در آستانە انتخابات فرمایشی مجلس فقاهتی خوشبختانە چنان موج گستردە و بی سابقەای برای تحریم انتخابات توسط جریانات سیاسی – اجتماعی کشور بە راە افتادە است کە طی ٤١ سال گذشتە مانند آن وجود نداشتە است. دامنە تحریم این بار حتا از سطح نیروهای اپوزیسیون فراتر رفتە و عدەای از جریانات رد صلاحیت شدە درون رژیم کە در تمام انتخابات پیشین شرکت فعال داشتند نیز زمزمە بی فایدە بودن شرکت در انتخابات فرمایشی را سر دادەاند. البتە دلیل بی رغبتی آنها در این دورە با نیروهای تحریم کنندە بکلی متفاوت است و علت آن رد صلاحیت اکثریت کاندیدادهای آنها توسط شورای نگهبان است. آنها با وجود واقف بودن بە بی خاصیت بودن مجلس اگر صلاحیت شان را رد نکردە بودند حتما در انتخابات شرکت می کردند و چە بسا علیە تحریم کنندگان هم با دارودستە خامنەای متحد می شدند.
حکومت براستی نگران عواقب تحریم انتخابات است. تحریم گستردە در این دورە در واقع حکم رفراندوم را برای حکومت دارد و بە معنی نە کوبندە دیگری از جانب مردم بە حکومت است. حتا اگر رژیم با تقلب نتایج انتخابات را این بار نیز مطلوب خواست خودش تغییر دهد، نمی تواند از عواقب آن خود را برهاند. از همین رو ست کە خامنەای در پی اعلام پیاپی تحریم توسط جریانات مختلف سیاسی – اجتماعی و اعتراض دارودستە روحانی بە رد صلاحیت اطرافیان شان بە صحنە آمد بلکە با هشدار و تهدید و التماس، تغییری در فضای یخ زدە انتخاباتی بوجود آورد. او در همین راستا در یک سخنرانی کە روز چهارشنبە هفتە جاری برای عدەای از طرفداران حکومت ترتیب دادە بودند، از یک سو بە اصلاح طلبان حکومتی و دارودستە روحانی بخاطر انتقاداتی کە از رد صلاحیت نامزدهای وابستە بە خودشان و بە شیوە برگزاری این دورە از انتخابات و انتصابی شدن آن می کنند بە سختی تاخت و با زبانی تهدید آمیز روحانی و همراهان وی را از این کار برحذر داشت و از سوی دیگر با زبانی متفاوت بە مانند ایام انتخابات پیشین ابلهانە و ملتسمانە از مخالفان نظام هم خواست کە بخاطر کشورشان در انتخابات شرکت کنند و لابد بە مزدوران سرسپردە وی کە توسط شورای نگهبان دست چین شدەاند رای دهند تا با پشتوانە آرای مردم او بتواند حکومت ننگین اش را سر پا نگاە دارد و بە جنایات اش علیە مردم و کشور ادامە دهد.
طرح یک چنین تقاضایی را آنهم در اوج سرکوب و کشتار و بگیر و ببندها و محاکمات مبارزان سیاسی و اجتماعی و اوج فساد و افلاس اقتصادی کشور براستی فقط از یک سیاستمدار ابلە می شود انتظار داشت.
