گذر و نظری بر رویدادهای کارگری هفتە

ادامە و گسترش اعتصابات و اعتراضات کارگری در مناطق نفتی، دوماهە شدن اعتصاب کارگران هفت تپە، تداوم اعتصاب کارگران هپکو و ورود دادستان کل کشور بە پروندە هپکو، حمایت ٣٧ سندیکا، کانون صنفی و تشکلها و نشریات دانشجویی از اعتصابیون و مطالبات حق طلبانە کارگران، تجمع دوبارە کارکنان بهداشت و درمان مقابل سازمان اداری و استخدامی در تهران، تجمع معلمان حق‌التدریس مقابل وزارت آموزش و پروش، تجمع کارگران ادارە آب و فاضلاب اهواز، اعتصاب کارگران پاکبان و فضای سبز در خوی و تجمع کارگران سایت پسماند صفیره. مهمترین رویدادهای کارگری هفتە بودند.

اعتصاب کارگران شرکتهای نفتی و پتروشیمی
اعتصابات کارگران در شرکتهای نفتی و پتروشیمی کە از ٨ مرداد شروع و با پیوستن شمار بیشتری از کارگران شرکتهای پیمانکاری در ١١ مرداد بصورت اعتصابی نسبتا فراگیر و بی سابقە در سالهای پس از انقلاب درآمد و کارگران نیروگاە های برق هم بە همراە شمار دیگری از کارگران بە آن پیوستند، در این هفتە نیز ادامە پیدا کرد. در این میان صاحبان شرکت های پیمانکاری بطور جداگانە تلاش کردند با دادن امتیازات کوچکی بە کارگران مطالبات اساسی آنها را کە افزایش دستمزد، رفع تبعیض و حکمروایی بی قانونی در این شرکت ها و بویژە استخدام مستقیم و رسمی توسط شرکت نفت است را بی پاسخ بگذارند و بە اعتصاب کارگران خاتمە دهند. با این همە تا کنون ناکام ماندەاند. نە صاحبان این شرکتها و نە مقامات دولتی اساسا بعد از آن همە تدابیری کە برای کنترل کارگران در نظر گرفتە بودند و محیط های این شرکت ها را بصورت پادگانی ادارە می کردند، نە انتظار یک چنین اعتصابی را داشتند و نە مقاومتی را کە کارگران اعتصابی دارند می کنند. دولت و کارفرمایان کە نتوانستەاند با کارگران توافق نمایند می کوشند با سانسور کردن اخبار این اعتصابات کارگران اعتصابی را از حمایت افکار عمومی محروم و ستم و استثمار وحشیانەای را کە بە کارگران روا داشتەاند و اینک موجب انفجار خشم کارگران شدەاند از اذهان مردم پنهان نگە دارند. با این همە با وجود رسانەهای اجتماعی و منابع خبر رسانی کارگری سانسور اخبار و علل اعتصابات برای شان نا ممکن گردیدە است. نتیجە اینک عدە قابل توجهی از کارگران و تشکلهای کارگری، معلمان و دانشجویی بە اشکال مختلف همبستگی و حمایت شان از اعتصابات را مطرح می کند و موج همبستگی ها از اعتصابیون در داخل و خارج از کشور در حال افزایش اند. دە ها اتحادیە و کنفدراسیون نیرومند و پر نفوذ کارگری در کشورهای مختلف کە صدها میلیون کارگر را نمایندگی می کنند نیز تا کنون از اعتصابیون حمایت نمودەاند. با این وجود خانە کارگر و شوراهای اسلامی نە تنها در این بارە سکوت کردە و هیچ حمایتی از کارگران اعتصابی نمی کنند، بلکە مشغول زد و بند با دادستانی و مقامات دولتی و نشر اخبار جعلی برای بر هم زدن اعتصابات هستند!

ما همانطور کە قبلا نیز نوشتیم و گفتیم پاشنە آشیل این اعتصابات نبود اتحادیە کارگری مستقل و منتخب خود کارگران است. این نقیصە اساسی موجب می شود کە کارگران نتوانند بطور سازمان یافتە و یک پارچە با ترفندهای تفرقە افکنانە و اعتصاب شکنان مقابلە کنند. بویژە پیکار برای برچیدن بساط شرکتهای پیمانکاری و دلالان بازار کار نیازمند اتحاد سازمان یافتە کارگران پیمانی و قراردادی در سطح کشور است. تشکیل شورایی از میان سازمان دهندگان اعتصاب در شرکتهای مختلف جهت ایجاد هماهنگی و خنثی نمودن ترفندهای کارفرمایان کە از پشتیبانی کلیە نهادهای حکومتی و دولتی برخوردارند برای پیشرفت اعتصابیون در جهت خواستە های شان نقش اساسی خواهد داشت.

حمایت ٣٧ تشکل و روزنامە دانشجویی از کارگران اعتصابی
در ادامە حمایت های گروە های مردمی مختلف از کارگران اعتصابی در استانهای مختلف، ٣٧ نهاد کارگری و معلمان در یک بیانیە مشترک کە روز چهارشنبە این هفتە منتشر کردند، حمایت و همبستگی شان با اعتصابیون و مطالبات شان را اعلام کردند. در واقع این اعتصابات شور و امید و انتظاراتی را در میان گروەهای اجتماعی بویژە، دانشجویان، معلمان، پرستاران بوجود آوردە است و بە تحرکات آنها دامن زدە است. از امضا های ذیل این بیانیە چنین بر می آید کە بخش بزرگی از جنبش دانشجویی کشور از کارگران حمایت می کنند و محتملا بخش های دیگری نیز کە هنوز موضع نگرفتەاند بە تدریج موضع گیری کنند. کانون های صنفی معلمان و دو سندیکای سرافراز و مستقل هفت تپە و واحد نیز جز امضا کنندگان بیانیە حمایت از اعتصابات کارگری هستند. این حمایت ها بە اعتصابیون نیرو و روحیە می دهند کە با پشت گرمی بیشتری بە اعتصابات شان تا حصول بە نتیجە ادامە دهند. تلاش برای جلب حمایت گروە های بیشتری از مردم از اعتصابیون لازم است با جدیت توسط کارگران و تشکلهای کارگری دنبال شود.

