دسامبر 2017

پرويز نويدی: سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران ـ طرفداران وحدت چپ
بهروز خليق: سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
احمد مرتضایی: حزب کومله کردستان ايران
فریدون کرمی: حزب دموکرات کردستان ايران

«سازمان نوبنیاد» علاوه بر خواست‌ها و نیازهای مشترک و عمومی جامعه ایران، پیکار همهٔ طبقات، اقشار و گروه‌های اجتماعی تحت ستم طبقاتی، فرهنگی و اجتماعی را نمایندگی می‌کند. نیروی اجتماعی مادی و معنوی بالقوهٔ مورد نظر «سازمان نوبنیاد» برای تحقق دگرگونی‌های مورد نیاز جامعهٔ ایران همهٔ زحمت‌کشان و آفرینندگان نعم مادی و معنوی، روشن‌فکران آزادی‌خواه و دادپژوه و انبوه دانش‌آموران، دانش‌جویان و جوانان پویا و نوجوی ایران‌اند

يک نظام دمکراتيک، می تواند به درجات مختلف متمرکز يا غيرمتمرکز باشد، اما يک نظام استبدادی تنها می تواند بر اساس تمرکز دوام يابد.

ديگر کمتر کسی است که منکر شود نظامی به شدت متمرکز، بحران زاست. نظام متمرکز، مردم را نسبت به قدرت مرکزی بدبين و از آن بيگانه می کند. پافشاری بر تمرکزگرايی نظام سياسی، همانند ترمز و مانعی عمل می کند که از آهنگ رشد سياسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی می کاهد و نمی گذارد در ميان مردم، احساس «از خود دانستن» دولت که از شرايط بنيادين دمکراسی است، شکل گيرد.

اکنون اما به نظر می رسد که ماهیت و حدود و ثغور اختلافات در جریان "راه کارگر" دارد از ورای چند نوشته اخیر رفقایی متعلق به این طیف روشن می شود. و این خوب است و کمک کننده به بلوغ فکری چپ ایران. من در زیر با اجازه این رفقا بدون اوردن عنوان رفیق و یا آقا جلو نام آنها فقط به اسم از آنها یاد خواهم کرد. و نیز این کسب اجازه از هر کدام آنان که جریان متبوع شان را با همانی یاد کنم که در جنبش جا افتاده است.

مبحث سوسياليسم دموکراتيک و تفاوت آن با سوسيال دموکراسی از مباحث حاد حزب کارگر در دو سال اخير بوده است. در زير دو مقاله تر جمه شده در اين باب ارائه می شود.

مطالعه اين متون سئوال های فراوانی پیش می کشند.

ایران در قرن بیستم شاهد چند پارگی های فزاینده ای بوده است. برخی از این چند پارگی ها مثل تعارضات طبقاتی حاصل پیدایش جامعه نو بوده اند، ... توسعه سیاسی بمعنای مشارکت و رقابت سیاسی با حضور تعارضات طبقاتی در دیگر کشورها مغایرت نداشته است. ... چند پارگی های قومی، زبانی و مذهبی قطعا می توانند از موانع عمده سازش ملی و توسعه سیاسی باشند

بين سه جريان توافق وجود داشت که برای تشکيل سازمان واحد، تهيه برنامه در گام نخست ضروری نيست و می توان ابتدا به تدوين منشور با مشخصات برشمرده اکتفا کرد. چرا که برنامه نيازمند کار سنگين و فرصت زمانی بيشتری است. آنچه در مرحله کنونی ضروری است، بيان هويت جريان برآمده از کنگره است. به همين خاطر تدوين برنامه کنار گذاشته شد و منشور در دستور قرار گرفت

نئولیبرال های طرفدار "بازار آزاد سوسیال محور" و طرفداران برنامه های توسعه سازمان ملل از "رشد با کیفیت"، "رشد سبز" و "اقتصاد سبز" طرفداری می کنند، و مدل توسعه این گروه "توسعه پایدار" با "حکمرانی خوب"است که مبارزه با فقر یکی از ارکان این مدل توسعه است.
در اردوگاه منقدان و مخالفان سرمایه داری نئولیبرالی، اقلیتی از محققان دانشگاهی و کنشگران مدنی در جهت "اقتصاد بدون رشد" در کشورهای پیشرفته سرمایه داری، هم به لحاظ کار تئوریک و هم در عرصه عملی فعال اند.

تحقیقات انجام یافته در کشورهای آسیائی و افریقائی، و حتی در میان کشورهائی که احزاب شان گاه از میان جنبشهای مسلحانه یا شورشی برآمده اند، نیز جز این نمی گویند. مطالعه ای در 8 مورد از کشورهای اخیر4 حاکی از آن است که "گذار موفقیت آمیز از یک جنبش شورشی/مسلحانه به یک حزب سیاسی نه فقط به اهداف و انگیزه های شورشیان5، نوع حل مناقشات (مذاکره، سازش، پیروزی نظامی،...)، موقعیت سیاسی و امنیتی داخلی و منطقه ای، نقش عوامل بین المللی،... بلکه همچنین به ساختار درونی جنبش مربوطه و جای رهبران در درون آنها بستگی دارد. در این میان چفت و بست ممکنه میان مطالبات جنبش شورشی و یک برنامۀ سیاسی دارای اهمیت خاص برای گذر به یک حزب سیاسی مؤثر است."

چه در تاریخ و چه در امروز "نوع شناسی ..." در این باره که انواع احزاب و تیره های متعلق به هر نوع حزب کدام اند، و نیز این که آیا حزب "همانی است که خود مدعی است" یا باید تعریفی از حزب داشت و بر وفق آن برخی از تشکلات بروز یافته در جا و گاه معینی را از دایرۀ شمول آن خارج دانست، اجماعی وجود نداشته است