پیش درآمد
تا سال 2009 کمپانی های استارکیست و مرغ دریائی(Chicken of the Sea) صاحب بزرگ ترین کارخانه تولید کنسرو تون در جهان در ساموای آمریکا مستقر بودند. محصولات شان که در بزرگترین فروشگاه های مواد غذایی و سوپرمارکت ها در جهان به فروش می رسید با مارک "ساخت آمریکا" عرضه می شدند، چون که ساموا منطقه تحت کنترل و تحت سلطه ایالات متحده است و حقوق و قوانین فدرال در آنجا از آن جمله حداقل دستمزد و حداکثر ساعت کار حاکم نیست و مردم ساموا از حقوق برابر با سایر اتباع آمریکا برخوردار نیستند.
این تفاوت ها در استانداردهای شرایط کار به دلیل سلطه استعماری ایالات متحده بر سرزمین و جزایر ساموا اعمال می گردد که شامل تخفیف مالیاتی و تعرفه گمرکی، حمل و نقل و بیمه ارزان تر و دسترسی نزدیک به آب های مناسب ماهی گیری ساموا را از همان اولین کارخانه که در سال 1953 تأسیس شد به بهشت سرمایه گذاران در صنایع آبزیان تبدیل کرده است. شرایط کاری کارگران شیلات در ساموا همیشه از توجه عمومی و از چشمان مصرف کننده ماهی در جهان به دور نگاه داشته شده بود. در بخش های قبلی این کتاب(1) در باره امور فنی این صنعت توضیح داده شده است و در این بخش تنها به سیاست و اقتصاد این صنعت گسترده جهانی خواهیم پرداخت.
به روایت اندرو اسمیت، نویسنده امور غذایی، اولین کارخانه های تولید کنسرو ماهی درسال 1818 در سواحل شرقی امریکا به راه افتاد و استفاده از ماهی تون برای اولین بار در 1903 اتفاق افتاد. کنسروهای تون در جنگ جهانی اول به عنوان ارزان ترین ماده غذایی محبوبیت عام یافت و تا شروع جنگ جهانی دوم ایالات متحده بزرگ ترین ناوگان ماهی گیری در جهان را اداره می کرد، به طوری که در سالهای دهه 1940 مردم امریکا بیش از هر محصول دریایی دیگر ماهی تون مصرف می کردند. ده ها هزار نفر در بخش های مختلف این صنعت از ماهی گیری تا طبخ و کنسروسازی و بسته بندی آن کار می کردند. امروزه نیز امریکا 29% کل مصرف ماهی تون در جهان را در اختیار دارد. 85% این مواد تولید غرب اقیانوس آرام و منطقه سامواست. در قرن بیست و یک مالکیت تمام این صنایع در دست ملل غیرامریکایی است و دلیل عمده آن دستمزد بسیار کمی است که کارگران از ماهی گیری تا تولید و بسته بندی دریافت می کنند.
در سال 2007 در یک بسیج برای اجرای حداقل دستمزد کارگران در سراسر امریکا کنگره قانونی را تصویب کرد که به موجب آن هر ساله 50 سنت به حقوق کارگران در ساموا افزوده می شود تا وقتی که حداقل دستمزد کار در ساموا با بقیه امریکا (دستمزد حداقل فدرال(2)) برابر شود. در نتیجه دستمزد کارگران شیلات در ساموا از 3.25 $ به 3.75$ افزایش یافت. در آن زمان حداقل دستمزد فدرال در امریکا 5.85$ بود. در سال 2009 و بعد از انتخاب اوباما حداقل دستمزد فدرال به 7.25$ افزایش یافت و در آن سطح تا کنون ثابت مانده است.
پس از سه بار افزایش پنجاه سنتی حداقل دستمزدها در 4.75$ بود که کمپانی مرغ دریائی تصمیم گرفت تأسیسات تولید محصولات دریایی خود در ساموا را در سال 2009 تعطیل کند و کمپانی استارکیست نیز 800 نفر از کارگران خود را کاهش داد. اشتغال در ساموا در نتیجه 19% کاهش یافت و تولید و صدور کنسرو تا 55% کاهش یافت. در این فصل به موضوع حداقل دستمزد در منطقه ساموا تحت سلطه استعماری ایالات متحده خواهیم پرداخت. علاوه بر این به مسائل مربوط به متغیر های معاصر استاندارد صنعتی برای صنایع خصوصی منفعت محور ماهی گیری و تولیدات دریایی و تأثیرات سیاسی آن در جزایر پاسیفیک غربی و تاجران و سرمایه گذاران آمریکایی خواهیم پرداخت.
* (1)- تعادل جزرومد – صنایع دریایی در اقیانوس آرام، ساموای آمریکا- جواَنپوبلت–دانشگاه هاوایی زمستان 2020
** (2)- حداقل دستمزد در بیشتر ایالات از نرخ کف دستمزد فدرال بیشتر است.
افزودن دیدگاه جدید