کارگران معدن سنگ آهن آریا در شهر زرند از ششم دی اعتصابی را شروع کردەاند کە تا سە شنبە این هفتە هنوز با وجود گذشت ٨ روز از آن ادامە داشتە است. دلیل اعتصاب بسیار سادە است، اعتراض بە افزایش ساعات کار روزانە بدون پرداخت مزد اضافی. تصمیم بە افزایش ساعات کار کە مخالف قانون هم هست بطور یکجانبە و ناگهانی توسط صاحب معدن اخذ گردیدە. کارگران در واکنش بە این اقدام غیر قانونی کارفرما ابتدا از او خواستەاند یا ساعات کار قانونی را بپذیرد و یا بابت ساعات اضافی دستمزد آن را بپردازد.
کارفرما با هر دو درخواست کارگران مخالفت نمودە و آنها را بە بستن کارخانە تهدید نمودە است. کارگران متقابلا ابتدا از کارفرما بە ادارە کار و سپس بە فرماندار شکایت کردە و خواهان رسیدگی شدەاند اما چون آنها جانب کارفرمای قانون شکن را گرفتەاند، چارە دیگری جز اعتصاب پیدا نکردەاند.
اما جالب در این میان توجیهات فرماندار است کە گفتە است مقررات و شرایط کار در کارخانە خصوصی را هیئت مدیرە آن تعیین می کند. این اظهار نظر فرماندار حاکی از آن است کە این جناب عالی مقام یا آنقدر از قضایا پرت است کە نمی داند هئیت مدیرە و یا هیچ مقام دولتی یا کارفرمای دولتی یا خصوصی نمی تواند مقرراتی را برقرار کند کە ناقض قوانین اصلی یک کشور باشد و یا میداند و خودش را بە نادانی زدە است. او بە نظر می رسد کە این حقیقت سادە را نمی داند. چرا کە اگر می دانست برای حفظ ظاهر هم کە شدە آنرا بە خبرنگار نمی گفت.
ساعات کار هفتگی در قانون کار ٤٤ ساعت در هفتە است. طبق قوانین موجود اولا ساعات اضافە کاری بە دلیل اجتناب از فرسودە کردن بیش از حد کارگر و پیامدهای آن محدود است دوما برای هر ساعت اضافە کاری بستە بە زمان انجام کار بایستی درصدی هم اضافە بر مزد بساعات کاری بە کارگر پرداخت کنند.
البتە تحمیل ساعات اضافی کار بدون مزد بە کارگر کە نامی مناسبتر از بیگاری بر آن نمیتوان نهاد توسط کارفرمای معدن سنگ آهن یک استثنا نیست. این پدیدەای است کە از مدتی پیش در حال رایج شدن است. گزارشات متعددی وجود دارند کە نشان می دهند تحمیل اضافە کاری بدون دستمزد در تعداد زیادی از موسسات خصوصی مدتی است کە باب گردیدە و در حال سرایت بە موسسات دیگر است.
اگر تا مدتی پیشتر کارگران خستە و فرسودە از سنگینی و فشار کار را برای اینکە برایشان با صرفە تر از استخدام کارگر بود مجبور بە اضافە کاری با دستمزد می کردند، حالا دارند بدون دادن دستمزد این کار را باب می کنند. خیالشان هم راە است کە دولت و دیگر نهادهای حکومتی کاری بە قانون شکنی ها و بیگاری کشیدن از کارگران شان ندارند و ادارات دولتی نیز گویا از بالا دستور گرفتەاند کە کارفرمایان را آزاد بگذارند تا هر خلافی کە دلشان خواست انجام دهند.
تصورش را بکنید طبقە کارگر در حکومت عدل علی خامنەای را بە ١٠٠ سال پیش بە همان زمانی می خواهند بر گردانند کە مبارزە برای ٨ ساعت کار در راس مطالبات مبارزاتی اش بود. قبل از این نیز بتدریج بیشتر دست آوردهای مبارزاتی جنبش کارگری را کە در اثر پیکار های پر تلفات چندین نسل از مبارزان کارگری و جانفشانی های آنها کسب شدە اند از میان برداشتند. حالا کار شان بە از میان برداشتن ساعت کار رسیدە است. با این اوصاف اگر بە آنها بیشتر فرصت دادە شود ما را تا مرز بردگی صاحبان سرمایە و قدرت پس خواهند راند. متحد و متشکل شویم تا بتوانیم این نظم جهنمی وحشی را پیش از آنکە ما را بە دوران بردە داری برگرداند، از بیخ و بن بر کنیم و نظم انسانی را جای آن بنشانیم. امروز دفاع از حقوق زحمت کشان با اتحاد و همبستگی و مبارزەمشترک و عملی وهمە زحمتکشان و سازمانهای کارگری است کە معنی پیدا می کند و می تواند موثر و کارساز باشد. تکروی و انشقاق،انفعال و بسندە کردن بە دادن شعار و بیانیە ها ی زیبا پاسخگوی زمانە ما نیستند. از یاد نبریم نیروی چپ تفرقە جو هم در این فلاکتی کە بر سر زحمتکشان آمدە بکلی از تقصیر مبرا نیست
افزودن دیدگاه جدید