با سلام و سپاس از دعوت برای حضور و مشارکت در نخستین کنگره حزب چپ ایران؛
خوشوقتیم در کنگره ای شرکت می‌کنیم که با نیروی سیاسی برگزارکننده آن در یک موضوع راهبردی اتفاق نظر داریم و آن باورمندی به نظام جمهوری است.
دوستان، امروز راجع به گذار، گذار از جمهوری اسلامی، به حق زیاد بحث و گفتگو می‌شود؛ زیرا یک مسئله کلیدی برای آینده ایران است. روشن است که مقصود از گذار، شیوه و طریقه به انجام رساندن گذار است. جبهه ملی ایران براین باور است که برای اینکه شرط دموکراسی به جا آورده شود و جای شک و تردید باقی نماند چاره ای جز قبول گزینه انتخابات آزاد و عادلانه برای تشکیل مجلس موسسان و تعیین نوع نظام نیست. چنین انتخابات یا همه پرسی می‌تواند پس از فروپاشی نظام کنونی ویا حتی در مرحله ای که نظام به قدر کافی به عقب نشینی وادار شده صورت گیرد.
در چنین برهه‌ای از زمان، بلوغ سیاسی و آمادگی برای حداقلی از تفاهم و ائتلاف میان نیروهای سیاسی نقش حیاتی در ترسیم سیمای آتی ایران بازی خواهد کرد. بدون چنین تفاهم و توافقی دوره گذارکاملا غیرقابل پیش‌بینی و بسیار پرمخاطره‌ای در پیش خواهیم داشت.
آرایش فعلی نیروهای سیاسی
در اوضاع و احوال کنونی، نیروهای جمهوری خواه کلا دو طیف سیاسی وسیع را در بر می‌گیرند:
۱- طیف چپ، که احتمالا یکی از پرشمارترین نیروهای سیاسی ایران است. اغلب نیروهای چپ در دیدگاه‌ها سابق خود مبنی بر اعتقاد بر لزوم برقراری دیکتاتوری پرولتاریا تجدید نظر کرده و بیشترشان طرفدار جمهوری پارلمانی دموکراتیک و عرفی و مبارزه طبقاتی مسالمت‌آمیز در متن چنین نظامی‌هستند. شمار اندکی از گروه‌های حاشیه‌ای چپ هنوز به مبارزه طبقاتی قهرآمیز تا رسیدن به نظام تک‌حزبی و برقراری جامعه بی‌طبقه باور دارند.
۲- طیفی که ما آنها را «نیروهای میانی» می‌نامیم، شامل جبهه ملی، حزب ملت ایران، نیروهای ملی‌گرا، نیروهای ملی- مذهبی، بخشی از اصلاح‌طلبان، عناصر سوسیال- دموکرات، اقلیتهای قومی‌و مذهبی و غیره هستند. جبهه ملی از قدیمی‌ترین نیروهای سیاسی ایران به شمار می‌رود و دوره چند ساله حکومت دکتر مصدق، بنیانگزار آن، تقریبا تنها دوره‌ای بوده که در آن دموکراسی و آزادی بیان به معنای واقعی کلمه حکمفرما بوده و کسی به خاطر اندیشه یا فعالیت سیاسی دستگیر یا مورد تعقیب و آزار قرار نگرفته است.
باتوجه به آرایش فعلی نیروهای اپوزیسون به جرأت می‌توان گفت که گروه‌های مشروطه خواه و سلطنت طلب از لحاظ امکانات و تبلیغات در موقعیت برتری قرار دارند.
بنابراین، نیروهای جمهوری خواه نیاز مبرم به حرکت ایجادی دارند و باید از مرحله حرکت‌های واکنشی و اتتلاف‌های کوتاه مدت به حرکت‌ها و ائتلاف‌های بلندمدت یا میان‌مدت در بستر هدف‌های مشترک عبور کنند.
