تخلیه ی مدیریت شده نارضایتی ها!

پس از برگزاری انتخابات مجلس در زمستان گذشته و رای قاطع نه! اکثریت مردم به حکومت، اتاق فکر حکومت  دوباره دچار شوک بزرگی شد. 

امنیتی ها هشدار می دادند که با توجه به تراکم رو به افزایش نارضایتی ها و ناتوانی مفرط حکومت در پاسخ دادن به خواسته های بحق معیشتی و اجتماعی و فرهنگی مردم، باید برای  مقابله با سیل اعتراضات پیش رو چاره ای اندیشید.

این از بخت حکومت بود که انتخابات زود رس ریاست جمهوری به کمکش آمد تا از این طریق به تخلیه ی مدیریت شده ی نارضایتی ها تن دهد. 

در تبلیغات و مناظره ها، دیگر فقط این کاندیدای اصلاح طلبان نیست که پس از  توضیح شرایط اسفبار کشور، مدام به فقر و فلاکت و بیچارگی زحمتکشان و توده های مردم در سال های اخیر اشاره می کند، بلکه ۵ کاندید پوششی و غیر پوششی هم ناگزیرند با وعده ی آوردن رفاه اقتصادی و آسایش خواسته و ناخواسته به شکست همه ی سیاست های خرد و کلان حکومت اسلامی در مدت ۴۵ سال اعتراف کنند. 

خرابی اوضاع به حدی است که به اصطلاح کارشناسان مختلف خودی، بجز کاندیدای غیر خودی کاندیداهای خودی را هم در رسانه های رسمی تصویری به باد انتقاد و پرسش می گیرند و از آن ها راه حل های مقابله با نابسامانی های گسترده کشور را مطالبه می‌کنند. 

نگاهی به فیلم های مستند انتخاباتی کاندیداها به روشنی نشان می دهد که حکومت برای عمده‌ی معضلات مزمن و لاینحل اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی حرفی برای گفتن نداشته و ندارد، بلکه تنها تلاش می کند با پخش اندکی از مطالبات و اعتراضات نسل جوان و عامه‌ی مردم در خلال تبلیغات انتخاباتی، شاید بتواند از سرعت و تعمیق جنبش اعتراضی زن، زندگی، آزادی بکاهد. 

تردیدی نیست که صرف نظر از نتایج انتخابات، همه‌ی این‌ها یک پیروزی بزرگ محسوب می شود و بیانگر این است که مبارزات مردم تاکنون تاثیرات  خود را در معادله ی حکومت - مردم بر جای گذاشته  و اتفاقا بر خلاف آنان که مبلّغ القائات نومیده کننده و گمراه کننده هستند،  نوید دهنده‌ی قدرت گیری بیشتر مبارزات مدنی و پیگیر مردم در این معادله است.