فوریه 2020

در چنین شرایطی، شرکت در این انتخابات برای تشکیل چنین مجلسی، نه تنها در جهت بهبود زندگی و به نفع اکثریت مردم و حتی اکثریت شرکت‌کنندگان در آن نیست بلکه موجب بدتر شدن اوضاع کشور و وضعیت زندگی در عرصه های مختلف است.

در این شماره می خوانید:

-همە با هم بسوی تحریم ملی انتخابات فرمایشی!
-جان کارگران معدن، قربانی سود سرمایه‌داران
-اشتغال در اقتصاد سبز - بخش 3
-هیاهوی تبلیغاتی فریبکارانە بر سر قراردادهای موقت!
-گذر و نظری بر رویدادهای کارگری هفتە

جمهوری اسلامی در زندان های خود با زندانیان سیاسی بسیار وحشیانه برخورد کرده و هنوز هم پس از چهل سال به این رفتار ادامه می‌دهد. این برخوردهای غیر انسانی اتفاقی و موردی نبوده و نیست. کمتر شهروندی است که پس از دستگیری در زندان، از این "عطوفت اسلامی" که مایه شرم بشریت است بی‌بهره مانده باشد.

برای یک نیروی سیاسی مستقل، این آمار حداقل می‌تواند نشانه‌ی تاثیر مستقیم و جدی «مسئله‌ی ملی» در سپهر سیاسی «حواشی ایران» باشد. حواشی ایران، یعنی هر جایی غیر از مرکز، که به دلیل تفاوت‌های زبانی، فرهنگی و مذهبی، حامل شکلی از «ستم ملی» یا حداقل «مساله‌ی ملی» هستند. اما به دلیل بافتارهای سیاسی، اجتماعی و تاریخی مختلف در هر کدام از این حواشی، ما نه با یک ستم ملی یا مساله‌ی ملی مشترک در تمام مناطق غیرمرکز، که با مدل‌های مختلفی از این مساله در مناطق مختلف روبرو هستیم.

علی خامنه ای ازاین شعار تاریخی وبا عظمت توده های مردم ایران: "نه غزه نه لبنان ,جانم فدای ایران" سخت ضربه خورده است، آخوند ها فکر نمی کنند که باهمه موذی گری های واقعاً عوامفریبانه و شیطانی خود، مردم کوچه وخیابان اینطور دقیق حیله های آنان راکشف کرده و روزی که انتظار ندارند، آنرابرملا سازند.

تمایز قابل بحث عدم استقبال عمومی و نبودن شور و هیجان نسبت به انتخابات قبلی است - گرچه حکومت سعی می کند که بر شور و هیجان بیافزاید ولی در کل اینچنین چیزی دیده نمیشود - تنها در بخش هائی از شهر که فقر نشین هستند و کاندیدا ها با پخش شیرینی و مواد غذائی و ... ستاد هایشان فعالتر هستند و مردم بیشتری در این ستاد ها رفت و آمد می کنند، ولی باز نسبت به گذشته بسیار کمتر و استقبال خوبی صورت نگرفته است.

یک کلیپ از سازمان همبستگی جمهوری خواهان ایران (هجا) در رابطه با کمپین «اسفند بدون رأی»

مردم در آبان‌ماه گذشته فریاد «نابود باد جمهوری اسلامی» سر دادند و «نه» به جمهوری اسلامی شعار اصلی تظاهرات توده‌ها در اقصی نقاط ایران بود. جمهوری اسلامی به خواست مردم آگاه است، اما هم چنان در تلاش آوردن آن‌ها بر سر صندوق‌های رای و استفاده از رای آن‌ها برای مشروعیت بخشیدن به جنایات خود علیه همین مردم است.