در اندوە خودکشی کیانوش سنجری

خبر خودکشی کیانوش سنجری جوان مبارز و آزادیخواهی کە پس از بی پاسخ ماندن اولتیاتوم بە زندانبانان برای آزاد کردن چند زندانی سیاسی مبارز در زندان جان شیفتە خود را بر سر پیمان نهاد، با انبوهی از درد و تاسف در میان مبارزان راە آزادی و عدالت اجتماعی و همبندان پیشین وی مواجە شد. 
فدای جان در راە آزادی و برای آزادی تعدادی از زندانیان سیاسی و مبارز اگر چە ستودنی است و برخاستە از عواطف و احساسات عمیق انسانی و نهایت فداکاری و اعتقاد این مبارز زندانی با سابقە را می رساند، ولی بە قیمت  از دست دادن این جان شیفتە نمی ارزد و بە نظر می رسد براساس یک ارزیابی خطا از برخورد زندانبانان و اوضاع سیاسی کنونی انجام گرفتە است. 
مبارزات زندانیان سیاسی در ماە های اخیر علیە اعدام و برای آزادی اوج کم سابقەای پیداکردە، شکل گیری سە شنبە های اعتراضی علیە سیاستهای سرکوبگرانە حکومت کە چند ماە است ادامە و گسترش پیداکردە، تظاهرات زنان مبارز در داخل زندانها، اعتصاب غذاهای مکرر مبارزان در بند،نمونە هایی از گسترش مبارزە در درون زندان های رژیم تبهکار هستند. انتخاب روشهای مبارزاتی کە کمتر بە جان و سلامت زندانیان آسیب وارد می کند، برای حفظ سرمایە های ارزشمند جنبش انقلابی مردم اهمیت حیاتی دارد. 
تردیدی نیست کە عامل اصلی خودکشی کیانوش رژیم اسلامی و سردمداران دستگاە سرکوب آن هستند. عمل کیانوش نیز مطلقا بخاطر خستگی از مبارزە کە نبودە هیچ، بلکە حاکی از روحیە بالای وی برای مبارزە است. اما شکلی کە وی انتخاب کردە و جان شیفتە خود را فداکارانە بر سر آن نهادە، متاسفانە در عمل نە تنها مقصود وی را برآوردە نکردە، بلکە در عمل بە نفع رژیم و بە ضرر جنبش انقلابی آزادیخواهی منجر می شود و ممکن است بە نا امیدی در بین مردم و مبارزان تمام شود. با این همە اکنون نیروهای آزادیخواە وظیفە دارند مبارزە برای آزادی زندانیان سیاسی، یعنی همان هدفی کە کیانوش جان بر سر آن نهاد تشدید کنند و از یاد نبرنند کە آزادی زندانیان سیاسی بدون سازماندهی مردم و تنها توسط زندانیان دربند میسر نیست!