جنبش مردم عراق با آهنگی شتابان در حال رشد و پویش است و تلاشهای سرکوبگرانە کە تا کنون موجب کشتە شدن چند صد نفر از مردم این کشور گردیدە نتوانستە است از رشد جنبش و کشیدە شدن دامنە آن بە چند شهر بزرگ عراق مانند بغداد، نجف و کربلا، جلوگیری کند. در این میان عدەای از کشورهای صاحب نفوذ و مداخلە گر خارجی و رقیب در عراق، مانند امریکا، ایران و عربستان و عوامل آنها می کوشند تا این جنبش را در جهت منافع خودشان از مسیرشآن منحرف و یا سرکوب کنند و از آن علیە یکدیگر سوءاستفادە کنند.
خامنەای در هفتە های گذشتە در یک سخنرانی کە بدنبال دامن گرفتن اعتراضات در عراق انجام داد، شرکت کنندگان در این جنبش مردمی را کە علیە فقر و بیکاری و نابرابری است، آلت دست خارجیان خواند و از سرکوب آنها دفاع نمود. بعد از سخنرانی دخالتگرانە و تحریک آمیز خامنەای دامنە اعتراضات در عراق بیشتر شد و شعارها علیە حضور و دخالت ایران در امور داخلی عراق بیشتر شدە است. سفارت ایران مورد حملە قرار گرفتە است و جو ضد ایرانی چنان بالا گرفتە کە ایرانیان مقیم عراق احساس نا امنی می کنند و نمی توانند بە کسب و کارشان بدون ترس ادامە دهند. وزارت خارجە ایران نیز از مردم خواستە است کە فعلا از رفتن بە عراق خودداری کنند.
تردیدی نیست کە گروە بزرگی از مردم عراق از دخالتهای گستردە حکومت و حضور گستردە ایرانی های کە در شهرهای عراق بە کسب و کار و تجارت مشغول اند و همچنین گسیل میلیونی جمعیت کە بە بهانە "اربعین" هر سالە بە کربلا و نجف فرستادە می شوند ناراضی و معترض اند. با وجود چنین نارضایتی های صحبت های خامنەای حکم بنزین ریختن روی آتش را دارد و بە خشم مردم دامن زدە است.
او در عراق با وجودی کە عوامل و امکانات قابل توجهی در اختیار دارد، معهذا خوشبختانە بە اندازە ایران دستش آنقدر باز نیست کە بتواند مانند سالهای ٨٨ و و ٩٦ کە دو جنبش بزرگ مردمی را با خشونت سرکوب کرد جنبش مردم در عراق کە اکثر شرکت کنندگان در آن شیعە های ناراضی از حکومت های ایران و عراق هستند را سرکوب کند.
خامنەای در سخنرانی اش وضعیت جنبشی در عراق را با جنبش دی ماە ٩٦ در ایران مقایسە کرد و بە دروغ آن را بە خارجی ها نسبت داد و از سرکوب آن دفاع کرد و با این قیاس دشمنی و وحشت خودش از شکل گیری جنبشی مشابە در ایران را عیان کرد. منظور او از دشمنان خارجی ظاهرا دولت های امریکا و عربستان است. بر خلاف اتهامات خامنەای مردم عراق همانقدر کە مخالف دخالت های حکومت ایران در امور کشورشان هستند با دخالت امریکا و عربستان نیز مخالفند. آنها تجربە دردناک اشغال کشورشان توسط امریکا و متحدین آن را کە در آن صدها هزار نفر قربانی شدند فراموش نکردەاند و می دانند کە وضعیت امروز کشورش شان و تبدیل عراق بە جولانگاە کشورهای همسایە از نتایج همین اشغال است. فقر و بیکاری مردم عراق نیز جزئی از پیامدهای نظام اقتصادی نئولیبرالی مسلط در عراق است کە امریکا و عربستان هم مدافع آن هستند و مردم علیە آن بر خاستە اند. بنا بر این وصلە وابستگی را نمی توان بە این جنبش چسباند و از آن وسیلەای ساخت جهت سرکوب آن. عاملی کە ممکن است با رفتارش جنبش مردم عراق را بە دامن امریکا و عربستان بفرستد همانا ادامە رفتارهای تا کنونی حکومت های ایران و عراق، با مردم این کشور است. جنبش های از جنس جنبشهای عراق و لبنان، در الجزایر، شیلی، مصر، اکوادور هم اکنون وچود دارند، کە کسی نمی تواند آنها را بە بیگانگان نسبت دهد. همانطور کە نمی شود آنها را بە وابستگی بە بیگانە متهم کرد، نمی شود جنبش ها در ایران، عراق و لبنان را بە وابستگی متهم کرد. خامنەای وقتی جنبش اجتماعی مردم عراق را بە وابستگی بە بیگانە متهم میکند گویا یادش می رود کە خودش هم در عراق از نظر مردم بیگانە است و عدەای را در عراق بە خود وابستە کردە است! و اگر وابستگی بە بیگانە بد است کە هست، پس چرا خود او در عراق و لبنان عدەای را بە خودش وابستە کردە است؟ اکثریت مردم ایران با دخالت حکومت در امور داخلی کشورهای دیگر و شرکت در سرکوب جنبش ها و اعتراضات مردمی مخالفند. دخالت حکومت در برخی از کشورها علاوە بر ایجاد خصومت میان مردم این کشورها با مردم ایران پیامدهای مخربی برای مردم ما در پی داشتە است و خسارات غیر قابل جبرانی را بر کشور ما تحمیل نمودە است. مخالفت مردم عراق با دخالت های حکومت یکی از پیامدهای این دخالت هاست. مردم و جنبش های مردمی در عراق و ایران و در دیگر کشورها علیە فقر و بی عدالتی و دیکتاتوری هستند و اهداف همسویی را دنبال می کنند. جریانات مذهبی و شبە مذهبی، ناسیونالیستها، مدافعان نئولیبرالیسم و کشورهای امپریالیستی و رژیم های ارتجاعی با تمام اختلافاتی کە با هم دارند، با ایجاد اختلاف های مذهبی و ناسیونالیستی و بە راە انداختن جنگ سعی می کنند مردم و جنبشهای مردمی را بە جان هم بیندازند و فرسودە کنند، تا بتوانند سلطە و نفوذشان بر کشورها را حفظ کنند و سرمایە های شان را غارت کنند. هدف خامنەای از تشویق سرکوب مردم در عراق نیز از این قاعدە مستثنی نیست. رژیمی مانند جمهوری اسلامی کە مرزی برای استثمار کارگران خودش و غارت درآمدهای کشور و دست رنج زحمتکشان و سرکوب معترضان بە بی عدالتی و فقر نمی شناسد، نمی تواند با مردم عراق رفتار بهتری از آنچە با مردم خودش می کند داشتە باشد و با مخالفت آنها مواجە نشود. زحمتکشان ایران بر خلاف رهبر جمهوری اسلامی و دیگر مسئولین حکومت، از جنبش اجتماعی مردمی و مترقی در عراق و دیگر کشورها حمایت و تحریک بە سرکوب آنها را محکوم می کند. پیروزی و موفقیعت هر یک از آنها در هر جای جهان کە باشند پیروزی برای دیگر جنبش هاست و ناکامی شان نیز بە همچنین شکست همگی آنها محسوب می شود.
افزودن دیدگاه جدید