گزارشات متعدد حاکی از ابتلای شمار نامعلومی از کارگران بە ویروس کرونا و جان باختن عدەای از آنها است. وزیر صنعت و معدن دولت روحانی در ١٢ فروردین در نامەی هشدار آمیزی کە خطاب بە روحانی نوشت بە کشتە شدن تعدادی از کارگران واحدهای قطعە سازی در اثر کرونا اذعان نمود و نسبت بە بازگشت آنان بە محل های کارشان ابراز نگرانی و آنرا موجب گسترش ویروس کرونا اعلام کرد.
همچنین "سایت آفتاب نیوز" در ١٥ فروردین نامە هشدار باش مشابە دیگری را کە "سعید نمکی" وزیر بهداشت خطاب بە روحانی نوشتە بود منتشر کرد. وزیر بهداشت در این نامە نسبت بە دستورالعمل "قائم مقام وزارت صنعت، معدن و تجارت کە در آن خواستار "بازگشایی کلیه مشاغل و مراکز کسب و کار" در همە استانها شدە بود و با از سرگیری فعالیت در آنها مخالفت و برای جلوگیری از آن دست بە دامن روحانی شدە است. این در حالی است کە خود روحانی طی هفتە های گذشتە با اظهارات ضد و نقیض و دروغ های عجیب و غریب اش بە سر درگمی ها دامن زدە و نە مردم و نە هیچ مسئولی نمی داند کە باید کدام یک از دستورات رئیس دولت را جدی بگیرند. به همین جهت شاهد نوعی بلبشو در میان وزرا و مدیران ارشد و تعمیم آن بە میان جامعە هستیم کە این خود موجب افزایش شیوع کرونا و قربانیان آن شدە است. یکی از عوامل اصلی جدی گرفتە نشدن خطر ویروس کرونا توسط مردم در تعطیلات نوروز کە بە گسترش شیوع آن کمک کرد، بی شک ناشی از بی اعتمادی بزرگی است کە نسبت بە مسئولان حکومتی و بی باوری بە دستورات آنها در میان مردم بوجود آمدە است. در برخورد با کارگران نیز رفتار دولت متناقض و تبعیض آمیز و بی توجە بە جان و سلامتی کارگران است. از یک سو می خواهد کارگران مزدی و دستفروشان را بدون اینکە تدبیری برای تامین هزینە های زندگی شان بیندیشید بە خانە هایشان بفرستد و از سوی دیگر کارگران شاغل در واحدهای تولیدی را کە در شرایط غیر بهداشتی و ناامن کار می کنند بە رغم کشتە شدن عدەای از آنان سر کار نگە دارد! هم از این رو نە تنها نمی تواند از گسترش ویروس جلوگیری کند بلکە بە گسترش آن کمک می کند. مبارزە موثر با کرونا بدون تامین معیشت بیکاران و کودکان کار و خیابانی و سایر نیازمندان و تهی دستان رە بجایی نخواهد برد. علل رفتار های متناقض دولت و حکومت در برخورد با کرونا و ناکامی آنها بخاطر آن است کە آنها با وجود اجباری کە کرونا برایشان بوجود آوردە نمی خواهند تن بە این واقعیت دهند. و کرونا را هم نمی توانند با گسیل ماموران امنیتی بە مصاف آن و محاکمە در بیدادگاە هایشان مانند مردم محکوم و زندانی کنند!
خبرگزاری (ایلنا) نیز در ١٥ فروردین نامە جمعی از کارگران کارخانە های قطعە سازی بە روحانی را کە نگران بە مخاطرە افتادن سلامتی شان در صورت بازگشت بکار هستند را منتشر نمود. گزارشات متعدد دیگری نیز طی هفتە های اخیر منتشر شدەاند کە از کشتە شدن کارگران در اثر ابتلا بە کرونا و ناامن بودن محل های کار حکایت می کنند.
این نگرانی ها البتە بە جا و بە حق هستند و هیچکس نبایستی از کارگران توقع داشتە باشد بە رغم وجود خطراتی کە در محل های نا امن و غیر بهداشتی کار سلامتی شان را تهدید می کند و گواە آن کشتە شدن عدەای از همکارانشان است سرکار بروند و نگران سلامتی خودشان نباشند. مسئولین دولتی و کارفرمایان اگر هنوز ذرەای از انسانیت و انصاف در وجودش باقی ماندە بود و برای جان انسانهای کە آنها را بە قدرت و ثروت رساندەاند اندکی ارزش قائل بودند، بایستی بە محض شیوع کرونا در میان کارگران کارخانە ها را تعطیل می کردند و با فرستادن کارگران مبتلا بە ویروس بە مراکز درمانی سعی می کردند آنها را از مرگ نجات دهند. و مانع از مبتلا شدن زن و بچە ها و بستگان آنها می شدند.
در بسیاری از کشورها کە برای جان انسانها ارزش قائل هستند هم اکنون یا اکثر واحدهای تولیدی را کە تولیدات شان خیلی ضروری نیستند تعطیل کردەاند و کارگرانشان را بە خانە فرستادەاند و یا محیط کارخانە ها را از لحاظ بهداشتی آمادە و وسایل حفاظتی جلوگیری از بیماری را در اختیار کارگرانشان قرار دادە و بطور مرتب از آنهایی کە کار می کنند بە محض مشاهدە علائم اولیە بیماری تحت مراقبت های پزشکی قرار می دهند و معالجە شآن می کنند.
در ایران تحت سیطرە رژیم جمهوری اسلامی اما هیچ یک از این مسائل رعایت نمی شوند و این واقعیت آنقدر مشخص و محرز است کە خیلی وقت ها مسئولین دولتی نیز قادر بە پنهان کردن آن از مردم نیستند. آمار حوادث کار و شمار کسانی کە در اثر حوادث کار کشتە و معلول شدەاند طی سە دهە گذشتە تقریبا هر سالە بیشتر شدەاند و تا کنون هم هیچ تلاشی از طرف وزارتخانە های متصدی امور و کارفرمایان برای ایمن سازی و بهداشتی کردن کارگاە و کارخانە ها کە شرط اساسی برای کاهش حوادث شغلی است انجام ندادەاند کە اگر دادە بودن سال بە سال محل های کار نا امن تر و خطرناکتر نمی شدند. این خیلی طبیعی است کە در محیط های نا امن کاری با آمدن یک اپیدمی مثل کرونا عدە زیادی از کارگران و کارکنان آنها مبتلا و جان ببازند. آیا باز نگاە داشتن کارخانە هایی کە در آنها بە دلیل بهداشتی نبودن محیط کار هر روزە عدەای بیمار و کشتە شوند و بیماری را بە میان خانوادە ها و همسایە ها و شهرشان منتقل کنند، چیزی غیر از جنایت و کمک بە اشاعە ویروس است؟ آیا نباید عوامل این جنایات محاکمە و بە مجازات اعمال شان برسند؟ کارخانە ها باید، تا رفع کلیە خطراتی کە جان کارگران و کارکنان شان را تهدید می کنند، تعطیل شوند و بە کارگران شان تا هنگام بازگشت بە کارحقوق بیکاری پرداخت شود. کارگران باید اینها را طلب کنند و بە نحوی کە بە گسترش ویروس کرونا منجر نشود برای آن مبارزە کنند.
افزودن دیدگاه جدید