جنگ در اوکراین:  پوتین چگونه جهان را به چالش می کشد.او بدترین راه را انتخاب کرده است

 ولادیمیر پوتین صبح پنجشنبه دستور مداخله نظامی بزرگ را صادر کرد تا به زور آنچه را که از طریق دیپلماسی به دست نیاورده بود به دست آورد و آن هم چیزی نبود جز تضمین گرفتن برای  عدم پیوستن کیف به ناتو.  تمایل او برای بازگرداندن قدرت روسیه در صحنه بین المللی تا کجا پیش خواهد رفت؟  این جنگ علیه یک کشور مستقل تا کجا می تواند پیش برود؟  
 جنگ  به خاک اروپا بازگشته است.  آیا این یک جنگ برق آسا و موقت خواهد بود یا یک "جنگ بزرگ"، همانطور که رئیس جمهور اوکراین، ولودیمیر زلنسکی اعلام کرد؟  در هر صورت، ولادیمیر پوتین در اوایل بامداد پنجشنبه، «عملیات نظامی»را در اوکراین آغاز کرد.  و این برای اولین بار بعد از هشتاد سال میباشد  که  تجاوز به یک کشور مستقل توسط یک دولت مستقل دیگر در قاره کهن  انجام می‌گیرد
 رئیس دولت روسیه  به بهانه "نسل کشی" روس زبانان  ساکن در شرق اوکراین برای حمله هوایی و زمینی استفاده کرد.  او اطمینان داد که خواهان "اشغال" اوکراین نیست، بلکه "غیر نظامی" کردن و همچنین "نازی زدایی"  این کشور  است.  کرملین روز قبل مدعی شد که رهبران "جمهوری های " خودخوانده جدایی طلب طرفدار روسیه در شرق اوکراین از ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه برای "دفع تجاوزات" ارتش اوکراین درخواست "کمک" کرده اند.  از زمان به رسمیت شناختن این جمهوری ها توسط پوتین در روز دوشنبه گذشته، “نیت “او  آشکار بود.

 چرا پوتین جنگ در اوکراین را انتخاب کرد؟

 مسکو که  نتوانست از مجاری دیپلماتیک به خواسته هایش برسد ،  راه تشدید تنش را انتخاب کرده و به گزینه نظامی متوسل شده است .  هدف رسمی او همانطور که  بارها تکرار شده ، و بار دیگر هم در صبح روز پنجشنبه، در جریان سخنرانی تلویزیونی ولادیمیر پوتین  تکرار شده است: پایان دادن به «گسترش شرقی ناتو، که زیرساخت های نظامی خود را هر چه بیشتر به مرز های روسیه نزدیک تر می کند». در ماه دسامبر، مسکو مجدداً درخواست کرد که اوکراین را  وارد این سازمان(ناتو) نکنند و به همکاری نظامی بین سازمان آتلانتیک و کیف (اوکراین )پایان دهند.  در حقیقت هیچ پروژه دقیقی هم  برای  ادغام اوکراین  در این سازمان وجود ندارد.  اما دیپلماسی روسیه بر اساس  تجربه و سوابق گذشته تاکید دارد : که لهستان و کشورهای بالتیک در یک حرکت  هم به اتحادیه اروپا و هم به سازمان ناتو پیوستند، و این برخلاف تعهدات  غربیها  در پایان جنگ سردبود.

 یک «مناظره» و اختلاف نظر بر سر واقعی بودن  این وعده (تعهد )   در دو اردوگاه مخالف  وجود دشته است .  که اوایل این هفته با افشاگری های مجله آلمانی اشپیگل، که سندی را که توسط یک مورخ در آرشیو ملی بریتانیا پیدا شده بود،  که این  ادعای تعهد را ثابت میکند ، چاپ کرده است .  
آن هم  جمعبندی صورتجلسه مدیران  ارشد سیاسی وزارت خارجه‌ کشورهای  آمریکا، بریتانیا، فرانسه و آلمان است که در ۶ مارس ۱۹۹۱ در بن برگزار شده است. و در آنجا با قلم سیاه بر روی  کاغذ سفید نوشته شده است که کشورهای غربی  به اتحاد جماهیر   شوروی اطلاع (اطمینان ) داده اند که ناتو فراتر از “البه”* نخواهد رفت.  بنابراین، ابر قدرت روسیه می تواند به طور مشروع احساس کند که به او خیانت شده است...

 اتفاقی که دیروز، پنجشنبه ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ روی داد، بدون شک در غبار  بی اعتمادی  آغاز شده است .
چاپ :رونامه اومانیته جمعه  ۲۵ فوریه ۲۰۲۲
نویسنده :کریستوف دو روبه 
مترجم :احمد باقری 

توضیح مترجم :
 *ELBE   «البه »رودخانه ای در  اروپای مرکزی مابین  دو کشور چک و آلمان به طول ۱۰۹۱ کیلومتر  که به دریای شمال میریزد.