مبارزات فشردە و پیاپی معلمان و فرهنگیان طی دو سە ماە اخیر حول مطالبات شان هر بار با اقبال و استقبال فزون تری نسبت بە دفعات پیش روبە رو شدە و دامنە اعتراضات معلمان شاغل و بازنشستە هم بە لحاظ کثرت شرکت کنندە و هم جغرافیا وسیعتر شدە است و توجە های بسیاری از مردم را بە خود جلب نمودە است و میان مسئولین حکومتی شکاف و اختلاف بوجود آوردە است. در اثر اعتراضات مجلس و دولت اندکی از مواضع گذشتە شان عقب نشستەاند اما هنوز بر سر اجرای رتبە بندی کە خواستە اصلی معلمان است و بر سر بودجە آن در حال کشاکش هستند.
تشدید تلاشهای سرکوبگرانە حکومت علیە معلمان و رهبران و فعالان و هدایتگران این جنبش نیز نتوانستە است این جنبش خروشان و مردمی را کە برای خود جای در قلوب معلمان و زحمتکشان و عدالت خواهان پیدا کردە از جوش و خروش فزایندە باز دارد.
این جنبش نە تنها نتیجە سالها مبارزە وتجربە است بلکە محصول شرایط بحران های کنونی جامعە و خشم و اعتراض نسبت بە حکومت است. خشم و اعتراضی کە سراسر جامعە را در بر گرفتە هم هست. هم از این رو مبارزات معلمان شور وشوق و امید و ولولەای در جامعە بر پا نمودە است. خود این جنبش گویای بیرون آمدن جامعە از سکوت و سکون است و از چنان روشهای مبارزاتی بهرە می گیرد کە نمی توانند بە مانند خیزش دی و آبان و بە سیاق آن با کشتار و سرکوب آن را بە محاق ببرنند. حرکتی عمیقا دمکراتیک، مستمر و با برنامە مدون و هدف معیین و رهبرانی بر آمدە از دل یک مبارزە سخت و طولانی است کە از حمایت های گستردە گروە های اجتماعی برخوردار شدە است. حرکتی کە تنها در فکر و پیگیر منافع خاص صنفی خود نیست، خواستهای مترقیانە دیگری هم دارد کە با بسیاری از اقشار دیگر مشترک اند. حق تحصیل رایگان، مخالفت با خصوصی سازی آموزش، مخالفت با پولی شدن مدارس دولتی، با تبعیض آموزشی و.... این خواستەها در جامعە بطور وسیع مطرح هستند و از عوامل طبقاتی کردن جامعە و مصادیق بارز بی عدالتی هستند. جنبشی تک بعدی و یکسو نگر و سکتاریست نیست.
اما جنبش معلمان فقط در میان مردم شور و شوق بە پا نکردە است، حاکمان ستمگر و مستبد را نیز بە حول و ولە انداختە و درماندە کردە است.
از یکسو نمی خواهند تن بە خواستە های برحق معلمان کە اکثرشان خواستە های بخش های وسیعی از جامعە هم هست تن در دهند چون نگران تاثیرات آن روی بقیە گروەهای مطالبە گر هستند، از سوی دیگر می دانند اگر بە خواستە ها پاسخ در خور ندهند، قضیە بیخ پیدا می کند و بە جایی ممکن است ختم شود کە خوش آیندشان نخواهد بود.
همین برخورد هایی کە با قضیە رتبە بندی می کنند و اختلافاتی کە بر سر آن دارند، خود گویای نگرانی و درماندگی و چند دستگی است کە حرکت معلمان در میان شان بوجود آوردە است. تا قبل از بالا گرفتن اعتراضات علنا می گفتند حاضر بە اجرای طرح نیستند، وقتی دیدند قضیە بیخ پیدا کردە و وضعیت بە گونە ای نیست کە مانند دهە هشتاد با سرکوب شدید اعتراضات را فرو نشانند، با اختصاص ١٢ و نیم هزار میلیارد موافقت کردند و چون اعتراضات ادامە پیدا کرد وعدە ٢٥ هزار میلیار در سال اول را دادند و بازهم بخاطر تداوم و گسترش اعتراضات تا دادن وعدە ٤٠ هزار میلیارد هم پیش رفتند. سپس خبر مخالفت رئیسی با طرح مطرح شد و متعاقب آن سخنگوی دولت، وزیر آموزش و پرورش و سخنگوی کمیسیون تلفیق بودجە آن را مجهول خواندند و رد کردند.
"رحیم زارع، سخنگوی این کمیسیون گفته، «مبلغ ۴۰ هزار میلیارد تومان» پیش بینی شده است.".
دلیل اصلی این تائید و تکذیب ها چیزی غیر از دادن فراخوان جدید برای دور دیگری از اعتراض در ٣٠ بهمن و ٣ اسفند توسط شورای هماهنگی تشکلهای فرهنگیان نیست. دولت و مجلس در واقع سیاست با یک دست کشیدن بە پیش و با دست دیگر پس زدن را فعلا پیشە کردە اند. دلیل آن نیز بواسطە نگرانی هایی است کە در بالا بە آن اشارە شد. طبعا این یک سیاست موقتی و ناپایدار است و تغییر آن بستگی تام و تمام بە موفقیعت شورای هماهنگی در اعتراضات آیندە دارد.
دستگاە سرکوب تضعیف شدە است و دچار چند دستگی است، مبارزە معلمان کاملا مدنی و مسالمت آمیز و با نظم و ترتیب و مدیریت است و مطابق اصل ٢٧ قانون اساسی مجاز می باشد، خواستە های معلمان بە حق و انجام شدنی هستند و افکار عمومی نیز از حرکت و مطالبات معلمان پشتیبانی می کنند. گستردگی جغرافیایی اعتراضات هم مانع جدی بر سر راە دستگاە سرکوب است و وضعیت بد معیشتی معلمان هم انگیزە شمار بیشتری از معلمان برای شرکت در اعتراضات است. بازداشت رهبران معلمان نیز اگر بیشتر شود مشکلی را حل نمی کند زیرا آنقدر رهبر از درون مبارزات سر بر آوردە اند کە جای خالی دستگیر شدگان را بە سرعت پر می کنند.
با این وصف حمایت عملی و حضور مردم در خیابان های شهرهایی کە در آنها تجمع های اعتراضی انجام می شود و خاصە حمایت، کارگران، کارمندان، دانشجویان و دانش آموزان دورە های آموزشی راهنمایی و دبیرستان و اولیای دانش آموزان برای رسیدن معلمان بە مطالبات شان تاثیر اساسی دارد. بیاید همگی در روزهای ٣٠ بهمن و ٣ اسفند بە خیابان بیاییم و فریاد ما همە معلم ایم را طنین انداز کنیم!خواستە های معلمان از آن همە عدالتخواهان، زحمتکشان و آزادیخواهان، فریاد مردم بە تنگ آمدە از فقر و تحقیر و تبعیض، فریاد کودکان کار و خیابانی و بی خانمان شدگان است. همراە شو رفیق تا با هم بر کنیم ریشە فقر و استبداد!
افزودن دیدگاه جدید