جمهوری اسلامی بیش از چهار دهه است که برای حفظ حکومت ننگین خود خون می‌ریزد. این رژیم از فردای کسب قدرت برای خاموش کردن صدای آزادی‌خواهان، آن‌ها را از طُرُق مختلف سر به نیست کرده و یا به بند کشیده‌ست. در زندان نیز در ابعاد وسیع نظیر کشتار دهشتناک ۶۷ زندانیان محکوم به حبس را دسته جمعی به دار آویخته‌است. در ماه های گذشته تعدادی از زندانیان آزاد شده پس از مدت کوتاهی به دلایل ناشناخته جان باخته‌اند. این رویکرد حاکی از توطئه‌ی سازمان‌یافته‌ی دیگری است که مقامات امنیتی حکومت علیه زندانیان سیاسی برنامه‌ریزی کرده‌اند.
فشار به خانواده‌ی زندانیان و جانباختگان راه آزادی از ابتدای حيات اين رژيم بدون وقفه ادامه داشته‌است. از خانوادههای اعدام شدگان بعد ار انقلاب تا دهه شصت و سپس اعتراضات سال ۸۸، خيزش دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ و در تداومش خانوادههای جانباختگان جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی این فشار غیر انسانی اعمال و تشدید شده است. این رژیم فشار را تا بدان حد رسانده که از برگزاری یک مراسم ساده بر مزار کسانی که به‌خاطر حق طلبی و برای یک زندگی "معمولی" توسط خود حکومت به قتل رسیده‌اند نیز جلوگیری کرده و برگزار کنندگان این مراسم‌ها را بازداشت و یا به اشکال دیگری زیر فشار قرار می‌دهد.
خوشبختانه نه زندانیان و خانواده‌ی آنان و نه خانواده‌ی جانباختگان، هیچ‌گاه مرعوب تهديدها و آزارهای حکومت نشده‌اند. در سال‌های اولیه‌ی پس از انقلاب و دهه‌ی شصت حکومت فشار و آزار خانواده‌ها را در سکوت نسبی جامعه تداوم می‌بخشید، اما خانواده‌ها در همان زمان نیز پرچم دادخواهی را به اهتزاز درآورده و نگذاشتند فاجعه کشتار در زندان‌ها به فراموشی سپرده‌شود. امروز هم خانواده‌ها با مبارزه زیر فشار سرنیزه‌ی پاسداران تباهی، یاد جانباختگان را گرامی می‌دارند، مراسم‌های یادبود را برگزار می‌کنند و در برابر دیدگان این جنایتکاران با شعارها علیه حکومت کودک‌کش حاکم، آتش به جان آنان می‌اندازند.
رفتار زشت و قرون وسطائی حکومت با زندانیان و خانوادههای آنان، یکی از نمونه‌هائی است که در تاریخ به عنوان رفتارهای بربرمنشانه رژیمی مستبد و فاسد ثبت خواهد شد. این حکومت حتی محل دفن جانباختگان را نیز از خانواده و خویشانشان پنهان نگه‌داشته‌است. خاوران محل دفن جمعی زندانیان سیاسی چپ در تهران، یکی از مکان‌هائی است که همواره در معرض تهدید قرار داشته و هنوز هم قرار دارد تا ردی از این جنایات وحشیانه بر جای نماند. جدا از تخریب این محل، اخیرا رژیم با حفر گورهای جدید برای دفن هموطنان بهائی، می‌خواهد به خیال خام خود خانوادههای زندانیان قتل عام شده در زندان را با خانواده‌ی بهائیان که بزرگ‌ترین اجحافات در حق آنان از روز نخست به قدرت رسیدن این حکومت اعمال شده، در برابر هم قرار دهد. این شگرد نخ‌نما مورد مخالفت خانوادههای هموطنان بهائی قرار گرفته است. خاک سپردن بهائیان در خاوران ادامه‌ی همان سیاستی است که رژیم برای محو آثار و بقایای کشتار زندانیان سیاسی به ویژه در سال ۱۳۶۷ پیش برده است.
خانواده‌ی زندانیان سیاسی و جانباختگان راه آزادی همواره یکی از ستون‌های مقاومت و ایستادگی در برابر حکومت جمهوری اسلامی بوده‌اند. در دهه شصت که حکومت سکوت گورستانی در سراسر کشور حاکم کرده بود، این خانوادههای زندانیان و جانباختگان بودند که سکوت را شکستند و صدای دادخواهی خود را به گوش مردم ایران و جهان رساندند. باز این خانواده‌ها هستند که پرچم دادخواهی را برافراشته نگه‌داشته اند. امروز نیز تمهیدات و توطئه‌های حکومت برای به سکوت کشاندن خانوادههای جانباختگان جنبش زن، زندگی، آزادی شکست مفتضحانه‌ای خورده‌است.
کنگره‌ی "زن، زندگی، آزادی" به مبارزه‌ی دلاورانه‌ی خانوادههای زندانیان سیاسی و جانباختگان راه آزادی درود می‌فرستد و در برابر ایستادگی قهرمانانه‌ی آنان به احترام سر تعظیم فرود می آورد، از برخورد شرم آور حکومت کودک‌کش جمهوری اسلامی با زندانیان سیاسی اعلام انزجار می‌کند، تهاجم به خاوران را که برای محو این سند تاریخی صورت می گیرد، محکوم می‌کند و مقاومت خانوادههای هموطنان بهائی را که نمی‌خواهند بازیچه‌ی دست مستبدان حاکم شوند، قابل تقدیر می‌داند. ما از همه‌ی انسان‌های آزاده، نهادهای مدافع حقوق بشر، احزاب سیاسی چپ و مدافع دموکراسی که برای حکومت مردم بر مردم می‌رزمند، تقاضا می‌کنیم برای این‌که دادخواهی خانوادههای زندانیان و جانباختگان به ثمر بنشیند جنبش دادخواهی موجود را به هر شکل و به هر اندازه که می‌توانند، یاری دهند. حزب ما به سهم خود همراه و در کنار مبارزه‌ی زندانیان سیاسی و خانوادههای آنان و خانواده‌ی جانباختگان برای دادخواهی ایستاده‌است. ما اطمینان داریم مردم ایران نمی‌گذارند این جنایات بی مکافات بماند. تردید نداریم دیر یا زود دادخواهی‌های خانوادههای جانباختگان به ثمر خواهد نشست و مردم ایران جمهوری اسلامی را به گورستان تاریخ روانه خواهند ساخت.
کنگره‌ی سوم حزب چپ ایران، زن، زندگی، آزادی
خرداد ۱۴۰۲ - ژوئن ۲۰۲۳
افزودن دیدگاه جدید