در آستانه چهل و هشتمین سالگرد اعلام موجودیت فدائیان خلق ایران، فرارسیدن ۱۹ بهمن را به فدائیان خلق، به همه دوستداران جنبش فدائی و به همه نیروهای چپ و ترقی‌خواه شادباش می‌گوییم.
چهل‌وهشت سال از آن روزهایی که فدائيان نبردی نابرابر با دیکتاتوری تادندان‌مسلح شاه را آغاز کردند، می‌گذرد. چهل سال پس از غلبه تاریک‌اندیشی مذهبی بر نیروهای ترقی‌خواه شرکت‌کننده در خیزش انقلابی ۱۳۵۷، انواع و اقسام مدافعان ستم و تبعیض می‌خواهند به ایرانیان بقبولانند عاقبت هر تلاش برای رهایی از استبداد و استثمار، جز سیه‌روزی نیست. توجیه‌کنندگان استبداد مذهبی از یک‌سو و ماندگان در حسرت انتقام از انقلاب ضد سلطنتی از سوی دیگر، به چهره انقلابیون دهه چهل و پنجاه چنگ می‌کشند. گویی شکنندگان سکوت گورستانی دوران دیکتاتوری شاه بودند که دستاوردهای انقلاب مشروطیت را لگدمال کردند و یا فدائیان جان‌باخته در سیاه‌چال‌های شاه و شیخ بودند که استبداد مذهبی را به‌جای خودکامگی موروثی نشاندند. چپ را که به‌عنوان تنها نیروی سیاسی عمده ایران هرگز سهمی از قدرت نداشته است، آماج اتهام‌های کینه‌توزانه کرده‌اند تا راه برای ادامه نظام سلطه و تبعیض یا بازتولید آن در قالب کهنه دیگری هموار شود.
این تبلیغات کینه‌توزانه در شرایطی ترجیع‌بند رسانه‌های بهره‌مند از رانت است که در هیچ دوره‌ای از تاریخ ایران، نیاز به پاسداشت سنن مبارزاتی چپ تا حد امروز آشکار نبوده است. در طی چند دهه گذشته ایران شاهد اين ابعاد مبارزه هشیارانه کارگران و زحمتکشان برای لجام زدن بر بهره‌کشی و مبارزه مطالباتی نبوده‌ایم. بیهوده نیست که یاد و نام فدائیان جان‌باخته هنوز اسم رمزی است که بخشی از جوانان پرشور و زحمتکشان را به هم پیوند می‌دهد. هنوز نام جزنی ها، احمدزاده ها، مفتاحی ها و حمید اشرف ها، نسترن ها و غزال ها زمزمه نیم شب همه آن‌هایی است که قلب پرشورشان برای رهایی انسان می‌تپد. کارگرانی که امروز علیه حق کشی برخاسته‌اند، کولرانی که برای یک‌لقمه‌نان خطر مرگ را به جان می‌خرند، معلمانی که هم‌زمان برای دستیابی به ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود و برافروختن مشعل آگاهی برای کودکان و نوجوانان در تلاش‌اند، پرستارانی که در ازای خدمت به بیماران گاه ماه‌ها حقوق نمی‌گیرند، درصورتی‌که با آرمان‌ها و زندگی مبارزان تاریخ معاصر ایران آشنا شوند، قادر خواهند شد برای ارتقاء مبارزه خود از آن‌ها تجربه بیندوزند. همان‌گونه که امروز مردم فریاد می‌زنند: »شکنجه، مستند، دیگر اثر ندارد«.
برای مبارزه کنونی ستم کشان در ایران نیز یادآوری سنن مبارزاتی چپ ایران اهمیت بسیار دارد. چپ در ایران، وارث بیش از یک قرن پیکار برای آزادی، زدودن تبعیض و محو استبدادند. در این یک قرن، چپ ایران سازمانگر پیشروترین و بالنده‌ترین نیروهای این مبارزه بوده است. جنبش فدائی، بیش از یک دهه پس از کودتای شوم ۱۳۳۲ پرچم این مبارزه را دگربار برافراشت و پرشورترین، فداکارترین و آرمان‌خواه‌ترین فرزندان ایران را در خود متشکل کرد. کمتر از سه سال پس‌ازآنکه قاتلان حمید اشرف و یارانش روی پیکرهای فدائیان جشن پیروزی گرفتند، جنبش فدائی به تبلور آرزوهای نیک صدها هزار جوان شرکت‌کننده در انقلاب تبدیل شد و قادر گرديد عليرغم سرکوب گسترده به حيات خود در طی چند دهه گذشته ادامه دهد.
طول چند سال گذشته بخشی از جنبش فدائی طی یک‌روند پرفرازونشیب بر جدائی‌ها غلبه کرد و حزب چپ ايران (فدائيان خلق) را بنيان گذارد. اکنون در آستانه یک‌سالگی بنیان‌گذاری حزب قرار داريم. آن سنن مبارزاتی را که جنبش فدائی پی ريخت، امروز، حزب چپ ايران (فدائيان خلق) هم آن را ادامه می‌دهد.
رمز این حیات ققنوس وار چیزی نیست جز این‌که تا استبداد، تبعيض، ستم و بهره‌کشی هست، مبارزه هم هست. در برابر خاطره تابناک فدائیان جان‌باخته سر فرود می‌آوریم و بر اتحاد چپ و ائتلاف نيروهای جمهوری‌خواه برای گذار از استبداد مذهبی تأکید دارد.
شورای مرکزی سازمان فدائيان خلق ايران (اکثريت)
۱۸ بهمن ۱۳۹۷ (۷ فوريه ۲۰۱۹)
افزودن دیدگاه جدید