در مرحله‌ای حتی ممکن است جبهه متحد جمهوریخواهان برای هماهنگی و قاطعیت در اقدامات حذف جمهوری اسلامی‌به ائتلاف مقطعی با مشروطه طلبان و نیروهای غیرجمهوری خواه که به مواضع دموکراتیک و لاییک متعهدند روی آورد. چنین ائتلافی در مقطعی از سیر فروپاشی جمهوری اسلامی‌احتمالا اجتناب‌ناپذیر خواهد بود، زیرا تصور می‌شود که هیچکدام از نیروهای سیاسی به تنهایی قادر به ایجاد تحول به معنای حذف جمهوری اسلامی‌نخواهند بود.
ما باورمندیم که بعد از حذف جمهوری اسلامی‌بایستی یک دولت موقت در رأس امور باشد تا شیرازه امور مملکت به کلی از هم نپاشد. حتی یک لحظه هم نمی‌توان تصور کرد که دولتی، از هر نوع آن، در کشور وجود نداشته باشد و سرنوشت کشور به دست توده‌های هیجان‌زده در خیابان‌ها سپرده شود.
در چنین اوضاع و احوالی بهترین گزینه به عنوان دولت موقت، به نظر ما همین دولت و دستگاه اداری فعلی، منهای بیت رهبری، سپاه و سازمان‌های انگل، مثل شورای نگهبان، مجلس خبرگان، مجمع تشخیص مصلحت نظام و غیره و غیره خواهد بود. هر گزینه دیگری می‌تواند پرخطرتر و پرهزینه‌تر باشد زیرا درشرایط نبود دولت و هرج و مرج حاکم، احتمال شورش داخلی، حمله نظامی‌خارجی و تجزیه کشور بسیار بالا خواهد بود. بعلاوه، معلوم نیست نیروهای سیاسی در آن لحظه در چه حد از آمادگی برای توافق و تفاهم و تامین امنیت جهت تدارک انتخابات و تشکیل مجلس موسسان داشته باشد باشند.
خوشبختانه، این دولت موقت دیگر قدرت سرکوب نخواهد داشت، زیرا فضای انقلابی بر کشور حاکم است، زندانیان سیاسی آزاد شده اند، مطبوعات و رسانه ها از زیر سانسور درآمده اند و قدرت در واقع در دست مردم است.
دررابطه با مسئله قومی، جبهه ملی ایران- اروپا سیتسم نامتمرکز استانی را پیشنهاد می‌کند. ما از تمرکز گرایی فاصله داریم، اما ضمن پذیرفتن حقوق فرهنگی و هویتی قومیتها،عدم تمرکز را برپایه خطوط جغرافیایی و بوم زیستی تنظیم می‌کنیم و نه براساس خطوط قومی.
دوستان، ما در مرحله‌ای قرار دادیم که تفاهم، درک متقابل، همکاری و همیاری میان نیروهای جمهوری خواه می‌تواند اثری تعیین کننده در سپهر سیاسی و برای نسل‌های آتی کشورمان داشته باشد.
این واقعیت که درجبهه ملی ایران، فراکسیون سوسیال - دموکرات نیرومندی وجود دارد، بستری مشترک برای همکاری با نیروهای چپ به وجود می‌اورد. براین باوریم که حزب چپ ایران (فدائبان خلق) نیز به نوبه خود باید با استفاده از تجارب جنبشهای چپ درسطح بین المللی و احتراز از اشتباهات گذشته به رویکردهایی روی آورد که نیروها و عناصر ملی را نیز بتواند درخود جای دهد و بدینسان به غنای فکری و سیاسی خود بیفزاید.
هموار کردن راه برای همکاری، ائتلاف و اتحاد درجهت به تحقق رساندن این هدف کارآسانی نیست و لازمه آن تفاهم، آگاهی از ضرورت همکاری و همیاری، همین طور رعایت خطوط قرمز همدیگر و بالاخره، صبر وشکیبایی، پایداری و استقامت در راهی است که در پیش داریم.
دوستان حزب چپ ا یران، جبهه ملی ایران - اروپا برگزاری اولین کنگره حزبتان را تبریک می‌گوید و بیشترین موفقیت‌ها را برای شما آرزومند است.
جبهه ملی ایران - اروپا
٢٢ تیر ١٣٩٨ (١٣ ژوییه ۲۰۱۹)
افزودن دیدگاه جدید