سونیا دویله، رادیو فرانس اینتر
رامی ابوجاموس، روزنامه نگار فلسطینی مقیم غزه
رامی ابو جاموس، روزنامه نگاری فلسطینی است مقیم شهر غزه، که رادیو فرانسه تا کنون گزارشاتی از او را پخش کرده است. علیرغم آتش بس از دوماه پیش تا کنون، هیچ تغییری در وضعیت صورت نگرفته و در غزه هیچ روزنامه نگاری خارجی مجوز ورود ندارد و اسرائیل راه های ورودی را بسته است. غزه دوباره از دوشنبه شب بمباران شده است ، در سوی دیگر ۵۸ گروگان از جمله ۲۴ تن احتمالا زنده در دست حماس باقی هستند. سونیا دویله، از رادیو فرانس اینتر، با رامی ابو جاموس، مصاحبه تلفنی زیر را انجام داده است.
س - ماه ها با همسرت و پسرکوچکت ولید در چادر زندگی کرده اید. سه برادر ناتنی ولید نیز همراهتان بودند. شما به شهر غزه برگشته و آپارتمانتان را باز یافته اید. قبل از رفتن، برج محل سکونت شما، در اثر انفجاری در جوار ان صدمه زیادی دیده بود. اکنون وضع چطور است؟
ج – برج محل سکونت، در طبقات دوازده، سیزده، دهم و پنجم مستقیما مورد اصابت توپ و موشک قرار گرفته است. سقف بالای آپارتمان ما، موشک خورده ولی سقف فرو نریخته و ساختمان پا بر جا مانده است. برای اولین بار بعد از پانزده ماه، ما در انجا زندگی می کنیم. البته مشکلات متعددی داریم بخصوص مشکل بی آبی. باید با سطل آب را 9 طبقه بالا ببریم.
س – رامی ابو جاموس، شما در سرزمین خودت هستی و کتابی را در فرانسه هفته آینده منتشر می کنی که آن را از راه دور نوشته ای بدون داشتن کامپیوتر و یا کاغذ، در همکاری خانم همکارت که فرانسوی است. عنوان این کتاب چنین است : " غزه، زندگی - داستان یک پدر و پسرش". در این کتاب، اشاره کرده ای که آتش بس اعلام شده و اجرا می شود. آیا به آن باور داشتی و آیا از دوشنبه شب شروع مجدد بمباران اسرائیل، غافلگیر و شوکه نشده ای؟
ج- بمباران هم با غافگیری است و هم بدون غافلگیری هم با شوک است و هم بدون شوک. ما شاهد چراغ سبز ترامپ بوده ایم. بعلاوه بخوبی می دانیم برای نتانیاهو ادامه جنگ، ادامه زندگی سیاسی او را بیمه می کند. اما اثر غافلگیرانه آغاز مجدد جنگ، ساعت ۲ نیمه شب، برج ما بنحو بسیار شدید لرزید و برای اولین بار پسرم ولید بمن گفت : پاپا من می ترسم. این اولین بار است که این کلمات را از پسرکم می شنوم. او هرگز چنین نگفته بود. برای او بمباران مثل آتش بازی تصور می شده، پهپاد ها اسباب بازی پرندگان بوده اند، جت های جنگی، بیشتر برای فرود چتربازها بوده اند. این ها در ذهن او بوده اند. ولی این بار وقتی تکان های مهیب ساختمان را احساس کرد، از پنجره های بی شیشه، وقتی دید که آسمان سرخ و زرد شد و بمدت ۱۵ دقیقه این وضعیت بی وقفه ادامه یافت، او به آغوشم پناه برد و گفت پاپا من می ترسم.
س – برای ولید که سه سال و نیم دارد، از زمان بمباران اسرائیلی، در باره جنگ، حکایاتی را تعریف کرده ای تا جنگ برای او هراس زدائی شود تا از دید او هر بمباران، یک آتش بازی دیده شود. نوزاد جدید شما بدنیا امده که 4 هفته دارد. نام او رمزی است. رامی، هنگام بارداری صبا همسرت آیا نگران بودید برای بدنیا آمدن فرزند تان در چادری با مساحت 9 متر؟ چون در کتابت نوشته ای که اکثر زنانی که در چنین شرایطی وضع حمل می کنند، بچه های خود را از دست می دهند.
ج – او در یک چادر بدنیا امده است ولی در چادری از یک بیمارستان صحرائی که ما ان را بیمارستان امریکائی ها می نامیم. او در چادر بدنیا امده است و ما او را رمزی نام داده ایم. که این نام در عربی، سمبل عشق و دوستی معنا می دهد. در غزه، عشق و دوستی هست. زیر چادر عشق و دوستی هست، عشق به زندگی و عشق به غزه که باقی می ماند.
