بدنبال حملە پهبادها بە تاسیسات شرکت نفتی آرامکو در عربستان سعودی دولت ترامپ تحریم های تازەای را علیە ایران وضع نمود. مقامات حکومتی پس از اعلام تحریم بانک مرکزی کە بتازگی توسط دولت ترامپ خبر آن منتشر شد بە سیاق همیشگی اثر این تحریم را ناچیز خواندند.
روحانی در سخنرانی اش در سازمان ملل از بازگشت ثبات اقتصادی بە کشور در سال جاری صحبت کرد. چندی پیش نیز او در مصاحبەای از کاهش تورم و رشد اقتصادی خبر داد. با این حال حتی کم آشناترین شهروندان ایرانی بە مسائل این ادعاها را باور نمی کنند. ترامپ و کارشناسان امریکایی و ایرانی نیز در ورای این سخنان مقامات ایرانی می دانند کە تحریم ها اثر فلج کنندە از خود بجای گذاشتە و می گذارند و پیامدهای مخرب تحریمها بە رغم همە تلاشهایی کە برای پنهان کردنشان انجام می گیرد روز بە روز آثارشان را در همە عرصە ها نشان می دهند. هم از این رو انکار تاثیرات آنها ولو اینکە بخشی از جنگ کلامی و روانی بین دولت امریکا و رژیم فقها باشد موجب گول خوردن مردمی کە شاهد مداوم ریزش مشاغل و تعطیل شدن محل های کار و تولید، از دست رفتن قدرت خرید، کمبود دارو، تورم و گرانی و دەها معضل و گرفتاری دیگر بودەاند نمی شود.
دستکاری و وارونە نشان دادن آمارها هم کە در ایران بسیار مرسوم است نە واقعیتی را تغییر می دهد و نە امروز روز برای مدتی طولانی می تواند افکار عمومی را فریب دهد. بحران اقتصادی در ایران موضوعی دیرپاست و عمری بە اندازە جمهوری اسلامی دارد و قبل از این تحریم و سختر شدن شان هم وجود داشتە اند و ریشە در سیاستهای اقتصادی و ناکارآمدی سیستم حاکم، فساد سیستماتیک و اختناق دارند و وضعیت توانفرسای موجود نتیجە تلفیق مجموع این عوامل است و بە تبع آن پایان یافتن تحریمها لزوما بە منزلە دگرگون شدن وضعیت اقتصادی و پایان یافتن بحران ها و معضلات موجود نیست. تحریمهای تحمیل شدە کە ظاهرا برای تسلیم حکومت اعمال می شوند تنها بە رنج و مشکلات مردم دامن می زنند و بە تخریب بیشتر زیر ساخت هایی کە وجودشان برای پیشرفت هر کشوری الزامی است آسیب وارد می کند. تشدید در گیریها می تواند بە مستمسکی در دست حکومت برای بر انگیزاندن ناسیونالیسم کاذب و بە خدمت گرفتن آن در جهت امیال مرتجعین حاکم و تشدید سرکوب تحرکات اجتماعی و مدنی و تحکیم اختناق مورد سوء استفادە قرار گیرد کما اینکە گرفتە است.
با وجود این کە همە طرفهای این در گیری ظاهرا رغبتی بە جنگ ندارند و آنطور کە می گویند مایلند اختلافات شان را با گفتگو و مذاکرە حل و فصل کنند. اما در عمل می بینیم کە نتوانستەاند وارد مذاکرە شوند و در عوض حملات شان را بهم بیشتر کردەاند. ادامە این در گیریها بر خلاف تصور برخی از مخالفان حکومت بیش از آن کە بە تززل و سقوط حکومت منجر شود می تواند بە حفظ و تحکیم مواضع آن و تضعیف تحرکات اجتماعی فزایندە منجر گردد و بە فلاکت اقتصادی دامن بزند و این درگیری ها آنقدر ادامە پیدا کنند تا کشور و منطقە را بە جنگ تمام عیار و ویرانگر دیگری بکشانند. پیشاپیش پیداست کە بازندگان واقعی و قربانیان یک جنگ احتمالی کسانی غیر از مردم عادی و برندگان آن تراست های اسلحە سازی و مرتجعین داخلی، منطقەای و بین المللی نیستند. مناسبترین و موثرترین راە مقابلە با خطر یک جنگ احتمالی در شرایط کنونی نظر بە وضعیت کنونی تشدید مبارزات و تحرکات اجتماعی برای رهایی از شر رژیم خودکامە حاکم و عبور از این وضعیت خطرناک و توانفرسا و استقرار یک نظم دمکراتیک در کشور است. چنان نظمی کە بتواند هم بە دخالتهای ماجراجویانە در امور کشورهای دیگر خاتمە دهد و بهانە جنگ را از میان بردارد، هم حقوق مردم را بدست خود آنها تضمین نماید و از استقلال کشور بطور صحیح دفاع نماید، هم راە را بر بهانە جوییها و تهدیدات زورگویانە و دخالتهای باج خواهانە قدرتهای خارجی ببندد و راە رفاە و توسعە عادلانە و همە جانبە کشور را هموار کند.
افزودن دیدگاه جدید