قلب مهربانی که عاشق زندگی و زیبایی بود برای همیشه خاموش شد!

با درد و اندوه مادر داغدار دیگری را از دست دادیم!

قلب مهربانی که عاشق زندگی و زیبایی بود برای همیشه خاموش شد!

صبح روز یکشنبه ۲۷ مهرماه ۱۳۹۹، مادری دیگر از سلسه‌ی مادران داغدار و دادخواه کشورمان و یکی از شاهدان تلخ‌ترین جنایات جمهوری اسلامی «حشمت خانم سجادیان» به‌دنبال ابتلا به کرونا در بیمارستانی در تهران برای همیشه چشم از جهان فروبست.

حشمت خانم سجادیان شهره به «مامان حشمت»، در میان دوستدارانش، علیرغم زخمی که عمری در درون خود داشت، همواره انسانی مهربان، شاد و خوشرو بود. در دیدار با او هرگز تصور نمی شد که پشت این روحیه‌ی شاداب، زخم اعدام فرزند، رضا زرشگه و داماد، فریدون اعظمی و اعضای پرشمار دیگر خانواده‌ی بزرگش هم‌چون خوره‌ی تلخی لانه کرده‌است. مادری که مجبور بوده‌، بعد از تحویل پیکر فرزند، به دست خود او را کفن و دفن کند و تمام عمر با درد و اندوه این زخم‌ها زندگی کند.

«مامان حشمت» انسانی بود استوار، پایبند به ارزش‌های انسانی، با فکری باز و همواره در تلاش برای درک مسائل پیرامون خود. انسانی وارسته که مورد احترام همه و سرمشق آزادگی و ایثار برای فرزندان و بستگان و آشنایان بود. مادر گشاده روئی که لبانش همیشه به خنده گشوده، مهر و محبتش از اندازه بیرون بود. هر کجا که حضور داشت آنجا را به کانونی گرم و محیطی پر از مهرتبدیل می‌کرد. در حضور او کسی احساس غربت نمی‌کرد.

حزب چپ ایران (فدائیان خلق) در گذشت حشمت خانم سجادیان، «مامان حشمت» را به فخری زرشگه، محمد اعظمی، خانواده‌های زرشگه ، اعظمی و بازماندگان جانباختگان کشورمان تسلیت می گوید. ما خود را در اندوه از دست دادن مادری دیگر از مادران داغدار شریک اندوه خانواده‌ی بزرگ دادخواهان ایران می دانیم.

دفتر شورای مرکزی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)

۲۸ مهر ۱۳۹۹ -۱۹ اکتبر ۲۰۲۰