محدودیت منابع، تاثرات اقلیمی و الودگی محیط زیست
اگر مصرف منابع طبیعی به مقیاس کنونی ادامه یابد، آب، سوخت فسیلی، چوب و محصولات زراعی تا سال 2050 به شدت محدود و کمیاب خواهند شد، به طوری که اشتغال و تولید نیاز های زندگی برای جمعیت قابل پیش بینی کره زمین در حدود 10 میلیارد نفر را تامین نمایند. از میانه دهه 1970 به بعد رشد مصرف منابع برای جمعیت زمین از رشد تولید منابع که کره زمین قادر به تامین آن بود گذر کرد و تامین دوباره آب، گیاهان و جانوران از توان کره خاکی فراتر رفت. به سادگی باید گفت بشر بیش از منابع موجود و قابل جایگزین زمین مصرف می کند.
مفهوم ردپای زیست محیطی یک حسابرسی اکولوژیک است که حجم و سطح قابل تولید منابع بیولوژیک (میوه و سبزیجات، ماهی و گوشت، چوب الیاف و غیره) را نسبت به حجم و سطح موجود در محیط که توسط بشر مصرف می شود، نشان می دهد. شبکه ردپای مصرف جهانی در سال 2003 پایه گذاری شد که به عنوان یک اتاق فکر مستقل عمل می کند و رد پای زیست محیطی جهانی را دائما نظاره و محاسبه می نماید. یکی از نقاط مورد محاسبه این موسسه، روز جهش زمین است که نشان دهنده لحظه ایست که بشر تمام بودجه زیست محیطی ان سال را مصرف کرده و عملا بدهکار محیط زیست زمین می شود. درسال 2014 روز 19 اوت روز جهش زمین بود ولی از آن پس این روز نمادین هرسال زودتر فرا می رسد. در سال 2017 روز جهش در دوم اوت اتفاق افتاد.
فاجعه تغییرات اقلیمی، نابودی اشتغال و مهاجرت های اجباری
تداوم بلایای طبیعی در دهه های اخیر به شدت افزایش یافته و خسارات ناشی از آن نیز به مراتب بیشتر شده است. در سال 2007 طوفان سیدر صدها هزار کسب و کار را تعطیل، و بیش از 550 هزار کارگر شاغل را در بنگلادش بیکار کرد. گردباد هاگیپ نیز که در دسامبر 2014 به فیلیپین رسید بیش از 800 هزار کارگر را تحت تاثیر قرار داد و آنها را از کار انداخت. اقتصاد ایالات متحده بدنبال طوفان های هاروی و ایرما بر 33 هزار کارگر شاغل درسال 2017 صدمات جبران ناپذیر وارد آورد و برای اولین بار بعد از هفت سال باعث نزول اشتغال در کشور شد.
علاوه بر اینها حوادث مربوط به "آغاز تغییرات آهسته اقلیمی" بر سرزمین های وسیع و منابع تولیدی زراعی گسترده تاثیر گذاشته اند و بسیاری مشاغل دائمی و فصلی را نابود کرده اند، که باعث کوچ و مهاجرت های بزرگ کارگری از شهرها و حاشیه این مناطق شده است. این مهاجرت ها به بسیاری از اقشار آسیب پذیر از جمله زنان، کودکان، جوانان، افراد با ناتوانی های جسمی و اقلیت های بومی صدمه وارد کرده است. در سال 2008 در سطح جهانی 20 میلیون نفر فقط به علت تغییرات غیرعادی هوایی و بلایای طبیعی مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شده اند، در مقایسه با 4.6 میلیون که در اثر درگیری و جنگ و خشونت مجبور به جابجایی مکان زندگی شده بودند. پیش بینی ها حاکی از آن است که در فاصله سالهای 2010 تا 2050 بین 25 میلیون تا یک میلیارد نفر مجبور به ترک خانه و کاشانه خود خواهند شد، که تغییرات شدید اقلیمی و بلایای زیست محیطی عملا بزرگترین عامل این جابجایی ها خواهد بود.
در بسیاری از مناطق جهان، فشار ناشی از حرارت شدید هوا نرخ تولید کارگران را پایین آورده است و آنان را به انواع بیماری های شدید و حتی مرگ از شدت حرارت تهدید می کند. در کشورهای در حال توسعه با حرارت هوای بالا، تا پنجاه درصد از نرخ تولید معمول برای کسانی که در فضای باز کار می کنند، مانند کشاورزان و کارگران ساختمانی، کاهش یافته است.
به عنوان هزینه واقعی آلودگی هوا، در مناطق صنعتی چین پیش بینی امید به زندگی افراد به طور متوسط پنج سال کاسته شده است. علاوه بر این کاهش قابل ملاحظه ای در نرخ تولید کارگران در این مناطق پیش بینی می شود. در حال حاضر نزدیک به ده درصد از زمین های زراعی چین براساس نظر متخصصین بهداشت برای کشاورزی نامناسب و غیرقابل زراعت شناخته می شود. سازمان بهداشت جهانی WHO در سال 2016 نتیجه گرفته است که 12.6 میلیون نفر درجهان در سال 2012 به دلیل محیط زندگی و کار غیربهداشتی جان خود را از دست داده اند، که عملا یک چهارم مرگ در جهان را می توان ناشی از شرایط و محیط آلوده برای زندگی دانست. براساس این گزارش آلودگی هوا به تنهایی عامل هشت میلیون مرگ و میر در جهان بوده است.
(1)- Advance print Nov 2017 Green Jobs Assessment Institutions Network (GAIN)
افزودن دیدگاه جدید