چهلمين سالگرد اعدام جنايتکارانه ۱۰ زن و ۶ مرد بهائی به خاطر پایبندی به اعتقادات مذهبی

۴۰ سال از اعدام ۱۶ شهروند بهائی که به اعتقادات مذهبی خود پایبند ماندند، گذشت. در صبح روز ۲۶ خرداد ۱۳۶۲، ۶ مرد بهائی و ۲ روز بعد ۱۰ زن بهائی به دار آویخته شدند،  

ضیا میرعمادی، دادستان عمومی و انقلاب شیراز در آبان ماه ۱۳۶۱ دستور بازداشت ۴۰ بهائی را صادر کرد.  بازداشت شدگان تحت شديدترين بازجوئی ها و شکنجه ها قرار گرفتند. بازجویی‌های بهائیان برای  "انکار اعتقادات دینی و اسلام آوردن" و "معرفی بهاییان دیگر" بود. ضیا میرعمادی بعد از بازجوئی ها و تشکيل پرونده، حکم اعدام ۱۶ بهائی را در هماهنگی با محی‌الدین حائری شیرازی، امام جمعه وقت شیراز و سپاه صادر کرد. در همان زمان حکم اعدام در خبر کوتاهی در روزنامه "خبر جنوب" اعلام شد. 

قبل از اجرای حکم اعدام، دادستان شيراز در ۲۴ اسفند ۱۳۶۱،‌ بهائیان زندانی را در سالنی جمع کرده و به آنها می گويد که حکم همه به جز چند نفر اعدام است و این احکام به تایید شورای عالی قضایی هم رسیده است. هر يک از شما که مسلمان شويد،‌ آزاد خواهيد شد. او بار ديگر، روز ۲۲ خرداد ۱۳۶۲ به بهاییان اعلام می‌کند که حکم اعدام همه تایید شده ولی من هنوز امضا نکردم، سپس به رییس زندان که همراهش بوده می‌گوید: "برای این‌ها چهار جلسه استتابه بگذارید، اگر ارشاد شدند آزاد، در غیر این‌ صورت حکم‌شان را امضا می‌کنم."

زندانيان بهائی سر اعتقاداتشان می ايستند و در ميدان چوگان شيراز یکی پس از دیگری و در حضور هم به دار آويخته می شوند. جوان‌ترین اعدام شدگان زن ۱۷ سال و مسن‌ترین‌شان ۵۸ سال داشت. ‍

جرم اعدام شدگان تنها بهائی بودن و ايستادگی برسر باورهايشان بود. خانم زائرپور در دادگاه به حاکم شرع گفته بود که: "آقای قضایی، من زندگیم را خیلی دوست دارم، ولی شما برای ما دو راه بیشتر نگذاشتید: اسلام یا شمشیر. خب، من عقیده‌ام را انتخاب می‌کنم." 

در چهلمين سالگرد اعدام ۱۶ بهائی، شعبه ۱۲ دادگاه تجدیدنظر کرج ۱۳شهروند بهائی را مجموعا به ۴۷ سال و هفت ماه حبس و مجازات های تکمیلی محکوم نمود. جلسه دادگاه آن ها بدون اطلاع وکلا در تاریخ ۲۵ خرداد برگزار گردید و احکام دادگاه بدوی تمامی افراد، عینا تایید گرديد. 

از همان آغاز حيات حکومت اسلامی پیروان مذاهب و ادیان متفاوت از مذهب و دین رسمی مانند اهل سنت، دراویش، بهائیان، مسیحیان، زرتشتیان و کلیمیان با تبعیض، فشار، زندان، اعدام روبرو بوده اند. در این میان شهروندان بهائی به ويژه تحت شدید ترین فشار ها بودند و به صورت گسترده بازداشت و احکام سنگین علیه آن ها صادر شده است. بعلاوه حکومت مغازه ها و زمین های کشاورزی بهائيان را تصرف و منازل و  آرام گاه های آنان را تخريب و از تحصیل در دانشگاه ها محروم کرده است.  

اعدام بهائيان به خاطر باور مذهبی شان در سال ۱۳۶۲ و اعدام  هزاران تن از مخالفين در سال ۱۳۶۰ از همان ابتدا مشخص کرد که جمهوری اسلامی پايه های حکومت جنايتکارانه خود را بر زندانی کردن،  شکنجه، کشتار و اعدام دگرانديشان و مخالفين سياسی بنا نهاده است. کشتار هزاران زندانيان سياسی در سال ۶۷ نشان داد که جمهوری اسلامی برای حفظ حکومت  خود، حاضر است به هر جنايتی دست بزند. کشتار بيش از ۵۰۰ تن از معترضين جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی و اعدام شماری از زندانيان سياسی در ماه های گذشته، حاکی از تداوم جنايات حکومت اسلامی است. 

"همگامی برای جمهوری سکولار دموکرات در ايران" ياد ۱۰ زن و ۶ مرد بهائی را همراه با هم وطنان یهائی در چهلمين سالگرد اعدام آن ها گرامی می دارد، جنايت حکومت را محکوم می کند و اميدوار است با برچيده شدن بساط حکومت اسلامی، هم وطنان بهائی در کمال آرامش و در آزادی در کنار ساير هم وطنان زندگی کنند.

همگامی برای جمهوری سکولار دموکرات در ايران 

۳۰ خرداد ۱۴۰۲ (۲۰ ژوئن ۲۰۲۳)