بنزین روی آتش خشم مردم می ریزید!

مصطفی رستمی، "رئیس نهاد رهبری در دانشگاە ها "در نشست تشکلها و فعالان فرهنگی دانشجویی (بخوان بیسجیان) دانشگاه‌های استان ایلام گفتە است: "در یک نظرسنجی انجام شده، ۱۰ درصد مردم اغتشاش‌ها و ۵۵ درصد اعتراضات را تایید کرده‌اند. از این مقدار ۸۳ درصد اصلاً در این اعتراضات شرکت نکرده‌اند، ولی با این وجود معترض‌اند. این افراد ۶۰ درصد مسائل اقتصادی و معیشتی را دلیل این اعتراض‌ها دانسته‌اند و همچنین بیش از ۲۰ درصد فساد اداری و اصلاح ساختار آن را بیان کرده‌اند. از این افراد سوال شده است که مطالبات شما چیست؛ که باز هم ۵۹ درصد اصلاح معیشت، ۶ درصد رفع فیلتر و تنها ۳.۵ درصد آزادی زنان را در حجاب و پوشش خواستار شده‌اند".
در این آمار مهندسی شدۀ نمایندە رهبر، مشخص است کە آمار و ارقام دادە شدە دستکاری شدەاند. اما پیداست مهندسی آمارها بە شکلی انجام گرفتە کە در مواردی بە واقعیت نزدیک باشند تا بتوانند یک دروغ بزرگ را بە خورد افکار عمومی بدهند و بگویندکه "تنها ۳.۵ درصد از مردم آزادی زنان را در حجاب و پوشش خواستار شده‌اند". البتە این تنها تقلب بزرگ در آمار نمایندە رهبر در دانشگاە ها نیست، در مورد آمار فیلترینگ نیز کە اعتراض همگانی نسبت بە آن محرز است، از همین شگرد استفادە شدەاست .
دلیل این تقلبها زیر سؤال بردن جنبش انقلابی »زن، زندگی آزادی« و نقش بزرگی است کە اعتراض بە حجاب اجباری در خلق و تداوم جنبش انقلابی دارد. آمار ٣.٥ درصد حتی با بقیە آمارهای دادە شدە نمایندە رهبر مغایرت دارد. ٨٣ درصد مردم معترض اند، ١٧ درصد در اعتراضات شرکت دارند، و ٥٠ درصد جمعیت کشور زن هستند. مضاعف بر اینها تنها زنان نیستند کە خواهان لغو حجاب اجباری هستند. یقینا درصد بزرگی از مردان هم خواهان لغو حجاب اجباری هستند. با این اوصاف هیچ کس، حتی هواداران رژیم هم باور نمی کند کە ٩٦.٥ درصد جمعیت کشور طرفدار اجباری ماندن حجاب هستند.
به علاوه رستمی خود را محدود به ارائۀ این آمار ساختگی نکرد و در بخش دیگری از اظهارات خود با ارزیابی از حرکات دانشجویان به عنوان حرکات غیرعادی و هیجانی، ادعا کرد که "متأسفانه شکافی میان دانشجویان و جامعه ما رخ داده است". ارائه کنندگان این دست آمار و ارزیابی، با این آمارسازیهای ابلهانە و تلاش برای گوه گذاری بین دانشجویان و جامعه بە غلط تصور می کنند می توانند اعمال جنایتکارانە خود را توجیە کنند، حجاب اجباری را، چنان کە مسئولان حکومتی بر حفظ آن تاکید می ورزند، برقرار نگە دارند و اعتراضات دانشجوئی را مهار سازند. اما آنها در واقع بنزین روی آتش خشم مردم می ریزند.