فوریه 2020

هر کس اختیار دارد از هر نهاد و شخص کە مایل است حمایت کند. مقصود اعتراض بە جعل حمایت و وارونە کردن حقایق آشکار و فرصت طلبی این جریانات و سواستفادە از آنها برای مقاصد شخصی و گروهی است. جعل حمایت و وارونە کردن حقایق تا کی مگر امکان پذیر است. آیا گردانندگان اصلی خبرگزاری "ایلنا" این همە از اوضاع پرت هستند کە اجازە می دهند بە مدت دو هفتە صفحات این خبرگزاری بە مرکزی برای دروغ پراکنی و فریب افکار عمومی این افراد تبدیل شود؟

حوادث مربوط به "آغاز تغییرات آهسته اقلیمی" بر سرزمین های وسیع و منابع تولیدی زراعی گسترده تاثیر گذاشته اند و بسیاری مشاغل دائمی و فصلی را نابود کرده اند، که باعث کوچ و مهاجرت های بزرگ کارگری از شهرها و حاشیه این مناطق شده است. این مهاجرت ها به بسیاری از اقشار آسیب پذیر از جمله زنان، کودکان، جوانان، افراد با ناتوانی های جسمی و اقلیت های بومی صدمه وارد کرده است.

هیچکس به تنهائی کار نمی کند، و هر جا که انسانها با هم کار می کنند، مناسبات کار شکل می گیرند؛ مناسباتی که از مناسبات برابر تا بدترین روابط سلسله مراتبی سلطه و تبعیت تغییر می کنند. در تاریخ کار، چنان که تا کنون تدوین شده، تقریباً تمام توجهات صرف مناسبات بین کارگر و کارفرما – و گاهی هم صرف مناسبات برده و برده دار – شده است.

سمت مبارزات صنفی کارگران در ایران نیز می بایست بە این سو و بسوی تشکیل اتحادیە ها و قراردادهای دستە جمعی سوق پیدا کند. در غیر این صورت کارگران نبایستی انتظار داشتە باشند دولتها و کارفرمایان با مطالبات آنها موافقت و شرایط مزدی و کاری شان را داوطلبانە بهبود دهند. تشکلهای فرمایشی نظیر خانە کارگر را در واقع بە این دلیل بوجود آوردەاند و آنها را حمایت می کنند تا با کمک آن از تشکیل اتحادیە های کارگری واقعی را بگیرند و حق و حقوق کارگران و مزدبگیران را از بین ببرند.

در این اواخر پس از ریاست رئیسی بر قوە قضائیە پیگرد معلمان و همچنین مجازات هایی کە برای آنها در نظر گرفتە می شود شدیدتر از پیش شدە است. تو گویی روسای قوە قضائیە حکومت برای مجازات عدالت خواهان با هم مسابقە گذاشتەاند! هر کدام کە ادعای عدالت خواهی بیشتری می کنند، بە همان نسبت بیشتر از سلف خودشان در برابر عدالت خواهان شدت عمل نشان می دهند.

از این رو پیوند با داخل و به ویژه با جنبش های اجتماعی، اعتراضات "خیابانی" و جامعه مدنی به جای چشم دوختن به انتخابات بی حاصل یا آلترناتیو سازی با تکیه بر قدرت های بیگانه در خارج، شرط پیشروی سیاست سوم است.

دموکراسی حباب پاک و شفاف، ظرف کریستال، آب زلال، آسمان آبی، بهشت برین و مدینه فاضله نیست؛ دموکراسی امکانات و مکانیزم هایی را فراهم میکند که قدرت های بازیگر در صحنه های اقتصادی، سیاسی، امنیتی و غیره بتوانند با اتکا به آنها و از طریق استفاده از آنها اهداف خویش را در کسب قدرت، اعمال قدرت و تامین منافع گروه هایی را که آنها را نمایندگی میکنند، بکار گیرند. با این استدلال، دموکراسی به تنهایی نمیتواند یک هدف استراتژیک باشد.

۱-در نگاهی به بیانیه* ملی-مذهبی ها در داخل کشور: چهل سال حمایت و چهل سال فراراز نقدعملکرد!

۲-موضع گیری «جسورانه»* اصلاح طلبان پس از یکسال آسیب شناسی: «شرکت شرمسارانه» در انتصابات!

شعار «ایران برای همه ایرانیان» بدون احترام به هویت‌ها، زبان‌ها و باورهای گوناگون و تلاش برای برابری و تساوی حقوق آنها و دارندگان‌شان، سخنی کاملاً پوچ است. احترام به زبان‌های گوناگون، احترام به انسان و کرامت اوست و پاس‌داشت گنجینه‌ای شگفت است، که حاصل پر ارج هزاران سال تکاپوی مادی و معنوی نوع بشر به شمار می رود.