سال ١٤٠٢ با همە ی سختی هایش در حالی بە سر رسید کە وضعیت عموم مردم بطرز کم سابقەای از هر لحاظ بدتر از سال ١٤٠١ شد. فقر و گرانی، بی خانمانی، سرکوب و نرخ فلاکت با شتابی بیشتر نسبت بە سالهای پیشتر رشد کرد ارزش پول و قدرت خرید و سطح زندگی اکثر مردم بە درجات مختلف سقوط کرد. بر تعداد جمعیت زیر خط فقر میلیونها نفر افزودە شد، شکاف طبقاتی عمیقتر از پیش شد، اعدامها رکورد زد و بە ٨٣٤ مورد رسید، زندانها از فعالین سیاسی، مدنی، فرهنگی، کارگری پرتر از همە ی سالهای گذشتە شد. قریب یک میلیون دانش آموزدیگر بواسطە فقر و افزایش هزینە تحصیل یا پای شان بە مدرسە نرسید یا مجبور بە ترک تحصیل شدند. در سال گذشتە اعتراضات کارگری نیز پا بە پای وخامت اوضاع اقتصادی در اثر افزایش فاصلە فاحش میان دستمزدها و هزینە های زندگی گسترش وبە بیش از ١٩٠٠ اعتراض و اعتصاب گزارش شدە، رسید.
تنها در سال گذشتە صدها اعتراض خیابانی توسط بازنشستگان با خواست افزایش حقوق بازنشستگی، بیمە کارآمد، همسان سازی حقوق و در اعتراض بە بالا رفتن قیمت دارو و افزایش هزینە درمان انجام گرفت. اعتراضات معلمان نیز در سال گذشتە بە رغم بازداشت و محاکمە و محکومیت صدها معلم و فرهنگی بە زندان، اخراج، تبعید و انواع محدودیتها با قوت ادامە پیدا کرد و معلمان و کارگران تا حدود زیادی خلا حضور خیابانی جنبش انقلابی تحت سرکوب را پر کردند.
اعتراضات پرستاران بار دیگر از سر گرفتە شد. پرستاران با برگزاری اعتراضات در شهرهای مختلف دولت و کارفرمایان را بطور جدی بە چالش کشیدند.
کارگران فولاد، هفت تپە، ذوب آهن، ماشین سازی های تبریز و اراک، خودروسازی ها، معادن مختلف، شهرداریها، ابنیە فنی راە آهن، مخابرات، سیمبانان، کارکنان راە آهن، مترو، کاغذ سازی، رانندگان و اتوبوسرانان، و از همە گستردە تر کارگران رسمی و پیمانی شرکتهای نفتی دەها بار بە اعتراض بر خواستند. علاوە بر کمیت کیفیت اعتراضات نیز بە نحو محسوسی ارتقا پیدا کرد و بتدریج مطالبات اعتراض کنندگان سیاسی تر از گذشتە شد. کارگران و سایر گروە های مزد و حقوق بگیر در تجربە عملی خود پی بردند کە مبارزات صنفی صرف بە تنهایی کارآمد و راە گشا نیست. امسال نیز تعداد دیگری از رهبران و فعالین سندیکایی بازداشت و پس از محاکمات ساختگی بە زندان های طولانی محکوم شدند.
سختگیری و آزار و اذیت زندانیان سیاسی و کارگری در زندان ها افزایش یافت. رژیم سرکوبگر دایرە بازداشتهای خود را گستردە تر از قبل کرد. بە غیر از وکلایی کە وکلات زندانیان سیاسی و مدنی را پذیرفتە بودند، دەها تن نویسندە، روزنامە نگار، فعال محیط زیست، فعال حقوق بشر، دانشجو و هنرمند و خوانندە نیز روانە زندان شدند و بە تشدید
خانوادە های جان باختگان و دادخواهان را نیز مصون نگذاشتند و آنان را نیز بە بهانە های مختلفروانە زندان کردند. با این همە مبارزان زندانی زندانها را نیز بە سنگر مقاومت علیە رژیم تبدیل کردند.
تعرض بە حقوق کارگر و قوانین حمایتی و اجتماعی توسط حکومت بە شدت افزایش یافت و مورد دستبرد راهزنان حاکم قرار گرفت. سن بازنشستگی افزایش یافت، حقوق بازنشستگی کاهش دادە شد، سن بازنشستگی در مشاغل سخت و زیان آور افزایش دادە شدە و بسیار از این نوع مشاغل از شمول قانون حذف شدند. سرکوب دستمزدی امسال نیز ادامە پیدا کرد و دولت جنایتکار و فاسد رئیسی امسال نیز تنها با افزایش ٥٠ درصد از نرخ تورم رسمی بە دستمزدها موافقت کرد. دستبرد بە سرمایە های تامین اجتماعی تشدید شد و بخش بزرگی از موسسات این سازمان تحت لوای خصوصی سازی بە وابستگان بە قدرت واگذار و دامنە تعرضات غیر قانونی تا واگذاری سهام بانک رفاە کارگران توسعە پیدا کرد. بە بهانە مولد سازی بسیاری از موسسات عمومی را بی سر و صدا و بە دور از هر نظارتی بین خودی ها تقسیم کردند. غارت اموال عمومی تشدید شد و اسناد تازەای از افزایش فساد در میان امامان جمعە، روسای دستگاە سرکوبگر قضایی و وابستگان کارگزاران از پردە بیرون افتاد. دولتی کە با ادعای برقراری عدالت و مبارزە با فساد کار خود را شروع کرد، در رواج بی عدالتی و فساد رکورد های پیشین را شکست.
متاسفانە قراین متعدد حاکی از در پیش داشتن سال بە مراتب سختری از سال پیش هستیم. سالی کە تنها با اتحاد و همبستگی و گسترش مبارزە می توان بر سختی های آن غلبە کرد.
سال ١٤٠١ سال تشدید سرکوب، سال تهاجم لجام کسیختە بە حقوق زنان و کارگران و معلمان، سال تشدید فقر و فلاکت، سال گرانی وفساد، در عین حال سال مقاومت و مبارزە، سال گسترش اعتراضات و سال نە قاطع مردم بە رژیم با تحریم انتخابات فرمایشی بود. بە امید فرا رسیدن بهاری فارغ از استبداد و بی عدالتی، تبعیض، فقر و زندان و جنگ و ساختن آیندەای روشن برای مردم و کشور با اتحاد و همبستگی و همت همگانی.
افزودن دیدگاه جدید