جایزه نوبل امسال، خار چشم استبداد!

جایزه صلح نوبل امسال در مراسمی با شکوه به دو فرزند نرگس محمدی، کیانا و علی اهدا شد. در این مراسم حدود هزار تن شرکت داشتند. در ترکیب جمعیت حضور ایرانیان و در میان آنان، شمار زنان پررنگ بود. از فعالان سرشناس سیاسی تا مدافعان ثابت قدم حقوق بشر ایرانی از نقاط مختلف دنیا به این مراسم با شکوه دعوت شده بودند تا در آن شرکت کنند. مراسم در سالن بزرگ شهرداری اسلو برگزار شد. پرویز نویدی و محمد اعظمی نیز به همراه تعدادی از رفقا که در نهادهای دموکراتیک برای صلح و آزادی علیه استبداد و دیکتاتوری مبارزه می کنند، جزو مدعوین این مراسم بودند.

فضای شاد مراسم به همراه موسیقی های ایرانی که در فواصل برنامه برگزار می شد از سوئی و موقعیت خود نرگس محمدی برنده جایزه، که در زندان جمهوری اسلامی گرفتار بود، احساس دوگانه ای پدید آورده بود. این جایزه که به پاس جنبش زن، زندگی، آزادی به یکی از زندانیان دلیر و شجاع مدافع همین جنبش اهدا شد، قبل از هر چیز پیام مقاومت و ایستادگی برای دستیابی به آزادی و دموکراسی را در خود داشت و چون پتکی بر سر مدافعان رنگارنگ استبداد و در راس آن جمهوری اسلامی فرود آورد. جایزه به نرگس محمدی حاصل مبارزه خود او و دیگر انسان های آزاده ای است که بیش از چهل سال است دلاورانه و جان برکف، سینه در برابر تیغ استبداد سپر کرده اند. مبارزینی که هزاران تن شان از خاوران تهران گرفته تا دور افتاده ترین نقاط کشور ایستاده به خاک افتاده اند.

در حاشیه مراسم اهدای جایزه نوبل و یکروز پیش از برگزاری آن، نمایشگاهی توسط خانواده دادخواهان، از عکس و نشانه های جانباختگان و اعدامیان جمهوری اسلامی به نمایش گذاشته شد. در این نمایشگاه نشانه های جانباختگان دهه شصت، کشتار 67، دیماه 96، آبان 98، هواپیمای 752 اوکراین، جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی و ... در معرض دید بازدید کنندگان قرار گرفت. فضای حاکم بر این نمایشگاه بدون اغراق هر بازدیدکننده ای را منقلب می کرد. مجموعه این آثار که گوشه کوچکی از جنایات حکومت جمهوری اسلامی را در برابر دیدگان قرار می داد، نمی توانست شعله خشم و نفرت از جنایتکاران و احترام در برابر ایستادگی مبارزان راه آزادی را در دلها نیفروزد.