ویروس مرگبار کرونا جمهوری اسلامی را وادار کرده است که در چارچوب یک تصمیم عمومی، بیش از 90 هزار زندانی را زیر عنوان مرخصی اضطراری تا زمان رفع و یا تعدیل شرایط بحران کرونا موقتاً به خانه‌هایشان بفرستد. حکومت ناچار شده که در راستای کم کردن فشار افکار عمومی و مخصوصاً خانواده‌های زندانیان نگران سرنوشت اعضای خود و برای کاستن از بارسنگین تدارکاتی و مالی ناشی از این اپیدمی مرگزا دست به چنین تدبیری بزند. اکنون نشانه‌های ابتلاء و حتی مواردی از مرگ در زندان‌ها از جمله زندان فشافویه وجود دارد. آغاز و گسترش اعتراضات متنوع زندانیان دلواپس جان خود و مطلقاً هم بی اعتماد به وعده زندانبانان‌ها، دلیل موکدتری برای تسریع و تقویت چنین تصمیمی است که البته اجرای کند آن همخوانی لازم با مختصات شرایط حاد و بحرانی موجود را ندارد.
بر پایه اخبار منتشره 14 نفر از زندانیان سه بند از زندان عادل آباد شیراز در جریان اقدامی بمنظور فرار از زندان با ماموران درگیر شده و زخم برداشته‌اند. پنجشنبه 7 فروردین محبوسین زندان تبریز به دلیل نگرانی از شیوع ویروس کرونا و اعتراض به آوردن افراد جدید به داخل بندها بدون گذراندن دوره قرنطینه و نیز ابراز نارضایتی از سستی در اجرای تصمیم برای مرخصی دادن به زندانیان، زندان را به آتش کشیده و با ماموران درافتادند و اینها نیز متقابلاً روی آنها آتش گشودند. روز جمعه حدود 80 تن از زندانیان سقز پس از درهم شکستن مقابله زندانبانان به انگیزه نجات جان خود موفق به فرار شدند. در بارسیلون خرم آباد زندانیان عاصی نسبت به وضعی که پیش آمده دست به عملیات فرار زدند که در جریان تیراندازی یکی از آنها جان داد، نفر دیگری مجروح شد ولی 23 نفر بقیه توانستند بگریزند. در زندان الیگودرز لرستان نیز زندانیان اقدام به فرار از زندان کردند اگرچه موفق نشدند خود را به بیرون برسانند. از زندان همدان هم خبر شورش رسیده و اعتراضات در زندان احتمالاً بیشتر از اینهاست.
تصمیم جمهوری اسلامی برای آزاد کردن موقتی بخشی از زندانیان و بخاطر خطر ناشی از احتمال شیوع کرونا در زندان‌ها که در صورت شیوع می‌تواند هزاران نفر را به کام خود بکشد، ولو هم از سرناگزیری اما در کل رویکرد درستی است. این تدبیر اما همراه است با رفتار ضد انسانی نفرت انگیز نسبت به زندانیان سیاسی که در جمهوری اسلامی برچسب "امنیتی" می‌خورند. رفتاری که، تعطیل ناپذیری انتقام جویی این حکومت نسبت به مخالفان را در هر شرایطی نشان می‌دهد و رویکردی که به نگرانی بسیار دامن می‌زند. مواجهه حکومت با زندانیان سیاسی، خود را در این سه برخورد نشان می‌دهد: یک) همزمان با آزادی زندانیان عادی، دستگیری و فراخواندن برخی از فعالان سیاسی و فرهنگی و حقوق بشری به زندان تا در این وضعیت هلاکتبار محکوم به ماندن در حبسی باشند که به شدت هشدار دهنده است؛ دو) در کادر همین تصمیم دارای جنبه عمومی، عمل به شیوه گزینشی و استثناء قائل شدن‌ها در مورد زندانیان سیاسی؛ و سه) سوء استفاده بازجویان از وضعیت خطیر مرگ و زندگی این لحظه در جهت اعمال فشار بر زندانی تا بخاطر نجات از مرگ کرونا در زندان تن به شرایط تحمیلی حکومت دهد. چیزی که در آن ناکام است.
رفتارهای جمهوری اسلامی در قبال زندانیان سیاسی نشاندهنده آنست که حکومت حتی در موقعیت وخیم کنونی نیز بر این شده تا زندانی سیاسی را سپر بلا و قربانی موجودیت خود کند. برخورد ضد انسانی با آنها در واقع رساندن این پیام به جامعه را تعقیب می‌کند که همگان بدانند حتی در اوضاع بحرانی کنونی نیز، این حکومت نسبت به حفظ اقتدار ناداشته خود حساس‌تر از هر چیز دیگری است. رژیم با این رفتار خود و بطور آگاهانه نیز، درست آنانی را در معرض خطر مرگ قرار می‌دهد که در مقام فعالان سیاسی و مدنی خواستار آزادی، دمکراسی، رشد مبتنی بر عدالت اجتماعی و پاکیزگی محیط زیست می‌توانند در این روزها از موثرترین همیاران جامعه برای مقابله با این اپیدمی کشنده باشند. کسانی که مردم به وجود گرمابخش آنها عادت کرده‌اند.
حزب چپ ایران (فدائیان خلق) با ابراز نگرانی عمیق نسبت به جان همه زندانیان و مخصوصاً زندانیان سیاسی که به دلیل مخالفت با این حکومت، محکوم به ماندن در زندانند، فشار به حکومت برای عقب نشاندن آن از پیشبرد چنین رویه ضد انسانی را یک وظیفه روز همگانی می‌شناسد. ما بهمراه خانم عذرا بازرگان ، مادر مبارز آزاده نرگس محمدی و همه خانواده‌های زندانیان سیاسی که بخاطر تهدید علیه جان عزیزانشان در این اوضاع مرگبار حتی یک دم نیز آرامش خاطر ندارند، با پافشاری بر لزوم افشای این سیاست ضدانسانی، دست خود را برای همراهی‌ها در مبارزه برای آزادی بی قید و شرط همه زندانیان سیاسی دراز می‌کنیم.
زندانی سیاسی آزاد باید گردد.
هیئت سیاسی – اجرایی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
۱۱ فروردین ۱۳۹۹ برابر با ۳۰ مارس ۲۰۲۰
افزودن دیدگاه جدید