اگر در انتخابات گذشتە عدە قابل توجهی از مردم عادی فریب شعارهای دروغین روحانی را خوردند و در انتخابات شرکت کردند، نە بە واسطە دعوت خامنەای از مخالفان نظام برای شرکت در انتخابات، بلکە بخاطر مخالفت های ظاهری اصلاح طلبان حکومتی و دارودستە روحانی با خامنەای بود. حالا کە مردم متوجە خیانت دارودستە روحانی شدەاند و شاهد راندە شدن آنها از قدرت هستند، چگونە می شود از مخالفان رژیم کە بیشترشان در دورە گذشتە نیز دعوت خامنەای را بی پاسخ گذاشتند و در انتخابات شرکت نکردند، خواست کە بە دعوت ولی فقیە جنایتکار پاسخ مثبت دهند؟ پیشاپیش پیداست کە تکرار چنین دعوت کاسبکارانەای تاثیری در ارادە اکثریت جامعە برای تحریم انتخاباتی کە فرمایشی تر از تمام دورە های گذشتە نیز برگزار خواهد شد و تقویت ارتجاعی ترین و هارترین جناح حکومت را مد نظر قرار دادە، نخواهد داشت. تهدیدات خامنەای تا آنجا کە متوجە اصلاح طلبان و دارو دستە روحانی است البتە روی تغییر مواضع آنها بی اثر نیست، ولی مسئلە این جاست کە آنها بواسطە عملکرد گذشتە شان حکم سرداران بی لشگر را دارند کە تائید و رد صلاحیت شان در گرم کردن تنور انتخابات اثر چندانی ندارد. اصلاح طلبان نیز تحریم انتخابات را بسود خود نمی دانند. قصد آنها از انتقاداتی کە نسبت بە رد صلاحیت ها می کنند گرفتن امتیاز است. اگر با تحریم موافق بودند از آغاز کاندیدا نمی شدند. آنها با نامزد شدن در انتخابات این بار نیز بە مردم پشت کردند و نشان دادند کە حاضر بە گذشتن از منافع شان نیستند و می خواهند سهم شان از قدرت و ثروت را حفظ کنند. حکم جریانی را دارند کە هم نفوذشان در جامعە را از دست دادەاند و هم در حال راندە شدن از حکومت هستند. اصرار برای نمایندە شدن در مجلسی کە ملعبە دست ولی فقیە است و اگر نمایندەای دست از پا خطا کند سروکارش با کرم الکاتبین است. چە دلیلی جز منفعت طلبی شخصی می تواند برای کسانی کە چند دورە هم نمایندە بودەاند ولی سابقە خوبی از خودشان بر جا نە نهادەاند و دیدەاند کە مجلس فاقد قدرت و تاثیرگذاری در سرنوشت مردم و کشور است داشتە باشد؟ آنها براستی طرفدار انتخابات آزاد و شرایطی کە همە جریانات سیاسی و اجتماعی بتوانند کاندیداهای خودشان را معرفی کنند نیستند. در یک انتخابات رقابتی و آزاد اکثر آنها با تفکرات و منش ها و سوابق تا کنونی شان شانس چندانی برای راە یافتن بە مجلس ندارند. شانس محافظە کاران وابستە بە خامنەای در صورت برگزاری انتخابات آزاد برای نمایندگی در حد صفر است. مجلسی کە از دل یک انتخابات دمکراتیک بیرون بیاید بقای چنین رژیمی را تحمل نخواهد کرد. وجود همین نقطە اشتراک یکی از دلایل بقای سیستم بە اصطلاح انتخاباتی کنونی است کە با تحریم و بایکوت نیز باید برای برچیدن اش مبارزە کرد. هم از این رو ست کە درخواست وی از معاون اش برای تهیە "لایحه‌ای برای اصلاح بخش نظارت بر انتخابات" یک مانور دیر هنگام و نمایشی است کە برای چانە زنی بر سر رد صلاحیت طرفداران اش طرح شدە است و مقصود از آن حذف موانع شرکت دگراندیشان در فرایند انتخابات نیست. بساط انتخاباتی موجود باید از بیخ و بن کندە شود و یک سیستم انتخاباتی بە راستی دمکراتیک جای آنرا بگیرد. و این آن چیزی نیست کە مطلوب هیچ یک از جناح های رژیم باشد. بهمین جهت است کە روحانی و اصلاح طلبان بە سیاست یک بام و دو هوا روی آوردە اند و با یک دست انتخابات را پس می زنند و با دست دیگر آنرا پیش می کشند. با همە این احوال وجود این درگیری ها فارغ از نیات فاعلان آنها در شرایط کنونی از آنجا کە لاجرم حکومت را تضعیف می کند بە نفع اپوزیسیون ترقی خواە تمام خواهد شد.
