می 2021

آری جمهوری اسلامی با همە رژیم ها و دولتها تا آنجا کە مربوط بە کارگران و حقوق آنهاست تفاوتهای های منفی زیادی دارد و از خیلی از آنها خشن تر و بی رحمتر رفتار می کند. اینجا جمهوری جهنمی اسلامی ست، شیلی نیست کە همە امکانات کشورش را برای نجات معدن چیان اش بسیج کند. این جا بسیج برای سرکوب و کشتار شهروندان است، نە برای نجات مردم از مصیبت هایی کە غالبا تحمیل شدە خود رژیم هستند،

برجستە شدن همگرایی و همبستگی میان کارگران، معلمان، بازنشستگان و سایر رحمتکشان کە در بیانیە جمع١٥ تشکل بمناسب اول ماە مە نیز انعکاس یافت، از ویژگیهای مبارک روز کارگر و معلم امسال و گام بزرگی بە پیش در جهت بە فعل درآوردتن مطالبات گروە های مختلف مزد بگیران از طریق همگرایی و مبارزە مشترک است.

تحقق رواداری امری دشوار است. رواداری اخلاقی از ما می‌طلبد که پاره‌ای از قوی‌ترین واکنش‌های عاطفی خود را مهار کنیم: واکنش‌های منفی به افراد، رویکردها و رفتارهایی‌ که مایه انزجار ما هستند. بدون تنش میان واکنش‌های عاطفی و تعهدهای اخلاقی، تحمل صرفاً تبدیل به بی‌تفاوتی می‌شود.

نا گفته پیداست که این انتخاب، نه بر اساس واقعیت‌های موجود جامعه ایران و وضعیت بسیار دشواری که حکومت جمهوری اسلامی به زنان کشورمان تحمیل کرده است، بلکه با نظر داشت مصلحت های سیاسی، صورت گرفته است. هر چند در برخی رسانه ها در توجیه این انتخاب، به نبود کاندیدای دیگر از منطقه آسیا، اشاره شده است، اما این نمیتواند توجیهی باشد به چنین انتخابی که به جز توهین به زنان آزاده ایرانی، توصیف دیگری برای آن نمی توان یافت.

در سال های گذشته در ساختار طبقاتی جامعه ما تغييراتی صورت گرفته است. وجهی از اين تغييرات را با جابجائی طبقاتی می توان تبيين کرد. جابجائی طبقاتی هم به لحاظ اقتصادی و هم بجهت مکان گزينی. برای توضيح اين پديده لازم است هم به وضعيت اقتصادی پرداخت و هم به مسئله مسکن. در اين جا به مسئله مسکن در رابطه با جابجائی طبقاتی پرداخته شده است.

یک کشور کوچک بدون منابع، بی‌رحمانه محاصره‌شده به شاخص‌هایی دست یافته است که عملکرد بهتری نسبت به بسیاری از کشورهای جهان و منطقه دارد. این کار به‌وسیلۀ آن اقتصادی حاصل شده که برای تکمیل و کارایی بیشتر، آن را مورد انتقاد قرار می‌دهیم، اما به‌وضوح به کمک‌های فراگیر یاری می‌رساند.

مادر شریفی یکی از مادران دلیری بود که در سال‌های سرکوب و سکوت، سال‌هائی که از زمین و آسمان بر سر مبارزان و آزادیخواهان مرگ می بارید و روزانه صدها تن از زندانیان سیاسی به دار آویخته‌ و یا تیرباران می‌شدند، سکوت نکرد و از جمله کسانی بود که صدای دادخواهی جانباختگان را به فریاد بدل کردند و پرچم دادخواهی خانواده‌ی جانباختگان را بر زمین گلزار خاوران به اهتزاز در آوردند. مادر شریفی پای ثابت مراسم خانوادگی و برگزاری یادمان‌ها در خاوران بود.

آقای تاجزاده، با کدام توان و ظرفیت و نیرو، امید دارید که مفاد این بیانیه را پیاده کنید؟ مردم تا کی باید بین بد و بدتر، بد را انتخاب کنند و همین بد هم نتواند دردی از دردهای متعدد آنها را کمی التیام بخشد؟ مردم می گویند ما دیگر فریب نمی‌خوریم . به نظر شما کسانی که تلاش می کنند با ایجاد توهم و امید مردم را به پای صندوق‌های رای بکشانند و عمر رژیم را طولانی‌تر کنند، تا هر چه بیشتر و بیشتر مردم را غارت کرده و کشور را هر چه بیشتر در قهقرا فرو برد، چه نام دارند؟

نمی‌دانم چه کسی مادران را خبر کرده است. چند نفر از مادران مقابل در منزل ایستاده‌اند. مادری جلو می‌آید مادر«انوش» است. چمدانم را می‌گیرد؛ گوئی تَبرُکی است؛ می‌بوسد بالای سر می‌برد و فریاد می‌زند: "این سند جنایت خمینی است!" زیر بغلم را می‌گیرند و به داخل خانه‌ام می‌برند. میانه اتاق گیج و منگ ایستاده‌ام. حتی نشستن را هم فراموش کرده‌ام. خانم شریفی دستم را می‌گیرد سرش را آرام بر روی شانه‌ام می‌گذارد و گریه می‌کند. عکس هر دو پسرش را در کنار عکس برادرش روی دیوار می‌بینم.