در خبرها آمدە بود محمد هادی زاهدی کە بە عنوان وزیر کار از طرف رئیسی بە مجلس معرفی شدە بود از اکثریت لازم نمایندگان برخوردار نشد و مورد تائید مجلس برای این سمت قرار نگرفت.
بە نوشتە رسانە ها کاندیدای رئیسی از ٢٧٢ رای افراد حاضر در مجلس ١٣٦ رای آورد و با یک رای کمتر از نصف بە اضافە یک موفق نشد بر صندلی صدارت وزارت تعاون، کار و رفاە بنشیند.
جنگ جناح ها بر سر تسلط بر وزارتخانە کار همیشە وجود داشتە و رقابت های سنگینی بین آنها صورت گرفتە است. در دولت و مجلس"یکدست"نە تنها رقابت جناح ها بر سر این وزارتخانە کاستە نشدە بلکە تشدید شدە است. وزیر کار پیشین در کمتر از یک سال در این پست مجبور بە کنارە گیری شد و نامزد بعدی نیز موفق بە کسب آرای لازم نشد.
در واقع جناحی کە نتوانستە بود وزیر کار پیشین را حفظ کند با رای ندادن بە نامزد جناح رقیب شکست خود را تلافی کرد تا بلکە در دور بعدی مهرە مطلوب خودش را بر راس وزارتخانە بنشاند. اهمیت وزارتخانە کار و جنگ بر سر آن را می شود از زبان حسین نوروزی یکی از نمایندگان مخالف مهدی زاهدی وفا بهتر درک کرد.
خبرگزاری ایلنا در گزارشی کە بهمین مناسبت منتشر کرد در قسمتی از گزارش خود بە نقل از حسین نوروزی نوشت:
. "همکاران عزیز وزارت کار و رفاه امور اجتماعی یک وزرات خانه بزرگ است که ۴۰ درصد اقتصاد را در درست دارد، ۶۵ درصد از کشور تحت پوشش بیمه اجتماعی است و ۲۵ درصد از اقتصاد کشور در درون این وزارت خانه است" نوروزی سپس بە ثروت ٣- ٤ هزار میلیاردی وزیر اشارە کرد و گفت این وزارتخانە را برای پا برهنگان بگذارید! نامزد مردود شدە نیز ثروت خود را میراث پدرش خواند و گفت او تنها امانتدار این ثروت است و نە صاحب آن!
پا برهنگان البتە هموارە در جنگ قدرت جناح ها حکم مرغی را دارند کە در عزا و عروسی سرشان را می برند و می خورند. از مجموع سخنان این آخوند حکومتی مرتجع پیداست کە مخالفت وی بە هیچ وجە ربطی بە منافع "پابرهنگان" ندارد، چرا کە وزیر پیشین کار نیز نمایندە بازار و معرف منافع سرمایە داران بود و با رای امثال حسین نوروزی ها بر صندلی صدرات نشاندە شدە بود. نامزد مغلوب حتی امتیازاتی از لحاظ دیگر نسبت بە وزیر کار قبلی داشت کە خوشایند این آخوند مرتجع نبود. با این همە برای کارگران و یا بقول نوروزی "پابرهنگان" آنجا کە مربوط بە حقوق و منافع کارگر است فرقی بین وزیر معزول و وزیر مردود شدە نیست. هر دو سرمایە دار و طرفدار سرمایە دار هستند. این مجلس و مجالس پیشین هرگز جز انتخاب وزاری ضد کارگر و تصویب قوانین ضد کارگری برای "پابرهنگان" نکردە و نخواهد کرد. این واقعیتی است کە همە کارگران بە آن واقف بودە و نتایج عملکرد مجلس و کل حکومت را با تمام وجود در زندگی شان تجربە کردەاند و می دانند کە با تغییر وزیر و دولت و مجلس وضعشان هیچ گاە نە تنها بهتر نشدە بلکە سال بە سال بدتر شدە است.
انجام نزدیک بە ٦ هزار اعتراض و اعتصاب کارگری و ١٣ اعتصاب سراسری توسط معلمان در کشور موید این واقعیت است. راە رهایی "پابرهنگان" از این وضعیت مصیبت بار کە مجلس و دولت و حکومت بر پا برهنگان تحمیل کردەاند فقط از طریق سازماندهی و مبارزە کارگران و پیوستن بە جنبش آزادیخواهانە جاری میسر است.کارگران و زحمتکشان با مشارکت در جنبش و طرح مطالبات خود می توانند سریعتر بە خواستە هایی کە دارند و رژیم تا کنون حاضر بە اجابت آنها نشدە است برسند. آزادی و عدالت از هم تفکیک نشدنی هستند و یکی بدون دیگری پایدار نمی ماند. .
افزودن دیدگاه جدید