س – با بمباران مجدد، بیمارستان ها مملو از مراجعه کننده هستند. شما با 5 بچه که یکی اشان رمزی 4 هفته دارد، چطور سر می کنید؟ آیا در جریان آتش بس، بیمارستان ها توانسته تا حدی کم و کسری های داروئی و وسایل اشان را جبران کنند؟
ج- نه متاسفانه نظام درمانی در جریان ۱۵ ماه جنگ نابود شده است. خیلی از بیمارستان ها دیگر فعالیت ندارند. برخی ها بصورت نصفه و نیمه کار می کنند. محاصره اقتصادی، باعث کمبود دارو و نبود تجهیزات شده است. تجربه ما برای رمزی کوچولو این است که نمی توانیم او را واکسینه کنیم چون واکسن پیدا نمی شود. ولی این خیلی دشوار نیست. می توان واکسن را چند ماه دیرتر پیدا کرد و تزریق کرد. ولی برای بیمارانی که از سرطان رنج می برند و یا بیمارانی که به دیالیز نیاز دارند، نبود دارو و تجهیزات یعنی مرگ.
س – رامی ابو جاموس، تو دو بار شهر غزه را ترک کرده ای. یک بار به ارفع رفتی. و بار دیگر در این کمپ ها بوده ای با همسرت و فرزندانت. در چادر ماه ها زندگی کردید و زمستان را بسر آوردید. ولی در کتابت که هفته آینده در فرانسه منتشر می شود نوشته اید قبل از ترک غزه، طی کردن مسیر و پشت سر گذاشتن ان با پای پیاده، با دست های بالا، و لخت شدن در هنگام عبور از مقابل سربازان اسرائیلی را اموری رنج آور و تحقیرآمیز می دانستی و می خواستی از آن خودداری کنی. نوشته ای که ترجیح می داده ای با سربلندی در خانه خودت جان بدهی تا بخواهی این گونه غزه را ترک کنی. شما خیلی دیر غزه را ترک کردید. آیا امروز مجدد عزیمت همسرت و بچه هایت مطرح شده است؟
ج- اره. آنچه که دیروز (سه شنبه) اتفاق افتاده است، از سر گیری جنگ، این پرسش را برانگیخته که از نو اینطوری جنگ شروع می شود یا نمی شود؟ و بخوبی می دانیم که این بار، جنگ مهیب تر از ۵ ماه گذشته خواهد بود. زیرا چراغ سبز ترامپ داده شده است. ترامپ او خود مردم غزه را تهدید کرده است. اهداف واقعی جنگ اکنون روی میز است. ترامپ گفته که باید ۲.۳ میلیون را جابجا و از غزه خارج کرد. این جابجایی مرحله ای خواهد بود. اول از شمال به جنوب و بعد از جنوب بطرف مصر یا جای دیگر. آن ها هستند که تصمیم می گیرند و سرنوشت ما را تعیین می کنند. این جنگ، این جنگ جدید بمراتب خشونت بارتر خواهد بود، تا مردم سریع تصمیم به رفتن بگیرند و آن ها به اهداف خود برسند. اسرائیلیان در حال مذاکره با کشورهای دیگر در مورد سواحل دریا و برای ترامپ هم مسئله حل است.
س – رامی فکر می کنی که تو از شهر غزه خواهی رفت؟
ج – من نخواهم رفت. کماکان بر تصمیم خودم هستم. می مانم تا دقیقه آخر. اگر خطر مثل قبل بشود که با تانک محاصره امان کردند، و ارتش مستقیما ما را مجبور به ترک شهر کرد، دست به خودکشی نمی زنم چون بخوبی می دانم که آن ها تصمیم خود را عملی می کنند. اما ما از غزه بیرون نخواهیم رفت. مگر این که برای تغییر اب و هوا بخواهیم مدتی را بفرانسه بیائیم.
س- رامی ابو جاموس فکر می کنی که حماس در روز های اینده گروگان های اسرائیلی را آزاد خواهد کرد؟
ج- آره. حماس تا کنون زندانیان را آزاد کرده است. چیزی که حماس می خواهد حفظ توافق سیاسی است که با نتانیاهو امضا کرده بود ولی نتانیاهو ان را نقض کرده است. توافق کماکان می تواند انجام شود و زندانیان آزاد شوند، تا مثل قبل شود که باعث شادی اسرائیلی ها و فلسطینی از آزادی زندانیانشان شده بود.
چهار شنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۳ - ۱۹ مارس ۲۰۲۵
منبع :
افزودن دیدگاه جدید