با وجود این کشاکش ها تلاشهای مذبوحانە عدەای از جریانات اصلاح طلب برای گرم کردن تنور انتخابات و ماندن در قدرت ادامە دارد. خود روحانی با اینکە از انتصابی شدن انتخابات دم می زند و بە آن اعتراض می کند، همچنان از مردم می طلبد کە در انتخابات شرکت کنند. روحانی طوری حرف می زند کە گویا در دورە های گذشتە انتخابات انتصابی نبودە است و در این دورە است کە انتصابی شدە است. اگر انتخابات آزاد بود و انتصابی نبود نە خود او اینک رئیس جمهور بود و نە نمایندگانی کە در مجلس هستند، در مجلس بودند.
سرکردگان تشکل های کارگری وابستە بە حکومت نیزکە بین اصلاح طلبان و کارگزاران بە اصطلاح اعتدالگرا عمری ست در حال گشت و گذار هستند، در این میان می کوشند فارغ از این درگیری های جناحی با تبلیغات گستردە و سازماندهی میتینگ های انتخاباتی و دادن وعدەهای دروغ کارگران و دیگر گروە های مزدبگیر و زحمتکش را بە پای صندوق های رای بکشانند و تنور انتخابات را، مطابق رهنمود رهبرشان گرم کنند و بقا و منافع خودشان را حفظ نمایند. این تلاشها در حالی انجام می گیرند، کە خود این جماعت فریبکار اذعان می کند کە درب مجلس بە روی کارگران سالهاست بستە ماندە و کارگران و بازنشستگان از عملکرد نمایندگان مجلس ناراضی اند. با وجود این همە اعتصابات و اعتراضات کارگری و مخالفت کارگران با سیاستهای جناح های حکومتی و با خود این جماعت شگفت انگیز است کە اینها تصور می کنند می توانند کارگران را بە پای صندوق های رای بکشانند و وادار بە رای دادن بە آنهایی بکنند کە در خیابانها و کارخانە ها سرکوب شان می کنند، در بیدادگاە ها آنها را بە محاکمە می کشند و برایشان احکام زندان و شلاق صادر می کنند، در دولت و مجلس قوانین را علیە شان تغییر می دهند و در کارخانە ها، مدارس، ادارە ها و بیمارستانها دستمزدهای شان را زیر خط فقر نگە می دارند و امنیت شغلی شان را از بین می برند. با این اوصاف چگونە ممکن است کارگر رغبتی بە شرکت در انتخاباتی نشان دهد کە پیشاپیش می داند نتیجەاش وضعیت او را بدتر خواهد کرد. طبقە کارگر و مزدبگیر خوشبختانە آگاە تر از آن است کە فریب این گونە ترفندهای لو رفتە را بخورد. در انتخابات گذشتە مجلس نیز شمار کارگرانی کە در آن شرکت کردند بسیار کمتر از دیگر گروە های اجتماعی بود. در انتخابات ریاست جمهوری گذشتە مشارکت کارگران باز هم کمتر شد. در این دورە با اطمینان می توان گفت کە طبقە کارگر و مزدبگیران فعالانەتر از گذشتە در تحریم انتخابات فرمایشی مجلس شرکت و با تداوم و گسترش اعتصابات و اعتراضات خود سیاستهای ضد کارگری و سرکوبگرانە رژیم را در کارخانە و خیابان بە چالش خواهد کشاند. شرکت در این انتخابات و هر رایی کە در آن بە صندوق ریختە شود بە سود خامنەای، کمک بە فقر، بیکاری، سرکوب و فلاکت و افلاس اقتصادی و حمایت از جنایتکاران حاکم است. بهمین جهت لازم است تک تک آحاد آزادیخواە کشور بویژە کارگران و مزدبگیران در کارزار تحریم انتخابات فرمایشی کە تاثیراتی بە اندازە یک خیزش عمومی علیە رژیم را دارد شرکت و دیگران را نیز بە پیوستن بە آن ترغیب و توجیە نمایند. گسترش اعتراضات و اعتصابات همراە با تحریم انتخابات فرمایشی مجلس ارتجاعی و ضد کارگری رژیم آن پاسخ درخوری است کە کارگران و زحمتکشان بایستی بە دعوت خامنەای از مخالفان برای شرکت در انتخابات بدهند.
افزودن دیدگاه جدید