در هفتە های اخیر شاهد تحولاتی در اعتراضات و مطالبات بازنشستگان بودەایم کە حکایت از پیشرفت در شیوەهای مبارزاتی حق خواهانە دارند. تجمع بزرگ و مشترک چند گروە مختلف از بازنشستگان در کرمانشاە در این میان از این لحاظ با اینکە تنها نمونە نیست، اما از بقیە شاخصتر است.
اعتراضات خیابانی بازنشستگان رخدادی تازە نیست، مدتهاست این اعتراضات ادامە دارد و با گذشت زمان بتدریج فراگیرتر، منظم تر و کثیرتر شدەاند. با این وصف اما مطالبات بازنشستگان بی پاسخ گذاشتە شدەاند. دلیل پاسخ نگرفتن هم نا معقول بودن مطالبات یا زیاد خواهی بازنشستگان نیست.
اکثر خواستەهایی کە باعث راە افتادن موج بی سابقە اعتراضات بازنشستگان شدە است، مطالبات کاملا قانونی مصوب توسط نهادهای حکومتی و یا بخشی از قوانین کار و بازنشستگی هستند، کە مسئولین نهاد های دولتی و روسای دولت گماردە صندوق های بازنشستگی از اجرای آنها سالهاست طفرە رفتەاند.
برای نمونە خواستە اکثریت بازنشستگان اجرای قوانین همسان سازی و متناسب سازی حقوق های بازنشستگی است کە سالها پیش در مجلس و دولت تصویب شدەاند. یا خواست اصلی فرهنگیانی کە در سال ١٤٠٢ بازنشستە شدەاند، پرداخت مزایای قانونی بعد از پایان خدمت است کە نام غلط انداز پاداش بر آن نهادەاند. اما این بە اصطلاح پاداش در واقع بخشی از حقوق معلم ها و فرهنگیان است کە در هنگام خدمت بە آنها پرداخت نمی شود تا هنگام از کار افتادگی بعد از پایان خدمت صرف بیماری و هزینەهای اضافی غیر قابل اجتناب دوران پیری بشود. خواست اصلی بازنشستگان مخابرات اجرای قراردادی است کە در هنگام اشتغال بین کارکنان شرکت و صندوق با روسای شرکت امضا کردەاند و در واقع از جنس قراردادهای دستە جمعی محسوب می شود و لازم الاجراست. در مورد بازنشستگان صنعت فولاد نیز دعوای اصلی بر سر عدم اجرای قراردادهای بازنشستگی کارگران با روسای دولتی شرکت فولاد است.
یک بخش از اعتراضات بخصوص در مورد بازنشستگان تامین اجتماعی مربوط بە پولی شدن بخش عمدە دارو و درمان و ترمیم نکردن حقوق بازنشستگی مطابق مصوبات قانونی است.
اعتراض بە بالا بردن سن بازنشستگی و کاهش حقوق بازنشستگی، تغییر قانون بازنشستگی در مشاغل سخت و زیانبار و باز پرداخت دیون نجومی دولت بە صندوق تامین اجتماعی است. همانطور کە شرح دادە شدە تقریبا همە ی مطالبات گروە های مختلف بازنشستگان از تامین اجتماعی تا کشوری بیشتر تدافعی هستند.
حکومت اگر خواستە های این تظاهرات را تا کنون بی پاسخ گذاشتە است بخاطر این است کە خطری از جانب آنها احساس نمی کند و بازنشستگان موفق نشدەاند حمایت گروە های اجتماعی ناراضی و معترض را از خود جلب کنند.
جلب همبستگی و حمایت گروە های اجتماعی بویژە در کشوری مانند ایران کە استبدا حاکم است وفعالیت های اتحادیە ها و احزاب کارگری و نهادهای مدنی غیر دولتی ممنوع و پر هزینە است، برای موفقیعت هر گروە اجتماعی اهمیت اساسی دارد.
مثلا هنگامی کە بازنشستگان برای افزایش حقوق شان اعتراض می کنند، انتظار می رود بقیە گروە های معترض بە وضعیت اقتصادی در جمع آنها وارد شدە و آنها را حمایت کنند. مبارزە امروز بازنشستگان در واقع مبارزە برای بهتر شدن شرایط کسانی کە در آیندە بازنشستە خواهند شد، هم راستا با اعتراض کسبە جزء بازار کە بی رونق شدن کسب و کارشان بە تنگ آمدەاند و رونق گرفتن کارشان بە افزایش حقوق و قدرت خرید بازنشستگان نیز ارتباط پیدا می کند هم هست.
بنا بر این اگر کسبە می خواهند پیشرفتی در اعتراض شان کسب کنند، یکی از راە های آن این است کە برای حمایت در تجمع ها ی بازنشستگان شرکت، و بازنشستگان نیز متقابلا وقتی کسبە اعتراض می کنند همان کار را بکنند. در این صورت شانس موفقیعت هر دو بیشتر می شود.
یکی دیگر از علل بی محلی دولتها بە خواستە های صنفی تدافعی و صنفی ماندن، صرف خواستە هاست. نبردهای تدافعی در بهترین حالت جلوی تعترض بە داشتە ها را برای مدتی سد می کند، اما باعث پیشرفت نمی شود. بی جهت نیست کە گفتەاند (بهترین دفاع حملە است)
خوشبختانە یک سری تحولات امید بخش در اعتراضات بازنشستگان در هفتە های اخیر مشاهدە می شود کە در صورت تداوم می تواند راە گشا باشند.
برگزاری اعتراضات مشترک، تلاش برای ایجاد اتحاد و همسویی و سازمانیابی، و از همە مهمتر پرداختن بە مطالبات و شعارهای عمومی تر و فرارفتن از چهار چوب فعالیت های صرف صنفی کە جلوە هایی از آن بویژە در تظاهرات مشترک چند تشکل و نهاد مدنی هفتە گذشتە کرمانشاە و همچنین در منشور همکاری سندیکای کارگران هفت تپە با چند نهاد کارگری دیگر بروز پیدا کرد فصل جدیدی در جنبش های مدنی محسوب می شود کە باید از آن استقبال کرد.
مطالباتی مانند آزادی زندانیان سیاسی و مدنی، پایان دادن بە سیاستهای جنگ افروزانە، تقبیح آزار و اذیت و مجازات زنان بە دلیل تن ندادن بە حجاب اجباری، زندگی در جامعه ای شاد، نفس کشیدن در هوای سالم، برخورداری ازمعیشت ومسکن مناسب، آموزش و درمان رایگان، اعتراض بە فقر، بیکاری، تورم و گرانی،اختلاس و فساد، ..کە در واقع مطالبات اکثریت مردم هستند، می تواند هم چون حلقە های یک زنجیر مردم را بهم پیوند بزند و هم حکومت را بر آن دارد بە سکوت معنی دار خود مقابل مطالبات مردم پایان دهد.
در کنار مطالباتی کە ذکر شد در قطعنامە پایانی کە بە امضای تشکل و نهاد برگزار کنندە رسیدە است گفتە می شود:
"از همه اسفبارتر اینکه در چنین شرایط نابسامانی عده ای کماکان بر طبل تبعیض آمیز حجاب و عفاف و تداوم سانسور و فیلترینگ میکوبند و جنگ و تحریم خانمانسوز که جز رکود اقتصادی و فلاکت بیشتر مردم ،حاصلی نداشته، را نعمت تلقی می کنند"
افزودن دیدگاه جدید