فرم لباس در مدارس ایران و طبقاتی کردن آن

استفاده از فرم یکسان در اکثر مدارس جهان مرسوم است در ایران هم استفاده از لباس فرم در مدرسه به قبل از انفلاب بر می گردد،  اما لباس یک شکل قرار بود فاصله طبقاتی بین بچه ها را از بین ببرد و مانع چشم و هم چشمی انها شود ولی از سال 96 کارگروه ساماندهی مد لباس اسلامی- ایرانی وارد ماجرا شد و دست مدارس در انتخاب رنگ و بعضی طرح ها و مدل ها مطابق استاندارد های حکومتی برای طراحی لباس های  پسرانه و دخترانه باز شد.

کم کم هر مدرسه ساز خودش را زد و از آنجا بود که درد سرهای والدین شروع شد، کارگروه های فرم مدارس با همکاری اتحادیه ی پوشاک کارگاه هایی که قابلیت تولید داشته باشند را شناسایی و مدارس با دریافت هزینه گزاف بدون اینکه خانواده حق انتخاب کیفیت پارچه،  محل و دوخت و تهیه فرم مدرسه را داشته باشند.

حتی خانواده هایی که خود توان دوختن همان فرم برای صرفه جویی در هزینه ها را داشته باشند نیز  باید به مرکز دوختی که مدرسه به تعداد دانش آموزان اش  قرداد بسته مراجعه کنند و بگذریم که در این میان در بیشتر مواقع پوشیدن فرم های تهیه شده به علت های مختلف مثل عدم تناسب سایز در تمام طول سال عذاب آور است. .

امروزه با آمار 14 میلیون دانش اموز در سراسر کشور می توان محاسبه کرد چه سود کلانی از این تجارت پنهان نصیب دست اندرکاران مدارس و ادارات آموزش و پرورش می گردد حال در نظر بگیریم خانواده ای با داشتن حداقل دو فرزند در حال تحصیل در مدرسه دولتی پرداخت شهریه اجباری مدرسه، تهیه لباس فرم در کنار تهیه لوازم تحریر و کتاب های درسی، هزینه سرویس مدارس در طول سال در این شرایط سخت اقتصادی با وجود اینکه تحصیل رایگان تا پایان دوره متوسطه طبق قانون اساسی حق همه فرزندان این کشور است چه هزینه هنگفتی را متحمل می شود غیر از اینکه در طول سال حتی دانش آموزان برای خرید کاغذ آچار، ماژیک وایت برد، مایع دستشویی سرویس های بهداشتی سهم فردی جداگانه می‌پردازند.

با چنین شرایط دردناک غیر قابل تصوری عده ای کثیری از دانش آموزان در طی چند سال گذشته ترک تحصیل کرده اند باقی مانده هم که با امید به آینده نامعلوم با آگاهی از مافیای قدرتمندی که صندلی های رشته های بالای دانشگاهی را در تملک خود در می اورند، همچنان در یک نبرد نابرابر تلاش می کنند.

تحصیل باید آگاهی و آرامش و آینده روشن پیش روی کودکان و نوجوانان بگذارد اما در ایران خروجی های این

نهاد  در طی چهار دهه اخیر جوانانی با مدرک های دانشگاهی سر خورده و افسرده با مشکلات فراوان که مهمترین آن بیکاری

بودە است..

در راستای خصوصی سازی کامل آموزش و پرورش با جدیدترین طرحی که در یک ماه گذشته ابلاغ شد اینکه برگزاری  کنکور فقط از دروس اختصاصی برگزار گردد و دروس عمومی جزو سابقه اموزشی دانش اموز و در روند پذیرش در دانشگاه دانش اموزان تاثیر گذار گردد. نشان از این دارد که مافیای کنکور در مافیای قدرتمند مدارس غیر انتفاعی ادغام شده تا عملا کسب  نمرات دانش آموزان از طبقه مرفه جامعه راحت تر گردد در آینده نه چندان دور مثل آنچه در کتاب های تاریخ دوران تحصیل مان می خواندیم حق تحصیل و برخورداری از مناصب و مشاغل بهتر اجتماعی بین شاهان و............ تا پیله وران و پیشه وران تقسیم می شد.

و البته طبقه پایین که حق تحصیل نداشتند و  امروزه این طبقه بندی طبقاتی البته با نام های جدید در حال اتفاق است آنچه که می شود از این همه بی مهری و بی توجهی عمدی حکومت نسبت به نهاد آموزش و پرورش نتیجه گرفت این است که  هدف فراتر از آنچه به ظاهر نشان می دهد می باشد.

آموزش و پرورش شبیه نوزادی شده است که والدین اش با انگیزه های مالی او را در قنداق بی مهری پیچیده وسر راه گذاشته اند البته با برنامه ریزی هوشمندانه ای سر راه پدر خوانده ای ثروتمندی چون حوزه ی علمیه که اتفاقا بسیار مشتاق پذیرفتن این طفل گریان است. .

و برای همین منظور بسیاری از طلبه ها هر سال با علوم حوزوی تحت عنوان معلم وارد می شوند اما روزی که امیدوارم دیر نباشد باید سیاست گذاران این مملکت دریاب اند  نان، کار، آزادی است که می تواند در یک جامعه  انسان های پویا بسازد.

با پرورش خشم، نفرت و بی سوادی جز طوفان نصیب نخواهند داشت.