جُنگ کارگری شماره 53

به نظرمن دیداکثرسازمانهای چپ دیدمکانیکی وایستااست وازهرحرکت جامعه یک تابلومیسازندوصدالبته باتمام ریزه کاری هایش درجامعه کنونی ایران نکاه سکولاربسیارقوی است اما این به معنی چپ نمی باشد.فرض را هم اگربراین بگذاریم که حکومت آینده به دست چپ می افتد ولی چون پایه های مادی آن وجودنداردهیچ راهیزپیمودن آن نیست مثلا جامعه ایران هنوزیک جامعه مدنی راتجربه نکرده است.مثلا طبقه کارگر برایش سندیکا واتحادیه جا نیفتاده است.وبافرض بالا هیچ راهی نداردبه جزاینکه پله های زیرساخت مادی واجتماعی رابپیماید.چنانچه بعد ازاکتبرهم همین مشکل بودولی توجهی نشد.نه اینکه لنین یاحتی استالین نخواستندسوسیالیزم راپیاده کنند بلاخره درصداقت لنین شکی نیست ولی نمی توانستند.وتنها فاکتورکه دفاع ازطبقه کارگربودرااجرامیکردند.مشکلات ایران ازنوع دیگریست ووظیفه ماست که مشکلات جامعه ایران راحل کنیم اگرچه تئوری بین المللی است وجهانی اماراه حل خودش رامیطلبد.ممکن است نودونه درصدسرتکان بدهندواین قضیه راتایید کنندولی شصت درصد ازچپها به آن نه عمل میکنند ونه توجه دارند