ژوئن 2021

ملت ایران در چندین دوره تجربه شرکت در انتخابات و انتخاب بین بد و بدتر را پشت سر گذاشته و کاملاَ متوجه شده است که این‌گونه انتخابات در ساختار معیوب موجود راه به جایی نمی‌برد. و اصولاً به موجب آن‌چه که به صراحت به آن اذعان شده، رئیس جمهور و وزراء در سیستم موجود نقشی نداشته و فقط مجری سیاست‌های «نیروهای مافوق پشت پرده» هستند. افزون براین مناظره‌ها و مواضع اعلام شده توسط کاندیداهای به صحنه آورده شده نیز نشان داد که هیچ‌یک از این داوطلبان صلاحیت لازم برای صیانت از حقوق ملت و دفاع از منافع ملی را ندارند.

کارزار رای نمی‌دهم از کسانی که تصمیم به عدم شرکت در انتخابات فرمایشی ریاست‌جمهوری ١٤٠٠ گرفته‌اند دعوت می‌کند تا در روز رای‌گیری به هر نحو ممکن خودداری از رای دادن و دفاع از شان رای و کرامت انسانی خود را با ماندن در خانه و یا حضور در مراکز تفریحی و تجاری داخل و خارج از شهرها با رعایت پروتکل‌های ایمنی کرونا به نمایش بگذارند. همچنین ارزش دارد تا حوزه‌های خلوت رای مستند شود؛ بنابراین از هموطنان دعوت می‌شود در صورت امکان تصاویری از مراکز رای‌گیری را به آدرس های زیر ارسال کنند.

با وجود رعب گسترده و جو شدید امنیتی و حضور گسترده سپاه و بسیج بخش وسیعی از مردم بلوچ از منظر روانشناختی احساس می کنند اسیر یا به عبارتی"گروگان یا زندانی" نظام هستند. عارضه یا سندرُم استکهلم پدیده ایست روانی یا نوعی مکانیزم دفاعی در ضمیر ناخودآگاه افراد که در آن گروگان یا زندانی اسیر و درمانده و نومید و ناتوان حس یکدلی و همدردی و احساس مثبت نسبت به گروگان‌گیر پیدا می کند و از روی ٤٢ سال تجربه ناکامی و استیصال به این امید واهی دل بسته اند که بقول حافظ "درد از اوست و درمان نیز هم".

ازجمله وعده هائی که این هفت شیاد در دو مناظره اخیر اعلام کردند: رسیدگی به وضعیت کولبران و سوختبران بود. درحالیکه سال‌هاست پرونده کولبران در مجلس همچنان راکد مانده است وهیچکدام از این ریاکاران اقدامی درجهت تصویب وحتی مطرح کردن آن انجام نداده اند. بیشتر کاندیداها دراین مناظرات در وهله اول به شرایط و رنج کولبران و سوختبران اعتراف می‌کنند، سپس نوید برنامه ریزی برای بهبود شرایط آنان‌ را مطرح می‌کنند.

سیر حرکت طلاق از سوسیالیسم و ازدواج با ایدئولوژی الگوی دموکراسی غربی استالتنبرگ ها و تونی بلیر ها یک شبه اتفاق نمی افتد. این جریان از یک روند آغازین "پذیرش ایدئولوژی دموکراسی غربی" بعنوان بهترین و مناسبترین جایگزین اجتماعی شروع گردیده، با تعریف غیر خودی هایی که نظام های ارزشی متفاوتی دارند، و نظام های اجتماعی سیاسی خویش را بصورت الگوبندی های دیگری غیر از نظام کلان سرمایه داری امپریالیستی به پیش میبرند، در قالب دشمن دموکراسی توع اروپایی و غربی تعریف می کنند.

متأسفانه سیمین در دو سالِ گذشته امکانِ سفر به خارج از کشور و دیدار با پدر را نداشت، و پدرش، دوستِ عزیزِمان ذبیح، که از سفر به کشورش محروم بود هم نمی‌توانست به دیدارِ دخترش در روزهای آخرِ زندگی‌اش برود. اکنون او، درمهاجرت در سوگ دخترش نشسته است.

تکلیف «جمهوریت» نظامی که چهل‌ودو سال خود را «جمهوری اسلامی» خوانده است، در ۲۸ خرداد یک‌سره خواهد شد. حسن روحانی، آن فرشته‌ی هفتمی است که جام جمهوریت را به هوا خواهد ریخت، تا ولی فقیه نظام بتواند از فراز منبرش رو به تمام منتقدان و مخالفنش، خبر از شکل‌گرفتن سلطنت یک‌دستش بدهد... صحنه‌چینی انتخاباتی از مدت‌ها قبل نشان از بازگشت جمهوری اسلامی به دوران دهه‌ی شصت دارد؛ این‌بار حتی بدون ماندن امیدی در میان اصلاح‌طلبان، نسبت به تغییری در چهار و یا هشت سال بعد!... ۲۸ خرداد نقطه‌ی عطفی در تاریخ جمهوری اسلامی است.

به نظر می‌رسد گردانندگان تشکیلات پاریس خمینی، به او گفته‌اند در غرب باید از جمهوری و رفراندوم و رأی‌گیری سخن بگوید... آنها می‌کوشیدند به غرب بقبولانند که خمینی قصد دارد یک نظام اسلامی غیر متخاصم با غرب و در عین حال مخالف کمونیسم و شوروی را در ایران بر پا دارد... در چنین شرایطی است که »جمهوری اسلامی« به گفتمان خمینی راه می‌یابد. غربی‌ها مدام می‌پرسند حکومت اسلامی یعنی چه و مترجمان و رابطان خمینی، او را به سمت کاربرد نام جمهوری اسلامی سوق می‌دهند. پروژه‌ی جمهوری اسلامی چیزی نیست که خمینی از ابتدا به دنبالش باشد.

برای دست یافتن به نظامی دموکراتیک، مردمی و تامین‌کننده‌ی آزادی و دموکراسی و برابری حقوق همه‌ی شهروندان، برای نجات فاجعه زیست‌محیطی و محیط زیست، اتحاد همه‌ی نیروهای جمهوری‌خواه برای استقرار نظامی با پذیرش رعایت حقوق جهان‌شمول حقوق بشر ضرورت تاریخی است. این امر زمانی محقق می‌شود که شهروندان با آگاهی از وضعیت و حقوق خود آگاهانه نمایش «انتخابات» را تحریم کنند و مقدم بر هر چیزی پیوند دادن صفوف مبارزان، اقشار و طبقات کارگران، آموزگاران، پرستاران، هنرمندان و اساتید آموزشی از طریق شبکه‌های اجتماعی ضروری‌ست.

دینامیک حذف در جمهوری اسلامی ادامه دارد. هر اندازه بحران‌ها جدی‌تر می‌شوند بر شدت دینامیک حذف افزوده می‌شود. رژیم در بن‌بست‌های متعدد گیر کرده است و خامنه‌ای هم با دو چالش بزرگ روبرو است: انتخابات ریاست جمهوری و مسئله‌ی جانشینی خودش. دومی بدون «حل» اولی برایش ممکن نیست. او به خوبی می‌داند که با زمان مرگ فاصله‌ی زیادی ندارد و باید اسباب جانشینی را فراهم کند. او در نگرانی بزرگی به سر می‌برد. خود بلایی که بر سر فرزندان خمینی و هاشمی آورده است را تجربه کرده و نمی‌خواهد چنین بلایی بر سر فرزندان خودش بیاید.