حماسه آفرینان گمنام این دوران تیره و توانفرسای شیوع بیماری کرونا پرستارانی هستند که در این بیداد هراس افکن و مرگ زای کرونا و بی توجهی مسئولان نسبت به سلامتی و معیشت مردم در حرفه دشوار و پر مسئولیت خود حتی تا سرحد مرگ، همچنان به مسئولیت و وظیفه خود عمل میکنند؛ پرستاران فداکار باتمام خستگی مفرط و غم ازدست دادن همکارانشان همچنان استوار، وظیفه خطیر خود را انجام میدهند، بعضی ازاین فرزندان زحمتکش میهن هفته ها و حتی ماههاست که از بیمارستان خارج نشده و اعضای خانواده و حتی فرزندان خود را ملاقات نکرده اند.
تهاجم سریع و فراگیر ویروس کرونا، بشریت را غافلگیر کرد و مرگ و نیستی را درجهان گستراند؛ این میهمان ناخوانده، افزون براینکه سلامتی و جان انسانها را تهدید می کند، بلکه عامل بحران اقتصادی عمیقی شده و بدیهیست در کشورهائ توسعه نیافته و فقیر، این بحران عمیقتر خواهد بود و مردم فقیر را به فلاکت بیشتری خواهد کشاند.
بحران کرونا معیاری شد برای شناخت میزان مسئولیت رژیم ها و نهادهای وابسته در برابر حفظ سلامتی و وضعیت معیشت مردم؛مقامات رژیم، بی کفایتی و بی مسئولیتی خود را در برابر یورش کرونا، یعنی شیوع و عدم مهار و در ادامه عدم یاری رسانی به اقشار آسیب پذیر نشان دادند. در آغاز شیوع این بیماری، عده ای از ملایان چمدان های خود را بستند و با هواپیما راهی جزایر کیش و قشم و ماهشهر شدند و به مردم برای رفع بلای کرونا توسل به دعا و استغفار و زیارت را رهنمود میدادند؛ اما پزشکان و پرستاران در این روزها که همچنان به تعداد بیماران افزوده میشود، به یاری هموطنان بیمارخود شتافته و به وظیفه مردمی خود بیش از گذشته عمل کردند.
نکاتی چند پیرامون خدمات ومشکلات پرستاران
اولین مدرسه پرستاری درایران درسال۱۲۹۴در ارومیه تاسیس شد، که فقط چهار فارغ التحصیل داشت؛ همچنین درسال ۱۲۹٥ در تبریز و ۱۳۰۷ درهمدان و سال۱۳۱۱ درکرمانشاه نیز مدارس تربیت پرستار آغاز به کار کردند. اولین مدرسه پرستاری شبانه روزی درسال ۱۳۱٥ بوسیله دکتر جهانشاه صالح درتهران تاسیس شد. درسالهای بعد با ایجاد بیمارستانها، مدارس پرستاری بیشتری در تهران و شهرهای بزرگ تاسیس شدند و هزاران پرستار دراین مدارس تربیت شدند.
اکنون حدود ۱٥۰ هزار پرستار در ایران مشغول به کارهستند، درحالیکه سیستم بهداشتی کشور به حدود ٥۰ هزارپرستار دیگر نیازدارد؛ درایران برای هر ۱۲ تخت یک پرستار درحالیکه در اروپا و آمریکا برای هر ۳ تخت یک پرستار وجود دارد؛ از اینرو پرستاران ناچار هستند چندین برابر توان خود کار کنند تا خلاء ناشی از این کمبود را جبران کنند؛ درحالیکه ٥۰ هزار لیسانس پرستاری در کشور بیکارند.
پرستاران برخلاف دیکر کارمندان و کارکنان بخش دولتی یا خصوصی، ساعات کار مشخص و معینی ندارند، زیرا بیماران شبانه روز به مراقبت نیاز دارند از اینرو کار آنان به شکل شیفتی و نوبتی است و تغییر ساعات کار، مشکلاتی را در برنامه ریزی های زندگی خصوصی آنان ایجاد میکند.