٦٠ روزە شدن اعتصاب کارگران هفت تپە
اعتصاب کارگران حق طلب و مقاوم هفت تپە وارد شصتمین روز شد. در این هفتە نیز مسئولین نهادهای حکومتی کوشش کردند با ترفندهایی کارگران را بفریبند و بە اعتصاب آنها خاتمە دهند کە با هوشیاری کارگران این ترفندها بی نتیجە ماندند. ملاقات تعدادی از نمایندگان مجلس با کارگران و همچنین ملاقات عدەای از مسئولین نهادهای حکومتی و دولتی با هم بر سر چگونگی برخورد با کارگران و خواستە های آنها بویژە در خصوص بازگرداندن مجتمع بە بخش دولتی بی نتیجە ماند و جلسە دیگری کە قرار بود روز دوشنبە بین مسئولین و نمایندگان کارگران انجام شود تشکیل نشد. از اظهار نظراتی کە در این خصوص از طرف مسئولین شدە چنین بر می آید کە هیچ کدام از آنها با برگردندان مالکیت هفت تپە کە اساسی ترین مطالبە کارگران است موافق نیستند. ظاهرا اختلاف بین دولت و قوە قضایی بر سر اشخاص و نهادی است کە می خواهند کارخانە را از آن خود کنند. دولت تا چندی پیش از ماندن کارخانە در تملک امید اسد بیگی حمایت می کرد. ولی پس از بە جریان افتادن پروندە اختلاس اسد بیگی و شرکا ترجیح داد کە شرکت را زیر لوای سپردن بە تامین اجتماعی جهت تسویە بخشی از بدهی های دولت در بورس بە فروش برساند. اما بە نظر می رسد دستگاە قضایی، مجلس و هواخواهان شان در سپاە و نهادهای مشابە در تلاشند این لقمە را از دهان رقیب درآورند و در دهان یکی از نهادهای حکومتی بگذارند. حمایت های ریاکارانە و ظاهری گاە بگاە مسئولین دستگاە قضایی از کارگران نیزدر راستای این هدف قرار دارد. کارگران باید هوشیار بمانند و نگذارند قربانی جنگ های جناحی حکومتی شوند.

ادامە اعتصاب در هپکو
در دهمین روز اعتصاب کارگران هپکو قضیە چنان بیخ پیدا کرد کە پای دادستان کل کشور هم بە آن کشیدە شد. رئیس شورای اسلامی کار کارخانە در حالی کە کارگران معترض بە واگذاری کارخانە بە تامین اجتماعی و پرداخت نشدن دستمزدهای دو ماهە گذشتە شان در اعتصاب هستند دست بە دامن دادستان کل کشور برای حل قضیە شد. خبرگزار ایلنا در ٢٢ مرداد گزارشی از نشست دادستان کل کشور، دو تن از اعضای شورای اسلامی، جمعی از مسئولین دولتی و قضایی برای رسیدگی بە مشکلات هپکو منتشر کرد. جناب دادستان در پایان این نشست یک فرمان ٥ مادەای برای حل مشکلات صادر کرد کە ظاهرا همە مسئولین حاضر در جلسە منجملە نمایندگان شورای اسلامی آنرا پذیرفتند. در این پنج فرمان بر واگذاری هپکو بە تامین اجتماعی یعنی درست همان چیزی کە سالهاست کارگران بارها علیە آن اعتصاب کردەاند صحە گذاشتە شد. شایان ذکر است کە از زمان منصوب شدن رئیسی بر راس دستگاە قضایی حکومت و ادعای "عدالت خواهی" او تشکل های حکومتی او را ناجی خود کردەاند و شکایات شان را پیش دستگاە قضایی می برند، اما تا کنون رە بجایی نبردەاند!

تجمع دوبارە کارکنان بهداشت و درمان مقابل سازمان اداری و استخدامی در تهران، و تجمع معلمان حق‌التدریسی مقابل وزارت آموزش و پروش، دو رویداد حائز اهمیت دیگر کارگری در این هفتە همزمان با اعتصابات کارگران نفت بودند. مطالبات پرستاران و کارکنان بخش درمانی و همچنین معلمان حق التدریسی نیز بە واقع تفاوت چندانی با مطالبات کارگران نفت، هفت تپە، هپکو و شهرداری ها ندارند. مهمترین مطالبات همە آنها استخدام رسمی، برچیدن بساط شرکت های پیمانکاری و دلالی، افزایش دستمزد و پرداخت آن، رفع تبعیضات مزدی، پایان دادن بە فرمانروایی بی قانونی در محل های کار، حق تشکل و اعتصاب و مخالفت همە آنها با خصوصی سازی است. اینها مطالبات مشترکی هستند کە همە مزدبگیران می توانند و باید حول آنها متحد شدە و مبارزە کنند. تشکلهای مستقل سندیکایی موجود مانند کانون های صنفی معلمان و بازنسستگان کە تجربیات خوبی در فرایند تشکیل کانون های صنفی اندوختە اند ظرفیت آن را دارند کە با انتقال تجربیات خودشان بە هم پیوستگی سازمان یافتە گروە های مختلف مزدبگیران مساعدت نمایند.