آوریل 2021

کارزار «رای نمی دهم»، از سوی جمع متنوعی از تشکل‌ها و کنشگران سیاسی دموکراسی خواه، برای تحریم هدفمند انتخابات راه اندازی شده تا با تمرکز بر انتخابات ریاست جمهوری ١٤٠٠ و هم‌افزایی همه نیروهایی که برخورد منفی با این انتخابات نمایشی دارند، امتناع از رای را به مثابه یک کنش اعتراضی طرح کند. هدف،‌ بی‌اعتبارسازی تلاش رژیم برای ترمیم مشروعیت از دست رفته است؛ همچنین مقاومت در برابر انحراف پتانسیل سازنده جامعه از طریق مشارکت در سازوکار انتخاباتی موجود و تنزل سطح خواسته‌ها.

کارگران را بە اتحاد و همبستگی فرا می خوانیم!
کارگران بی‌ثبات اینترنتی در ایران را دریابیم!
نقش جنبش کارگری در توسعه و رشد اقتصادی جوامع سرمایه داری
جنبش کارگری در سالی کە گذشت
از حنجرە های مجروح
کرونا و افول نئولیبرالیسم
تغییرات ساختاری در طبقه کارگر در اسپانیا

در انتخابات فرمایشی کە موجب تقویت دشمنان طبقاتی و سرکوبگران شما و تحکیم پایەهای استبداد می‌شود، شرکت نکنید و از مردم بخواهید از این کار خودداری کنند. تا کنون هیچ دولت، مجلسی تشکیل نشدە کە بخشی از حقوق شما را سلب نکرده و قوانین را علیە شما تغییر ندادە باشد. انتخابات فرمایشی را محکوم کنید و خواستار آزادی بی قید و شرط فعالیت اتحادیە‌ها و احزاب، آزادی زندانیان سیاسی، لغو سانسور، برگزاری انتخابات آزاد و محاکمە و مجازات آمران و عاملان جنایات سیاسی و دزدان و غارتگران سرمایە‌های کشور شوید.

مزیت تبلیغاتی کار بی‌ثبات اینترنتی در غرب، «پول بیشتر، کار کمتر» است. کارگران استارت‌آپ‌ها در غرب قدری بیش از کارگران دیگر درآمد دارند و البته مقداری زمان آزاد بیشتر. اما این دو مشخصه برای کارگران بی‌ثبات ایرانی کارکرد ندارد. تورم افسارگسیخته و صف بیکارانی که هر روز به کارگران استارت‌آپ‌ها اضافه می‌شوند، امکان کسب درآمد بیشتر در قبال کار کمتر را از کارگران ایرانی سلب کرده است.

جنبش های کارگری برای بسیاری همیشه تداعی کننده اعتصابات، تظاهرات و حتی زدوخورد و درگیری با پلیس و حافظان سرمایه بوده اما هیچ گاه از نقش تعیین کننده نیروی کار در کنار سرمایه حرفی از سوی حاکمان کشورهایی که نیاز به رشد و توسعه اقتصادی دارند به گوش نمی رسد. حاکمان مقتدر در این کشورها عامدانه نقش نیروی کار را نادیده می گیرند تا از این راه پاسخگوی مطالبات صنفی آنان نباشند.

مهمترین عوامل گسترش و رادیکالیزە شدن بیشتر اعتراضات کارگری و ناکام ماندن تلاشهای سرکوبگرانە رژیم برای ممانعت از آن، سقوط ارزش دستمزدها و قدرت خرید زحمتکشان و امتناع دولت و کارفرمایان از افزایش واقعی دستمزدها، گرانی فزایندە قیمت کالاها و هزینەهای زندگی، نبود امنیت شغلی و اجتماعی، پرداخت نکردن بە موقع دستمزدها و مطالبات مزدی، بیکاری، گرانی هزینە های درمانی، افزایش فشار کاری و تشدید استثمار و تبعض و نابرابری، ممانعت از فعالیت سندیکایی و پیگرد این فعالیت‌هاست.

تو دستم را می فشاری،
من صدایت می شوم،
بە آواز کارگران در می،
آنان جهان را از آن کسانی دانند،
کە ملاط بنای عظیم سرمایە،
با عرق پیشانی شان جان گرفتە است.

نئولیبرالیسم، آری با بازار آزاد ملازمه دارد، اما با دولت کوچک نه؛ بلکه برعکس، نئولیبرالیسم را به فشرده ترین وجه می توان ترکیب بازار آزاد و دولت مقتدری تعریف کرد که در آن، اقتدار دولت به کار سامان بازار می آید. آنچه در نئولیبرالیسم نو است، بازار آزاد آن نیست، دولت مقتدر آن در مقام ساماندهندۀ بازار است. اقتدار و حتی اقتدارگرائی یکی از مشخصه های دولتهای نئولیبرال بوده است. مارگارت تاچر، سمبل سیاستهای نئولیبرالیستی، با اقتدار بینظیری به مصاف اتحادیه های کارگری برخاست و آنها را درهم شکست تا تحرک بازار آزاد را تسهیل بخشد.

تمامی مبارزات مهم به خاطر منافع طبقه کارگر که به پیش برده شدند - خواه پیروز شدند خواه به شکست انجامیدند - توسط سازمان‌های پرقدرتی متشکل از کارگران صنعتی هدایت شدند که به آگاهی طبقاتی رسیده بودند و دارای صلاحیت اخلاقی و صلاحیت تجربی مبارزاتی بودند. در درازای دو قرن بر پایه کار و ارتباط مستقیم با ابزار تولید فرهنگی بر اساس کار و توسط کارگران بوجود آمد که اکنون به تدریج رنگ می بازد و تا کنون جانشینی برای آن به وجود نیامده است.

نه تنها دولت ها در شرایط رونق اقتصادی عملا نتوانسته اند، بدهی های خویش را بازپرداخت نمایند، بلکه ضریب میزان بدهکاری های دولت ها نسبت به بودجه سالانه و تولید ناخالص ملی، همیشه در حال افزایش بوده است. گرچه این میزان در زمان بحران مالی جهانی سالهای 2008 و 2009 به میزان غیر قابل کنترل رسیده بود، بحران ناشی از شیوع ویروس کرونا، به این بحران بدهکاری های دولت ها ابعاد نجومی غیر قابل تصوری بخشید.