باردیگر بیدادگاههای رژیم احکام مرگ و نیستی و شلاق و زندانهای طولانی مدت را برای جوانان دادخواه کشورمان صادرکرد، این نوع احکام ظالمانه از دیر باز با کارنامه بیدادگاههای رژیم عجین شده است، جمهوری اسلامی همواره خواست ها و مطالبات برحق و عادلانه مردم را با سرکوب و شکنجه و اعدام پاسخ میدهد تا بتواند اقتدار خود را همچنان به مردم تحمیل کند.
در روزهای اخیرسه برادر به نام های نوید، وحید و حبیب افکاری، که در تطاهرات سال ۹۷ دستگیر شده بودند، پس از گذراندن دوران بازجوئی و شکنجه های وحشیانه، بیدادگاه استان فارس نوید را به دوبار اعدام و تحمل ۷۴ ضربه شلاق، وحید را به ٥۴ سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق و حبیب را به ۲۷ سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم کرده است؛اتهامات این برادران عبارتند از: سرقت مقرون به آزار، نگهداری اموال مسروقه، توهین به رهبری و قتل یکی از اعضای بسیج استان فارس. طبق نامه ای که ازنوید افکاری منتشر شده، تاکید کرده است که تمام اعترافات در زیر شکنجه های توانفرسا گرفته شده اند؛ همچنین مادرشان خانم بهیه نامجو اظهار داشته است که فرزندانم را با شکنجه وادار کرده بوند که علیه یکدیگر اعتراف کنند. بدیهی است که شکنجه گران وزارت اطلاعات دراین ۴۰ سال تجربیات زیادی را از شکنجه آزادیخواهان کسب کرده اند با توسل به وحشیانه ترین انواع شکنجه های جسمی وروانی جوانان را وادار به هرگونه اعتراف علیه خودشان می کنند تا جهت آنان پرونده سازی کنند.
این سه برادر اعضای یک خانواده نسبتا فقیر در استان فارس هستند که مانند اکثریت جوانان میهن از این همه بیداد و تبعیض و بیکاری و گرانی به ستوه آمده اند؛ و چون مسئولان نظام کوچکترین مسئولیتی دربرابر مشکلات و خواسته های جوانان احساس نمیکنند، جوانان به جان آمده از این همه بیداد، ناچار به استقبال مرگ و دستگیری و شکنجه می روند و فریاد اعتراض خود را در خیابانها سرمیدهند، که به دنبال آن صدها جوان کشته شده و هزاران جوان دیگر دستگیرمیشوند و پس از شکنجه، بیدادگاهها ی رژیم، احکام ظالمانه خود را صادر میکنند. نوید افکاری که به دوبار اعدام محکوم شده یکی از کشتی گیران برجسته کشورمان است، و بارها در اردوهای تیم ملی شرکت داشته است؛ اکنون قهرمانان و ورزشکاران وظیفه مند و مسئول هستند که به این حکم ظالمانه اعتراض کنند و نگذارند دوستشان که سالها درکنار آنها بوده و به قول کشتی گیران خاک تشک خورده است، قربانی بی عدالتی شود.
کشتی گیران و ورزشکاران که اغلب از طبقات فرودست جامعه برخاسته اند، با دردها و رنجهای تهیدستان آشنا هستند؛ ورزشکارانی که در اوج قهرمانی هستید، نباید فراموش کنید که این جوانان معترض کف خیابانها و زندانیان، همان جوانانی هستند که عکسهای شما زینت بخش خانه هایشان است؛ از پیروزی شما اشک شوق میریزند و از شکست شما افسرده و غمگین میشوند. در استادیوم ها و سالنهای ورزشی به احترام شما برمی خیزند و هنگام باز گشت شما به به میهن، دهها هزار نفر با دسته های گل به استقبال شما می آیند.
این جوانان به ستوه امده در این روزهای سرنوشت ساز به حمایت شما نیاز دارند، به ندای مادر ستمدیده نوید پاسخ دهید و با امضای طومارها و گردهمایی ها، نگذارید این دوست بیگناه شما اعدام شود؛ و نگذارید فاجعه ملی پوش فوتبال حبیب خبیری و نیز عضوتیم ملی کشتی فرنگی در المپیک ۱۹۷۶ ، هوشنگ منتظرالظهور تکرار شود. قهرمانان کشتی در مصاخبه های خود زنده یاد تختی را الگوی رفتاری خود معرفی میکنند و از این رو، حمایت از مر دم را بایداز تختی بیاموزند و فراموش نکنند دوران قهرمانی تمام میشود، اما قهرمانانی که دردردها و رنجهای مردم سهیم بوده و مدافع حقوق مردم باشند، به لقب «پهلوان» مفتخر میشوند و نام و یادشان جاودانه خواهد ماند.
اکنون مادر نوید با چشمانی اشکباراز شما قهرمانان و کشتی گیران میخواهد که رفیق قهرمان خود را تنها نگذارید و شما که درمیان مردم از شهرت و محبوبیت برخوردار هستید، اگر همگی دست در دست یکدیگر بگذارید و خواهان لفو اعدام نوید شوید، حتما او را از مرگ نجات خواهید داد.
مطلب را با گفته ای از پهلوان ملی و جاودانه کشورمان زنده یاد تختی به پایان می رسانم ؛ زنده یاد تختی گفته بود: "هروقت از کنار آلونکهای جاده شهر ری میگذرم از این همه فقر ، از ازقهرمان بودن خودم شرمنده میشوم زیرا خودرا دراین فقر ومصیبت سهیم میدانم ".
افزودن دیدگاه جدید