فاجعه بازگشت طالبانیسم به افغانستان

فاجعه بازگشت طالبانیسم به افغانستان

ضرورت عاجل دخالت سازمان ملل متحد

افغانستان به سرعت می‌رود که زیر سیطره سیاه طالبان قرار ‌گیرد. نیروهای طالب به دنبال فتح بیش از صد و پنجاه شهر در یک ماه و نیم گذشته، با تشدید عملیات در محورهای شمال و غرب و جنوب این کشور ، توانسته‌اند‌ طی هفته اخیر شهرهای مرکزی یازده ولایت را تصرف کنند. در دو روز گذشته قندهار و هرات که به ترتیب دومین و سومین شهر این کشور به شمار می‌روند سقوط کرده‌، کنترل غزنی مرکز ولایت غزنی، لشکرگاه مرکز ولایت هلمند و فیروزکوه مرکز ولایت غور نیز، به دست طالبان افتاده و نفوذ عملیاتی طالبان تا صد کیلومتری کابل گسترش یافته است. به این ترتیب توازن قوا به شکل چشمگیری به نفع طالبان بهم خورده‌است. فرار و تسلی نيروهای نظامی نشان می‌دهد که اقتدار ادعایی مرکز تا چه اندازه پوشالی بود. تلاش‌های دیرهنگام دولت مرکزی هم برای ایجاد ائتلاف در برابر یورش طالبان، چشم انداز چندانی نشان نمی‌دهد. اکنون فاجعه سلطه مجدد طالبان بر این کشور در حال وقوع است.

مذاکرات دوحه عملاً به حال تعلیق درآمده است. دولت کابل برای شریک کردن طالبان در قدرت و آنهم با سهمی برتر، اعلام آمادگی کرده است. طالبان‌ اما با وقت ‌گذرانی، فقط منتظر کسب تفوق مطلق نظامی در میدان جنگ است و با اطمینان از تصمیم آمریکا برای ترک نظامی افغانستان، روحیه گرفته و می‌تازد. رئیس جمهور آمریکا دو روز پیش دوباره اعلام داشت که افغانستانی‌ها خودشان باید برای کشورشان بجنگند. این در حالیست که طالبان پشتگرم به حمایت همه جانبه لجستیکی و استراتژیک پاکستان و حتی حضور غیر رسمی تبعه آن کشور در صفوف خود، اکنون وارد مناسبات دیپلماتیک فعال با روسیه، جمهوری اسلامی ایران و چین هم شده است. روابطی که در مواردی حتی شکل همکاری‌های عملی‌ به خود گرفته‌اند.

شوربختانه روندها بگونه‌ای پیش می‌روند، که جای خوش بینی برای یک توافق ملی دمکراتیک در این کشور باقی نمی‌گذارند. جنگ قدرت در افغانستان، اگر به حال خود رها شود و منازعه بین کشورهای مرتبط با آن بر سر نوع قدرت در کابل نتواند از طریق یک توافق بین المللی مهار شود، بی هیچ تردیدی این کشور را با وضعیتی به مراتب دشوارتر روبرو خواهدکرد. هم اینک شبح برقراری احکام ارتجاعی طالبانی همراه با اعمال برتری قومی در افغانستان چند قومی، خواب از چشم‌ها ربوده و ترک کشور و پناهنده شدن به کشورهای همسایه در آن وسعت گرفته است. ارزش پول ملی روز به روز بیشتر در حال سقوط است و کابوس فلاکت بیشتر، معیشت مردم را تهدید می‌کند. سقوط افغانستان در دامچاله جنگ داخلی، نه فقط مصیبتی دهشتناک برای این کشور، که خطری مدهش علیه صلح و ثبات در منطقه است.

حزب چپ ایران(فدائیان خلق) با ابراز تاسف شدید از آنچه که در افغانستان می‌گذرد، عمیقاً نگران آینده تیره و تاری است که مردم این کشور را تهدید می‌کند. بازگشت طالبانیسم به افغانستان، می‌تواند گسترش‌دهندهٔ ناامنی، ترور و جنگ، در منطقه و جهان باشد.

ما بار دیگر تاکید می‌کنیم که افغانستان روی امنیت و آرامش به خود نخواهد دید، مگر آنکه یک حکومت ائتلافی مبتنی بر حقوق شهروندی در آن مستقر شود. چنین حکومتی بدون همکاری و توافق دولت‌های منطقه، پیرامون اصل عدم تحمیل منویات خود بر این کشور متحقق نخواهد شد و تفاهم از این دست نیز، نیازمند ورود بی درنگ سازمان ملل متحد در بحران ملی افغانستان، برای مدیریت عاجل آن است.

کشور ما به دلیل همجواری با افغانستان و داشتن مناسبات تاریخی و فرهنگی کهن و علایق مشترک بین دو ملت، در قبال سرنوشت افغانستان مسئولیت مستقیم دارد. ما خواهان زیست مردم افغانستان در وطن آزاد و امن خودشان هستیم، در عین حال بر این باوریم که باید مرزهای کشورمان به روی پناهندگان افغان گشوده بماند. انتظار داریم که هم میهنان ما در این شرایط سخت ملت همسایه خود را یاری دهند و از همیاری با پناهندگان افغانستانی دریغ نورزند. زنان و مردان افغانستانی خواهران و برادران ما هستند. در این شرایط سخت آغوشمان را به روی‌شان بگشائیم. ما ضمن ابراز همبستگی با مردم افغانستان از جمله جریان های چپ و آزادیخواه افغان، آرزومندیم که آنها بتوانند در شرایط خطیر کنونی، متحداً در راه نجات افغانستان از فاجعه در پیش رو اقدام کنند.

هیئت سیاسی- اجرائی حزب چپ (فدائیان خلق)

۲۳ مرداد ۱۴۰۰ - ۱۴ اوت ۲۰۲۱