روز ۴سپتامر سال ۲۰۲۱، ۱۰۰ زن افغان در خیابان‌های خارج کاخ ریاست‌جمهوری در کابل، که به تازگی از سوی طالبان اشغال شده بود، با حمل پرچم‌هایی که روی آن‌ها نوشته شده بود "آزادی" اقدام به اعتراض کردند. این زنان تصمیم جدید طالبان برای اخراج زنان از مشارکت در مجلس را به چالش می‌کشیدند، و با این کار به جهان یادآوری می‌کردند که تلاش‌های مقاومت تحت رهبری زنان افغان زنده است و هرگز ضعیف یا محتاج نجات دهنده نبوده است.
اگرچه کابل، و همراه با آن افغانستان، در ۱٥ اوت سال ۲۰۲۱ به دست طالبان سقوط کرد، اما مبارزه برای حقوق زنان درکشور ادامه دارد. محبوبه سراج، بنیانگذار شبکه زنان افغان، به سی بی سی گفت که اگر کسی فکر می‌کند که " ما تصمیم داریم برای یک دقیقه صدای خود را بالانبریم- ما تصمیم داریم از حقوق خودمان نپرسیم، تصمیم داریم برای آن‌چه که به ما تعلق دارد (وباید) مال ما باشد مبارزه نکنیم- سخت در اشتباه است." حتی در زمان خروج سربازان امریکا و تلاش‌های تخلیه سازی آسیب پذیرترین افغانستانی‌ها، سراج ماندن در افغانستان را انتخاب کرد، او با مجتمع نجات دهنده غربی که گمان می‌کنند، او به عنوان یک زن نیازمند رهایی است مخالفت می‌کند.
زنان افغانان با ستم و سرکوب در داخل کشورشان بسیار پیش از اشغال امریکا مبارزه می‌کردند. درسال ۱۹۷۷، میناکشوار- فمنیست، فعال، انقلابی- راواRAWA، انجمن انقلابی زنان افغانستان را تاسیس کرد. راوا به عنوان اولین دفاع سازمان یافته از حقوق زنان کشور، شیرخوارگاه‌ها، مدارس، دوره‌های پرستاری، و مراکز صنایع دستی برای زنان افغان و پناهندگان زن تاسیس کرد.اگرچه در دهه ۱۹۹۰ ، ابتکارات راوا از سوی حکومت طالبان ممنوع شد، اما آن‌ها به مقاومت ادامه دادند و راه را برای نمایندگی اجتماعی و سیاسی زنان آماده کردند. کشوار و راوا نیازشدید به " رهایی از داخل" را درافغانستان نشان دادند.
ایالات متحده به لحاظ تاریخی از اعتراف به توانایی تلاش‌های مقاومت تحت رهبری زنان کشور کوتاهی کرده است و قصد داشت به "قهرمان غربی" تبدیل شود. در سال ۲۰۰۱ یک توجیه بشردوستانه جنگ بوش علیه ترور و تجاوز به افغانستان حقوق زنان بود. لورا بوش، بانوی اول وقت در سخنرانی رادیویی نوامبر۲۰۰۱ خود خطاب به افکار عمومی امریکا اظهارداشت، " جنگ علیه تروریسم جنگ برای حقوق و کرامت زنان نیزهست." او سخنانش را با این امید که " امریکایی ها در کار برای تضمین کرامت و فرصتی که برای تمام زنان و کودکان افغانستان تضمین خواهد شد به خانواده ما خواهند پیوست" به پایان برد.
عمومیت دادن به تروریسم بوش مقاومت افغان را غیر انسانی شمرد و ازاعتراف به حضور جنبش‌های فمنیست افغان کوتاهی کرد.زبان فمنیسم غربی امپریالیستی آن، به پیشرفت واقعی آسیب زد چون زنان افغان به عنوان" ضعیف" و محتاج نجات دهنده تصویر شده بودند.
اگر چه واقعیت های جاری برای زنان در افغانستان تحت حکومت طالبان ترسناک هستند، اما زنان افغان باردیگردر نوک پیکان تلاش‌های مقاومت قرار دارند. شبانا بسیج راسخ فعالانه برای حق آموزش دختران جوان در افغانستان مبارزه می‌کند. بسیج راسخ به عنوان بنیانگذارسولا SOLA، اولین و تنها مدرسه شبانه روزی دخترانه درافغانستان، دانش آموزان را از ۲٨ استان از ۳۴ استان افغانستان پذیرش می‌کند. بسیاری از دانش آموزان به رایگان وارد مدرسه می‌شوند. متاسفانه، اولین گروه دختران فارع التحصیل، که در سال ۲۰۱۶ ثبت نام کرده بودند، با غلبه طالبان برکابل لغو شده است. اما، سولا هنوز برای حفظ دانش آموزانش از تعقیب طالبان تلاش می‌کند. آن‌ها تمام پرونده‌های مدرسه را برای مخفی کردن هویت دانش آموزان سوزانده اند. دختران بسیاری هم برای نیم سال تحصیلی به رواندا فرستاده شده اند، و ۴۲ دانش آموز به مدارس شبانه روی در سراسر امریکا انتقال یافته اند. در اردوهای جدید سولا در کیگالی، مدرسه برای پرکردن مکان‌ها با پناهندگان زن افغان برنامه ریزی می‌کند. حتی در حکومت طالبان، بسیج راسخ به مبارزه برای تامین آموزش برای دانش اموزانش ادامه می‌دهد. او به عنوان نمونه ای از تلاش‌های متمرکز بر پیش برد حقوق زنان درافغانستان وسودمندی مقاومت کشوری خدمت می‌کند.
تلاش‌های مقاومت تحت رهبری زنان افغان برای جلوگیری از سرکوب طالبان امری کلیدی هستند. در واقعیت، زنان افغان تاریخی از فمنیسم رزمنده دارند، و یک بار دیگر در روند تعیین آینده برای زنان قرار دارند. مقاومت افغان درحال صعود است، و این موج قدرت زنان پتانسیل برافروختن جنبش‌های جدیدی فمنیستی را دارد. زمان آن است که بازیگران بین المللی از زنان افغان در کارزارهای مقاومتشان حمایت کنند.
افزودن دیدگاه جدید