگری از سوی اسرائیل و آمریکا علیه ایران هستیم. هرچند کشور های دیگر منطقه هم از حملات نظامی اسرائیل در امان نیستند. حمله اخیر اسرائیل به قطر، کشوری که با آمريکا و اسرائیل روابط دوستانه دارد، تاییدی است بر اینکه؛ اسرائیل به کمک آمریکا می‌خواهد قدرت بلامنازع منطقه بشود، و در این راه از حمله به هيچ کشور ابائی ندارد.
کار ما بسیار دشوار تر از شماست، زیرا باید هم‌زمان با رژیم جمهوری هم مبارزه کنیم، رژیمی که از یکسو خود را در خطر حمله ازطرف اسرائیل میداند، و از سوی دیگر از جمله در پدید آوردن این وضعیت نقش جدی داشته و دارد.
جمهوری اسلامی همین امروز دستگیر شدگان جنبش انقلابی "زن، زندگی، آزادی" در سال ۲۰۲۲ را به جوخه های اعدام می‌سپارد. پاسخگوی مطالبات کارگران و دیگر مزدبگیران نیست و اعتراضات آنها را سرکوب میکند و در یک کلام ناتوان از حل مشکلات اقتصادی، اجتماعی، آب و انرژی است. ایران با فاجعه محیط‌زیستی مثل ورشکستگی آب و فرونشست زمین روبروست، اما جمهوری اسلامی بی توجه و ناتوان از ایفای سهم خود در کاهش این فاجعه است. در عوض با اصرار بر پروژه هسته ای ۹۲ ميليون مردم ایران را برای اجرای این رویکرد نادرست، زیانبار و مغایر منافع ملی به گروگان گرفته است. غنی‌سازی اورانیوم هیچ منفعت اقتصادی، انرژی‌ای، امنیتی و بازدارندگی برای کشور ما نداشته است. منافع ملی ما در توقف رویکرد غنی سازی و تعامل با مراجع بین‌المللی، با هدف جلوگیری از جنگ و رفع تحريم ها، باید باشد. این پروژه نه تنها امنیت ملی ما را تامین نکرده، بلکه آنرا به‌خطر انداخته و جز زيان دستاوردی برای کشور ما نداشته است.
از سوی دیگر، با فعال شدن مکانیسم ماشه توسط سه کشور اروپایی، پرونده‌ی ایران به شورای امنیت رجوع و زیر فصل هفتم منشور سازمان ملل قرار گرفته است. در این صورت دست دولت آمریکا و دیگر کشورها برای تمديد و تشدید تحریم‌ها و حتی تهدید نظامی بازتر شده است. قربانیان اصلی تشدید تحریم‌ها و حملات احتمالی امریکا و اسرائیل، مردم ایران هستند.
ما از مجامع بین‌المللی، احزاب و سازمان های ترقیخواه و چپ میخواهیم تلاش کنند تا مانع از بازگشت تحریم های کمر شکن به ایران شوند. جمهوری اسلامی هم باید با کنارگذاشتن غنی سازی و تعامل با مراجع بین‌المللی، بیش از این مردم را در بحران و تنگنا های بیشتر فرونبرد.
به امید صلح پایدار در منطقه، و همه جهان،
به امید تحقق آتش بس و صلح در غزه،
افزودن دیدگاه جدید