بنا بە گزارش رسانەهای داخلی تا پایان روز جمعە ٣٠٤ نفر برای شرکت در انتخابات فرمایشی رژیم کاندیدا شدەاند و احتمال می رود کە در یک روز ماندە بە پایان نامنویسی شمار دیگری نیز بر کاندیدا ها افزودە شود. از اسامی و تعدد نامزدها چنین برمی آید کە بلبشوی عجیب و غریبی کە چندان هم بی شباهت بە وضعیت رژیم نیست در میان کاندیداها ساری و جاری است.
تعدد نامزدها و همچنین سخنانی کە بین شان ردوبدل می شود گویای شکاف ژرف و بی سابقە ای است کە بین جریانات درون قدرت بوجود آمدە است.
شکافهای درونی در هر دو جناح بە قدری عمیق اند کە هیچ کدامشان نتوانستەاند بر سر یک یا دو کاندیدا با هم کنار بیایند. هر كدام از جناح ها با بیشتر از دە کاندید شاخص خودشان وارد انتخابات شدەاند.
بە میدان آمدن صدها نامزد بە هر جهت نوعی دهن کجی بە تحریم کندگان و در جهت گرم کردن تنور انتخابات هم هست وممکن است سازماندهی شدە و بخشی از مهندسی انتخابات باشد. نتیجە این انتخابات بە هر روی هرچە باشد دشواریهای تازەای را برای رژیم در پی خواهد داشت کە رفع انها با شیوە های تاکنونی میسر نیست.
با وجود اینکە هیچ یک از کاندیداهای سپاهی شانس چندانی در این انتخابات ندارند، با این همە هر نامزدی کە از بین کاندیداها بە ریاست جمهوری برکشیدە شود، حاکم واقعی کشور، همچنان تا باقی ماندن خامنەای در مسند رهبری بیت رهبری و سرداران سپاە و بعد از خامنە ای سردارن سپاە خواهند بود و نتیجە انتخابات هر چە کە باشد بخودی خود تغییری در این روند بوجود نخواهد آورد!
در حالی کە هر کدام از چهرەهای شناختە شدە هر دو، جناح ساز خود را می زنند. و فرصت جویانە تلاس می ورزند با فریبکاری خود را با عناوینی چون مستقل، پیرو لیبرال دمکراسی، عدالتخواە و تحول خواە... نزد مردم جا بزنند، خود بهتر از هرکس می دانند دروغ می گویند و تنها نقش هیزم کشان تنور استبداد را بە عهدە دارند. مقصود خامنەای نیز همین است کە مردم را با ترفندهای مختلف و بوسیلە کاندیداد های مختلف بە حوزە های رای گیری بکشاند و کاندیدای خاص خودش را از بین آنها برگزیند. بویژە این بار همە تدارکات لازم برای گزینش شخص مورد مراد رهبر و سپاە از پیش آمادە شدەاند.
مفروض بە اینکە یکی از این مدعیان هم بتوانند از صافی های مختلف بە سلامت عبور کند، نقشی فراتر از روحانی بە او نخواهند داد تا بتواند اهداف و برنامە خود را عملی نماید.
هیچ کدام از کاندیداهایی کە با ادعا های مستقل بودن از رژیم کاندیدا شدەاند خارج از جناح های شریک در قدرت نبودە و نیستند. صریح ترین آنها تاج زادە است کە هنوز تکلیف اش روشن نشدە، هنگام نام نویسی پیشاپیش بدون نام بردن از جنبش ٨٨ و موسوی و کروبی و رهنورد قول داد، در صورت پیشامد وضعیت مشابە مردم را بە خیابان فرا نخواهد خواند! با این اوصاف بە فرض اینکە ابر و مە وخورشید و فلک دست بە دست هم بدهند و تاجزادە را بە سلامت از فیلترهای متعدد انتخاباتی بگذراند و او را بر صندلی ریاست جمهوری بنشانند، در آن صورت مگر چە کار بیشتری از خاتمی از دست تاجزادە ساختە است؟ مگر نە این است کە اشکال کار نە از شخص و سلیقە بلکە از ساختار ولایی است؟
ساختار و سیستم حاکم را با انتخابات در چهارچوب سیستم انتخاباتی موجود نە میتوان اصلاح، و نە دگرگون کرد. تاجزادە و همە کسانی کە خود را در این انتخابات بە قصد انجام اصلاحات نامزد کردەاند این واقعیت را خوب می دانند. همانگونە کە روحانی، خاتمی و سلف شان می دانستند. بهمین جهت در مورد خیر بودن نیات کاندیداتوری این افراد تردید جدی وجود دارد.
گزینە نخست اول خامنەای در این انتخابات بە احتمال زیاد رئیسی جنایتکار است. او اما مشکلی جدی با کاندیداهای دیگر اصولگرایان بە غیر از احمدی نژاد ندارد. باری بە هر جهت هیچ تفاوتی برای کارگران و زحمتکشان و دیگر شهروندان ندارد کە چە کسی بر مسند ریاست جمهوری تکیە زند، یا نمایندە مجلس و شوراهای شهر و روستا شود. کارگران و زحمتکشان هوشیارتر از ان هستند، کە فریب شعارهای پوپولیستی وعدالتخواهانە و کاذب احمدی نژاد و امثالهم را بخورند!
افزودن دیدگاه جدید