میزان درآمد و دستمزد پرستاران معادل زحمات و مسئولیت آنان نیست، بطوریکه در مقایسه با همکاران خود در اروپا با در نظر داشت نسبت هزینه های زندگی درمقایسه بین کشورها، پرستاران درار وپا ۳ برابر و در امارات ۱۰ برابر همکاران خود در ایران درآمد دارند و حتی میزان حقوق پرستاران در ترکیه وسوریه از پرستاران ایران بیشتراست.
بیماران چون در شرایط نامساعدی بسر می برند و اغلب درد دارند، از این رو زود رنج و پرتوقع هستند و یا از نظر روحی شرایط مناسبی ندارند، اما پرستاران با بردباری وشکیبائی این نوع برخوردها را تحمل میکنند.
تبعیض زیادی از نظر درآمد بین کادر درمانی وجود دارد، بطوریکه درآمد پزشکان بین ٥۰ تا ۳۰۰ برابر درآمد پرستاران است. پرستارانی که در بخشهای روانی کار میکنند، دشواریهای خاص خود را دارند، زیرا بیماران روانی برای درمان و انجام کارهای ضروری خود با پرستاران همکاری لازم را ندارند و موجب زحمات و مشکلات بیشتر پرستاران می شوند.
به هنگام وقوع سیل و زلزله و دیگر آسیب های طبیعی، پرستاران جزو اولین گروههایی هستند که به یاری مرد م می شتابند. پرستاران به مقتضای شغلی، بیش از سایر اقشار جامعه در معرض ابتلاء به بیماریهای خطرناکی مانند ایدز، هپاتیت و کرونا قرار دارند.
از دیگر مشکلات پرستاران، فشارها و کنترل از سوی حراست بیمارستانها درمورد رعایت حجاب است؛ پرستاران که همواره با دستان خود کار می کنند، درحین کار نمی نتوانند مرتباً مراقب حجاب خود باشند، از اینرو دائماً مورد تذکر و توبیخ حراست قرار میکیرند. برطیق نظر سنجی از پرستاران ۹۷درصد نه از شغل خود، بلکه از شرایط و مقررات و ازدیاد کار و کمبود درآمد ناراضی اند و به همین دلیل سالانه ۷۰۰ پرستار از ایران مهاجرت کرده و راهی کشورهای اروپایی، آمریکا ،کانادا و امارات و حتی تر کیه میشوند و طیق گفته وزیر بهداری وضعیت پرستاران در مصر و ترکیه از ایران بهتر است.
پرستاران تاکنون چندین بار به همراه معلمان برای کسب مطالبات عادلانه خود تظاهرات اعتراضی دربرابر مجلس یرپا کرده اند، اما جمهوری اسلامی تاکنون اعتنائی به خواسته های دادخواهانه این قشر زخمتکش نداشته است. درچنین شرایطی که که کرونا به جامعه بشری تحمیل کرده است بار اصلی آن بردوش پرستاران است؛ از آغاز شیوع کرونا تا مردادماه ۱۲٥ پرستاردر راه خدمت به همنوع، بر اثر سرایت کرونا جان باخته اند، اما دریغ از بزرگداشت خدمات این فداکاریها و توجه به خواسته های آنان در جامعه ایکه مداحان لمپن و فرصت طلب که با شوهای خود خرافات را اشاعه می دهند و درآمد یکشب آنان برابر درآمد یک ماه پرستاران جان برکف است؛
لقب «حماسه آفرین»، شایسته این فرزندان زحمتکش و متعهد مردم است و جایگاه پرستاران جان باخته در کنار پرستارانی که درراه آزادی اعدام شدند، یعنی خواهران شهلا و نسرین کعبی و سوزان نیکزاد قرار دارد.
یاد و نام شان ماندگار.
افزودن دیدگاه جدید