



گردنِ جوانان را ، که
به طنابها بیاویزند،
و آنان را،
پیش از طلوع آفتاب
در حجله گاهی دور از چشمِ مادران،
به خاک بسپارند؟

که در گُردان رهپویانِ راهِ خلق میمانی.
توگویایی،
توبینایی،
به راه پُر نشیب و پُرفَرازِ خلق،
به دستات پرچمِ پیروزی فردا،
به راه خویش مانایی.




